در یک حرکت آرام و در عین حال سرنوشت ساز ، چین به عنوان تأثیرگذارترین بازیکن خارجی که در تلاش برای کاهش تنش بین پاکستان و دولت به رهبری طالبان در افغانستان است ، ظاهر می شود.
در حالی که اسلام آباد با تجدید حیات حملات مرزی توسط Tehreek-Taliban Pakistan (TTP) روبرو می شود ، پکن نقش واسطه را به عهده گرفته و از هر دو طرف خواسته است تا به دلیل ثبات منطقه ای ، روابط شکسته خود را دوباره تنظیم کنند.
مداخله دیپلماتیک چین
نقطه عطف در یک جلسه سه جانبه اخیر وزرای امور خارجه از چین ، پاکستان و افغانستان در پکن رخ داد. این جلسه بیش از یک تشریفات دیپلماتیک ، به احیای مذاکرات متوقف شده و دستیابی به موفقیت در روابط کمک کرد.
چین با داشتن منافع واگذار شده برای تأمین امنیت کریدور اقتصادی چین و پاکستان (CPEC) و حفظ صلح در مرزهای غربی خود ، چین از تأثیر خود برای ترغیب طالبان افغانستان برای انجام تعهدات ملموس برای پرداختن به نگرانی های امنیتی پاکستان استفاده کرد.
یکی از موفقیت های مهم پکن ، تقویت توافق برای افزایش تعامل دیپلماتیک بود که توسط پاکستان با انتصاب سفیر در کابل برای اولین بار از زمان تصاحب طالبان در سال 2021 مشخص شد.
به طور قابل توجهی ، مقامات چینی طبق گزارش ها پیام محکمی را به رهبری افغانستان منتقل کردند: اگر کابل به دنبال ادامه حمایت اقتصادی و دیپلماتیک باشد ، پیگیری در گروه های شبه نظامی ضد پاکستان غیر قابل مذاکره است.
تغییر طالبان: از “جهاد” به “Fasaad”
در بیانیه عمومی نادر و با دقت بیان شده ، فرمانده ارشد طالبان سعید الله سعید هشدار به جناح های شبه نظامی در منطقه صادر کرد. وی اظهار داشت که هر عمل جهاد بدون مجوز صریح امیر (رهبر عالی) انجام شده است نه تنها نامشروع است بلکه طبق قوانین اسلامی فاساد (فساد) را نیز تشکیل می دهد.
سعید اظهار داشت: “فقط امیر دولت صلاحیت اعلام جهاد را دارد – نه افراد و گروه ها.”
تحلیلگران این موضوع را به عنوان یک توبیخ مستقیم به مبارزان TTP و گروه های مشابهی که از قلمرو افغانستان فعالیت می کنند ، تعبیر می کنند. همچنین به طور ظریف نگرانی های چینی را تصدیق می کند ، زیرا بی ثباتی مداوم ، سرمایه گذاری های چند میلیارد دلاری پکن را در جنوب و مرکزی آسیا تهدید می کند.
چرا چین قدم گذاشت؟
امنیت CPEC & BRI: کریدور اقتصادی 60 میلیارد دلاری چین و پاکستان (CPEC) ، یک پروژه پرچمدار تحت ابتکار کمربند و جاده (BRI) ، بارها از خشونت های شبه نظامی مورد تهدید قرار گرفته است. تثبیت مرز غربی پاکستان برای محافظت از سهام اقتصادی چین مهم است.
استراتژی منطقه بافر: به اشتراک گذاشتن یک مرز باریک با افغانستان ، چین با هدف جلوگیری از سرریز ایدئولوژی افراطی در منطقه آرامش بخش سین کیانگ خود است. یک افغانستان پایدار ، که توسط پاکستان پشتیبانی می شود ، به عنوان یک بافر استراتژیک عمل می کند.
اهرم دیپلماتیک: با وجود متحدین ایالات متحده و غربی که عمدتاً از افغانستان جدا شده اند ، چین فرصتی برای پر کردن خلاء دیپلماتیک و موقعیت خود را به عنوان یک تثبیت کننده منطقه ای می بیند.
بازپرداخت استراتژیک برای پاکستان
برای پاکستان ، درگیری چین یک دارایی دیپلماتیک است. این امر مشروعیت بین المللی را در مبارزات انتخاباتی خود علیه تروریسم مرزی فراهم می کند و فشار بر طالبان را برای سرکوب پناهگاه های TTP افزایش می دهد. اظهارات اخیر طالبان و تمایل به عصبانیت مجدد دیپلماتیک نشان می دهد که این فشار شروع به به دست آوردن نتایج می کند.
اسلام آباد اکنون امیدوار است که این تحولات را به نتایج امنیتی مشخص ترجمه کند – از جمله کاهش قابل اندازه گیری در حملات شبه نظامی و همکاری های اطلاعاتی افزایش یافته از کابل.
در
