گسترش اسلاوها به عنوان یکی از سازنده ترین و در عین حال کم درک ترین وقایع در تاریخ قرون وسطایی اروپا است. از قرن ششم میلادی ، گروه های اسلاوی در منابع بیزانس و غربی ظاهر شدند و از بالتیک به بالکان و از البه به ولگا گسترش یافتند. با این حال ، بر خلاف مهاجرت های چشمگیر گاتها یا لانگوبارد ها یا حمله ترسناک هونز ، داستان اسلاوی گیج کننده مانده است.
اکنون ، یک مطالعه پیشگامانه در ژورنال ذات شروع به ارائه پاسخ ها کرده است. یک تیم بین المللی از محققان به رهبری بافت بافت کنسرسیوم اولین تجزیه و تحلیل جامع DNA باستانی از جمعیت اسلاوی قرون وسطایی را انجام داده است. با توالی بیش از 550 ژنوم باستانی ، آنها فاش کرده اند که گسترش اسلاوی ، در هسته اصلی آن ، حرکتی از مردم است – که نقشه ژنتیکی و فرهنگی اروپا را ترجمه می کند.
یک معما برای مورخان
مورخان مدتهاست که برای توضیح گسترش اسلاو تلاش کرده اند. جوامع اولیه اسلاو ، ردیابی باستان شناسی کمی به جا گذاشتند: کرم سازی گسترده بود ، خانه های آنها ساده بود و سفال های سفالی آنها و بدون تزئین. از همه مهمتر ، آنها قرن ها سوابق کتبی از خودشان باقی نگذاشتند. کلمه “اسلاوها” اغلب برچسب خارجی بود که بعداً در مباحث ملی گرا یا ایدئولوژیک سیاسی شد.
سوالات کلیدی همیشه این بوده است: اسلاوها از کجا آمده اند و چگونه آنها به طور کامل اروپا را تغییر شکل دادند؟ آیا آنها مهاجران به تعداد زیادی وارد می شدند ، یا جمعیت محلی به تدریج شیوه های فرهنگی جدید را اتخاذ می کردند – فرایندی از “اسلاوسی سازی”؟
تا همین اواخر ، شواهد کمیاب بود. تجزیه و تحلیل DNA محدود Cremation ، در حالی که سابقه باستان شناسی مبهم باقی مانده است.
ریشه در اروپای شرقی
مطالعه ژنتیکی جدید وضوح را ارائه می دهد. “در حالی که شواهد مستقیم از مناطق اولیه اسلاوی هنوز نادر است ، نتایج ژنتیکی ما اولین سرنخ های بتونی را برای شکل گیری اجداد اسلاوی ارائه می دهد – با اشاره به منشأ احتمالی در جایی بین رودخانه های Dniester و Don” ، می گوید: Joscha Gretzinger ، یک متخصص ژنتیک از موسسه Max Plankk برای انسان شناسی تکاملی در Leipzzig و Lead and uthorude and and and and and and and and and and and and and and and and and and and and and and ud ud and and and and indrochmense “
داده های این تیم نشان می دهد که اجداد اسلاوی به منطقه ای که در جنوب بلاروس و مرکز اوکراین است ، باز می گردد. این منطقه از نزدیک با آنچه زبان شناسان و باستان شناسان فرضیه طولانی داشتند ، مطابقت دارد.
از قرن ششم به بعد ، افرادی که این اجداد را حمل می کردند ، از تعداد زیادی مهاجرت به غرب و جنوب شروع به مهاجرت کردند. تا قرن هشتم ، امضای ژنتیکی آنها در مناطق وسیعی از اروپای مرکزی و شرقی گسترش یافته بود.
مهاجرت در مقیاس قاره
این مطالعه تأیید می کند که گسترش اسلاوی یکی از بزرگترین رویدادهای جمعیتی در اروپا قرون وسطایی بود. در شرق آلمان و لهستان ، بیش از 80 درصد از جمعیت توسط افراد تازه وارد از شرق جایگزین شدند.
با این حال این راهپیمایی تسخیر ارتش نبود. در عوض ، تمام خانواده ها با هم حرکت کردند و جوامع جدیدی را تشکیل دادند. شواهد ژنتیکی هیچ تعصب جنسی قابل توجهی نشان نمی دهد – زنان و زنان هر دو به طور مساوی در این جوامع نقش داشتند.
“به جای اینکه یک نفر به عنوان یک نفر در حال حرکت باشند ، گسترش اسلاو یک واقعه یکپارچه نبود بلکه یک موزاییک از گروه های مختلف بود ، هر یک سازگار و به روش خاص خود می سازند. زوزانا هوفمانووی را از دانشگاه MPI EVA و دانشگاه ماساریک در برنو ، چک ، یکی از نویسندگان ارشد اصلی این مطالعه توضیح می دهد.
تغییرات منطقه ای
تأثیر مهاجرت اسلاوی در منطقه متفاوت است و نتایج محلی بسیار متفاوتی را ایجاد می کند.
آلمان شرقی: در اینجا ، تحول بسیار چشمگیر بود. پس از فروپاشی پادشاهی تورینگیان در قرن ششم ، بیش از 85 درصد از جمعیت توسط مهاجران از شرق جایگزین شدند. باستان شناسی تأیید می کند که این جوامع در اطراف گروه های خویشاوندی گسترده سازماندهی شده اند. داده های ژنتیکی حتی شجره نامه های چند نسلی را نشان می دهد-خانواده های بزرگ که از طریق نزول مفریم مرتبط هستند. زنان غالباً در خارج از جوامع خانگی خود ازدواج می کردند و باعث تقویت اتصال روستاها می شدند. امروز ، Sorbs of Saxony مشخصات ژنتیکی را که از نزدیک با این مهاجران اسلاوی اولیه مرتبط است ، حتی پس از قرن ها تغییر فرهنگی ، حفظ می کند.
لهستان: داستان یکی از جایگزینی تقریباً کامل است. نتایج ژنتیکی نشان می دهد که ساکنان قبلی با پیوندهای قوی اروپای شمالی و اسکاندیناوی تا حد زیادی ناپدید شدند و جایگزین مهاجران از شرق شدند. سایت Gródek ، یکی از اولین گورستان های استنشاق اسلاوی شناخته شده ، شواهد مستقیمی از این افراد تازه وارد را ارائه می دهد. لهستانی های مدرن ، اوکراینی ها و بلاروس ها روابط ژنتیکی نزدیک با این مهاجران اولیه دارند.
کرواسی و بالکان شمالی: در اینجا ، مهاجرت کمتر زیاد بود. تازه واردان اروپای شرقی با جمعیت متنوع محلی آمیخته و جوامع ترکیبی ایجاد می کنند. در محل ولیم ، برخی از اولین دفن های اسلاوی در حال حاضر حدود 30 درصد اجداد محلی را نشان می دهند. در بالکان امروز ، اجداد اسلاوی تنها بخشی از مشخصات ژنتیکی را تشکیل می دهد و این روند ترکیبی را منعکس می کند.
چکیا (موراویا): یک مطالعه مستقل که همزمان در زیست شناسی ژنوم یافته های مشابه را تأیید می کند. محققان دریافتند که در جنوب موراویا ، تغییرات جمعیت همزمان با گسترش فرهنگ مواد اسلاوی ناشی از اوکراین امروزی است. یکی از اولین دفن ها حتی شامل یک نوزاد در یک زمینه اسلاو بود و جدول زمانی را برای این تحول باریک می کرد. این سیگنال ژنتیکی در قرن نهم و دهم ، در طول ظهور اصول موراوی مرتبط با مقدسین سیریل و متدوس ادامه یافت.
نوع جدیدی از جامعه
این مطالعه ژنتیکی همچنین نحوه ساخت جوامع اسلاوی را روشن می کند. در آلمان شرقی ، داده ها نشان دهنده تغییر عمیقی از دوره مهاجرت ، هنگامی که جوامع کوچک و متنوع بودند ، به دوره اسلاو ، هنگامی که خانواده های بزرگ گسترده حاکم بودند.
گورستان ها در اطراف گروه های خویشاوند ترتیب داده شدند و منعکس کننده یک سیستم پدری بودند: مردان در روستاهای خانگی خود باقی می ماندند ، در حالی که زنان به سمت ازدواج در جای دیگر حرکت می کردند. این شبکه های گسترده از همخونی جلوگیری کردند و شواهدی از تعدد زوجات یا مشارکتهای سریال نشان دادند.
چنین سازمان انعطاف پذیر و مبتنی بر خانواده ممکن است مهم برای موفقیت اسلاوها باشد. بر خلاف ساختارهای سلسله مراتبی کشورهای رومی یا پس از رومی ، جوامع اسلاوی مساوات تر و سازگار تر بودند.
چرا اسلاوها موفق شدند
یافته های ژنتیکی از تفسیری پشتیبانی می کند که اسلاوها نه از طریق فتح ، بلکه از طریق تاب آوری و سازگاری گسترش می یابند. همانطور که والتر پول ، یکی از نویسندگان ارشد اصلی ، توضیح می دهد ، مهاجرت نمایانگر “انتشار دیوانگی یا حرکات مرتکب ، غالباً در گروه های کوچک یا اتحادهای موقت است ، و سرزمین های جدید را بدون تحمیل هویت ثابت یا ساختارهای نخبه حل می کند.”
این شیوه زندگی ممکن است باعث شده است که گروه های اسلاوی به ویژه در قرن های آشفته باستان اواخر و اوایل قرون وسطی مناسب باشد. در دنیایی که از تغییرات آب و هوایی ، طاعون و افول امپراتوری ها مختل شده است ، سیستم های اجتماعی ساده تر با سلسله مراتب کمتری از دوام برخوردار بودند.
یوهانس کراوز ، مدیر مؤسسه انسان شناسی تکاملی ماکس پلانک و یکی دیگر از نویسنده های ارشد این مطالعه ، مقیاس این تحول را برجسته می کند: “گسترش اسلاوها احتمالاً آخرین رویداد جمعیتی از مقیاس قاره ای برای تغییر شکل دائمی و اساسی در زمینه ژنتیکی و زبانی اروپا بود.”
میراث گسترش اسلاوی
مداحی های این مهاجرت ها امروز عمیقاً در اروپا تعبیه شده است. زبانهای اسلاوی اکنون بزرگترین خانواده زبان در این قاره هستند که از بالتیک تا بالکان و از اروپای مرکزی تا سیبری امتداد دارند.
اثر ژنتیکی این جنبش های اولیه قرون وسطایی نیز همچنان ادامه دارد. جمعیت مدرن در لهستان ، بلاروس ، اوکراین و فراتر از آن اثری قوی از این اجداد اروپای شرقی به همراه دارد. حتی در خارج از جوامع اسلاوی زبان ، مداحی ها باقی می مانند-به عنوان مثال ، در پروفایل های ژنتیکی مختلط آلمانی ها در زاکسن در مقایسه با همسایگان سوربی.
با ترکیب ژنتیک ، باستان شناسی و تاریخ ، تحقیقات جدید واضح ترین تصویر را در مورد چگونگی تغییر شکل اسلاوها اروپا ارائه می دهد. این نشان می دهد که مهاجرت ، خانواده و سازگاری – نه فتح – در قلب موفقیت خود قرار دارند.
چگونه #SLAVIC #مهاجرت تغییر شکل مرکزی و شرقی #اروپابشر باستانی #DNA بینش جدیدی در مورد جوامع اولیه قرون وسطایی ارائه می دهد. مطالعه کردن nater توسط intl تیمی به سرپرستی Joscha Gretzinger ، dewawer و یوهانس کراوز. histogenes https://t.co/yhorzixp0b واد https://t.co/43eyagztnh pic.twitter.com/psqdh8clmq
-mpi-eva leipzig (mpi_eva_leipzig) 3 سپتامبر 2025
یک فصل بازنویسی شده
برای ده ها سال ، منشأ و گسترش اسلاوها از طریق شواهد قطعه قطعه مورد بحث قرار گرفت. باستان شناسان درباره سفال های ساده و خانه های گودال استدلال می کردند. مورخان با تواریخ مبهم کشتی گرفتند. اکنون ، به لطف DNA باستانی ، تصویر به تمرکز واضح تری رسیده است.
با تجزیه و تحلیل بیش از 550 ژنوم قرون وسطایی ، این مطالعه نشان می دهد که ظهور اسلاوها در واقع داستانی از افراد در حال حرکت بوده است. اما این همچنین یک داستان از تنوع ، اقتباس و مقاومت بود. در برخی مناطق ، تازه واردان تقریباً به طور کامل جمعیت محلی را جایگزین کردند. در برخی دیگر ، آنها در موزائیک های پیچیده فرهنگ و اجداد آمیخته شدند.
با این یافته ها ، محققان اکنون می توانند فراتر از شکاف های سوابق کتبی و باستان شناسی را ببینند. مهاجرت های اسلاوی ، زمانی یکی از عجیب ترین وقایع قرون وسطی ، به عنوان یکی از تحول آمیز ترین قسمت های گذشته اروپا آشکار می شود – رویدادی که میراث آن تا به امروز در زبانها ، فرهنگ ها و DNA ادامه می یابد.
مقاله ، “DNA باستانی مهاجرت در مقیاس بزرگ را با گسترش اسلاوها متصل می کند” ، توسط Joscha Gretzinger ، Felix Biermann و همکاران ، در منتشر شده است ذاتبشر برای خواندن آن اینجا را کلیک کنیدبشر
تصویر برتر: منشأ و پراکندگی اسلاوها در قرن 5-10-ویکی مدیا
