آخرین به روز شده:
در حالی که دولت از برچسب زدن رسمی پایگاه هوایی در تاجیکستان به عنوان یک پایگاه عملیاتی خودداری کرده است ، پتانسیل آن غیرقابل توصیف است.
در کنار آانی ، هند همچنین از پایگاه هوایی Farkhor استفاده کرده است و در این پایگاه ها بیشتر مبارزان Sukhoi Su-30mki را مستقر کرده است. (عکس PTI)
با افزایش تنش ها به دنبال حمله تروریستی Pahalgam، هند با نخست وزیر نارندرا مودی ، به ارتش “آزادی عملیاتی” کامل می دهد تا تصمیم بگیرد که چگونه ، چه موقع و کجا تلافی می کند. اما فراتر از انتقام فوری نظامی ، یک عامل کمتر شناخته شده سایه طولانی بر روی معادله استراتژیک آسیای جنوبی است: یک پایگاه هوایی از راه دور در کوههای تاجیکستان ، بی سر و صدا توسط هند به روز شده و به طور فزاینده ای به عنوان یک نقطه فشار ژئوپلیتیکی تلقی می شود ، به ویژه برای پاکستانیبشر
پایگاه هوایی Ayni
فقط در 15 کیلومتری غرب Dushanbe ، پایتخت تاجیکستان ، پایگاه هوایی Ayni – که یک بار یک یادگار فرومایه از دوران اتحاد جماهیر شوروی است – به عنوان یکی از پاسگاه های استراتژیک هندوستان ظاهر شد. خفته پس از جنگ داخلی تاجیکستان در دهه 1990 ، این پایگاه به لطف سرمایه گذاری 70 میلیون دلاری هند که از سال 2002 آغاز شد ، در اوج جنگ به رهبری ایالات متحده علیه ترور در نزدیکی افغانستان احیا شد.
تا سال 2010 ، هند باند فرودگاه را به 3200 متر گسترش داده بود ، پناهگاه های سخت شده ، انبارهای سوخت ، زیرساخت های کنترل ترافیک هوایی را ساخت و این پایگاه را قادر به پشتیبانی از هواپیماهای با بالابر سنگین مانند جنگنده های Ilyushin-76 و Multirole مانند Sukhoi Su-30mki کرد. اگرچه دولت تاجیک اظهار داشت كه هیچ ارتش خارجی از خاک خود عمل نمی كند ، تصاویر ماهواره ای ، گزارش های منطقه ای و تحلیلگران نظامی نشان می دهد كه پرسنل نیروی هوایی هند – مهندسین ، تكانكان و كارمندان امنیتی – سالها حضور در آینی را حفظ كرده اند.
در حالی که این مرکز از برچسب زدن رسمی Ayni به عنوان یک پایگاه عملیاتی خودداری کرده است ، پتانسیل آن غیرقابل توصیف است. این پایگاه واقع در فاصله قابل توجهی از مرزهای غربی پاکستان ، از جمله استان های مشکل دار بلوچستان و خیبر پختونخوا ، این پایگاه هند را برای پروژه قدرت در اعماق منطقه ارائه می دهد. در صورت درگیری گسترده تر ، هند می تواند فشار نظامی را نه تنها از جبهه شرقی اعمال کند کشمیر، اما از شمال غربی – وادار کردن پاکستان برای تجدید حیات کل وضعیت دفاعی خود.
کارشناسان استدلال می کنند که صرف حضور توانایی هند در آسیای میانه ، اسلام آباد را وادار می کند تا دارایی های محدود برای دفاع و نظارت هوایی خود را افزایش دهد ، و احتمالاً آمادگی شرقی آن را تضعیف می کند. در محافل دفاعی پاکستان نگرانی های فزاینده ای وجود دارد که پایگاه آانی می تواند به عنوان نقطه راه اندازی مأموریت های شناسایی ، حملات هواپیماهای بدون سرنشین یا حتی عملیات هوایی جراحی محدود-به ویژه در استان های غربی ، با شورش ، شورش باشد.
اما دسترسی آینی فراتر از پاکستان است. تاجیکستان مرز با استان حساس چینژیانگ چین را به اشتراک می گذارد. پس از درگیری دره گالوان در سال 2020 با سربازان چینی ، علاقه هند به نظارت بر فعالیت های نظامی چین در نزدیکی تئاتر غربی آن افزایش یافته است. پایگاه Ayni یک نقطه برتری نادر و سودمند شمالی را فراهم می کند – موردی که می تواند در یک رویارویی گسترده بسیار مهم باشد.
علاوه بر این ، با درگیری کریدور اقتصادی چین و پاکستان (CPEC) از طریق بلوچستان و پیوند دادن به بندر گوادر ، حضور استراتژیک هند در نزدیکی منطقه ، لایه ای از عارضه را برای حیات اقتصادی به شدت محافظت شده از پکن و اسلام آباد معرفی می کند.
بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان باعث شده است تا نگرانی های تجدید شده در مورد تجدید لباس های تروریستی مانند دولت اسلامی-خروازان (IS-Okay) و القاعده ایجاد شود. آیینی همچنین برای حمایت از عملیات نظارت و تخلیه بشردوستانه در افغانستان از موقعیت خوبی برخوردار است ، همانطور که بنا بر گزارش ها ، هنگامی که هند به دنبال تصاحب طالبان در سال 2021 ، شهروندان و کارمندان دیپلماتیک را هوایی کرد.
در کنار آانی ، هند همچنین از پایگاه هوایی Farkhor ، واقع در نزدیکی مرز افغانستان استفاده کرده است و در این پایگاه ها بیشتر جنگجویان Sukhoi Su-30mki را مستقر کرده است.
درگیری هند در آانی همچنین تأثیر فزاینده خود را در آسیای میانه ، منطقه ای که به طور سنتی تحت سلطه روسیه است و اخیراً چین از طریق ابتکار کمربند و جاده خود را تحت سلطه قرار می دهد. هند با لنگر انداختن خود در تاجیکستان ، نه تنها توانایی های ضد تروریسم خود را تقویت می کند بلکه تضمین می کند که در سیاست های میانه آسیا سهم دارد و باعث تعادل اهرم چینی و روسیه می شود.
از دیدگاه پاکستان ، آانی یک استراتژی محاصره خاموش را نشان می دهد. در حال حاضر تحت فشار در کشمیر ، پتانسیل محور دوم فشار نظامی از شمال می تواند تعادل استراتژیک را به میزان قابل توجهی کج کند. عملیات اطلاعاتی از این پایگاه می تواند حرکات را در نزدیکی تاسیسات هسته ای پاکستان نظارت کند که بسیاری از آنها در استان های غربی آن واقع شده اند. علاوه بر این ، هرچه فعالیت جدایی طلب بلوچ رشد می کند و Tehrik-I-Taliban پاکستان (TTP) حملات را شدت می بخشد ، تهدید چشمان و گوش هندی که از سراسر مرز تاجیک کار می کنند ، نگرانی جدی برای اسلام آباد است.
بیشتر بخوانید
