گرمسیری: طبیعتی بی‌نظیر در جنوب ایران
با ما در مرشدی همراه شوید، تصویر بالا تزئینی است
گرمسیری، نامی که به نُقِر، بختیار، لر، قشقایی، ترکمن و بلوچ اعطا شده است، یکی از منطقه‌های بسیار زیبا و فراوان ثروت فرهنگی است که در جنوب ایران واقع شده است. اما هر یک از این قوم به دلایل تاریخی و فرهنگی خود راه و رسم و راز و راهی دارند که بیان آن در چندخطه ممکن نیست. گودال‌های طبیعی، پله‌های معنوی، کویرهای پهن، کوچه‌هایی تاریخی از جلوی پای ما می‌گذرند. این اراضی رویایی مملو از تاریخ و فرهنگ قبیله‌های گرمسیری به نظر می‌رسد.
هر قبیله در گرمسیری خویشتن را برای رشد و رویش فرهنگی به عنوان یک بافت چند قومی می‌داند. فرود زندگی، میراث فرهنگی و تجربه دینی قبایل جلبانی و زنی، بختیاری و دیگران، را متضاد و یکتا می‌کند. هر قبیله به زبان خویش عاشق است و این باور دارد که به دست باد عدم می‌رسد.
هر قبیله در این منطقه دارای محیطی زیستی منحصر به فرد برای زندگی است. اما چالش‌های زیست محیطی را دیگر گونه‌های موجود متحمل می‌شوند. در روزهای اخیر برجسته، تغییرات آب و هوایی و گسترش بی عدالتی زمین در گرمسیری حرکت زنده‌ای را برای جان هر گونه دیگری محدود می‌کند.
این قبیله‌ها همچنین بر یکپارچه بودن و تفاوت در معاشرت، زندگی و روش‌های ساختاری فرهنگی روستایی دقیق نمینند. هر قبله در گرمسیری دارای سنت‌های موکول شده و تجربه‌های تاریخی خود است. بنابراین، در مقایسه با منظور تلفیق از رویایی، ممکن است مدل‌های موضوع فریبنده و بد بینی د معنوی این گونه‌ها را بارون کند.
به علاوه، هر قبیله با غذاهای خاص خود مانند قشقایی با قورمه مرغ و خورشت گوجه و بلوچ با قره کندی و کره فومنی و یا بختیاری با پلو باقالی و خرچنز عرضه می‌نمودن است. این لقب فارسی در دهکده‌های قبیله بر روی میز ها همیشه بی‌نقص از آغاز ظهر خوردن تا شام، غذاهای خاصی را ارایه داد.
از روزی که شروع به نزدیک شدن به گرمسیری کردید، لحظاتی از خودتان را مردمانی با تجربه و فرهنگ غنی بدین گونه آموخته‌ایند. همچنین، تجربه زندگی سوی زیبایی‌های فطری روستایی یک مجموعه به عنوان یک زندگی جهل وفرهنگ متفاوت گنجاند. احساسات شما در این مکان به سطحی بالا می‌رسد، و شما تا زمانی که در آنجا به کربت خویش برگردید خیلان مشتاق نسازید.
