پیش نویس کره جنوبی ابتکار عمل خود نیست ، بلکه یک الزام قانونی تحت قطعنامه 2231 است که توافق هسته ای 2015 با ایران را تأیید کرد و قرار است در 18 اکتبر منقضی شود.
طبق قطعنامه 2231 ، تحریم ها به طور خودکار باز می گردند مگر اینکه شورا رای دهد تا آنها را برداشته شود. به همین دلیل است که رئیس شورا باید ابتدا قطعنامه ای را برای تحریم های “دائمی” به عنوان شکست آن ایجاد کند ، زیرا شکست آن باعث ایجاد مجدد می شود.
مرحله رویه ای به عنوان بخشی از مکانیسم به اصطلاح “Snapback” که اواخر ماه گذشته توسط انگلیس ، فرانسه و آلمان ایجاد شده است ، پس از آنکه آنها تهران را به نقض تعهدات خود تحت این توافق متهم کردند.
شورای امنیت باید تا اواخر ماه سپتامبر رای دهد که آیا تحریم ها را دائمی می کند. برای تصویب این قطعنامه ، حداقل به نه رأی به نفع و هیچ حقوقی از پنج عضو دائمی نیاز دارد: ایالات متحده ، انگلیس ، فرانسه ، روسیه و چین.
به گزارش رویترز ، تصویب قطعنامه کره جنوبی بسیار بعید تلقی می شود ، زیرا واشنگتن و متحدین اروپایی آن همچنان معتقدند که تهران نتوانسته است به تعهدات خود عمل کند.
از آنجا که هیچ یک از اعضای در طی ده روز از زمان شروع روند ، قطعنامه ای را ارائه نکرد ، به عنوان رئیس شورا برای ماه سپتامبر به کره جنوبی سقوط کرد تا این کار را انجام دهد. حرکت سئول در روز دوشنبه این شرط را برآورده می کند ، اگرچه هنوز تاریخ رای گیری تعیین نشده است.
انگلیس ، فرانسه و آلمان هنوز هم ایران را تحت فشار قرار می دهند تا سه شرط را قبل از پایان ماه برآورده کنند ، که می تواند باعث تأخیر موقت در تحریم ها و ایجاد فضایی برای مذاکرات جدید شود.
روسیه و چین
مسکو و پکن رویکرد متفاوتی اتخاذ کرده اند. در اواخر ماه گذشته ، آنها پیش نویس قطعنامه خود را نهایی کردند و خواستار تمدید شش ماهه توافق هسته ای شدند و از همه طرفین خواستند که به مذاکرات بازگردند.
پیش بینی می شود قطعنامه تمدید تحریم ها پس از رسیدن به توافق های تهران و اروپایی به توافق برسند.
اگر روسیه و چین اول حرکت کنند ، متن آنها تقریباً مطمئناً با وتو از ایالات متحده ، فرانسه یا انگلیس روبرو خواهد شد.
