در طول جلسه افتتاحیه ، رهبر LWF تفاوت های بین خوش بینی آسان ، غالباً توهم ، برای آینده و امید ماندگار ایمان به کلام خدا را بیان کرد که برای همیشه پایدار است. وی خاطرنشان کرد: این امید عمیق در مرکز استراتژی LWF ایستاده و در الهیات تجسم پایه گذاری شده است ، هنگامی که “این کلمه گوشت شد و در میان ما زندگی کرد.”
به دنبال عدالت و روابط محترمانه
وی با تأکید بر ویژگی های این “الهیات تجسم یافته” ، گفت که همیشه متنی است ، “با بیان اینکه انجیل باید شیوه های فرهنگی را به چالش بکشد” یا سیستم های ناعادلانه را پیدا کند و زبانی را پیدا کند که در متن محلی قابل درک باشد. وی خاطرنشان كرد: “این هم شخصی و هم جمعی است ،” زیرا هیچ كس نمی تواند تنها كلیسا باشد و ما نمی توانیم جدا از دیگران واقعاً انسانی باشیم. ” وی گفت: این کل آفرینش را در آغوش می گیرد ، “مسئولیت ما را برای مراقبت از زمین و همه موجودات زنده” می شناسد.
بورگارد ادامه داد: “با صدای نبوی صحبت می کند ،” با صدای نبوی صحبت می کند “، بلکه از رنج دور نمی شود ، بلکه به دنبال” عدالت و روابط محترمانه “است. وی افزود: این همچنین دلسوز و ریشه در رحمت خدا دارد ، وی افزود ، با توجه به اهمیت تشخیص اینکه “رنج همسایه ما رنج های خود ما است”. اما وی هشدار داد كه این الهیات تجسم “فقط وقتی معتبر باشد ، وقتی زندگی می شود ، اعتبار می یابد ، وقتی کلمات به اعمال ترجمه می شوند.”
وی گفت ، در دنیایی که دموکراسی در حال تضعیف است ، همکاری های بین المللی مورد سؤال قرار می گیرد ، و شخصی خود و حمایت گرایی به عنوان اولویت های اصلی سیاستمداران پوپولیستی ترویج می شود ، کلیساها باید فراگیر ، دعوت و باز برای تنوع و نیازهای دیگران باشند. دبیر کل اصرار داشت: “شاهد LWF می تواند به عنوان نمونه ای از چگونگی حفظ هویت فرد در عین حال حفظ صراحت برای دیگران باشد.”
