در 16 سپتامبر 2022 ، یک زن بیست و دو ساله کرد به نام Mahsa Jîna Amini توسط پلیس اخلاق این شهر در تهران کشته شد. وی پس از بازداشت توسط مأموری که او را متهم کرد که لباس مناسب در ملاء عام را متهم کند ، به دلیل مخالفت با قانون حجاب کشور ، که به طور گسترده حاکم بر آنچه زنان باید بپوشند ، مورد ضرب و شتم قرار گرفت. از آنجا که این حادثه وحشتناک در حال کشف بود ، جزئیات به سرعت توسط تعداد معدودی از روزنامه نگاران محلی در رسانه های اجتماعی منتشر شد. ساجاد خداکارامی ، یک روزنامه نگار مستقل ایرانی مستقر در استانبول ، خبر حمله جیا را در توییتر شکست و به اشتراک گذاشت که در تاریخ 13 سپتامبر “به دلیل صدمات شدید ، از جمله آسیب مغزی ، در بیمارستان کاسرا تهران تحت معالجه قرار گرفت.”
مقاله پس از تبلیغات ادامه دارد
در همان روز ، حامد شفیئی ، خبرنگاری که اخبار سیاسی و محلی را برای آن پوشانده بود شاگ ، یکی از بزرگترین و برجسته ترین روزنامه های ایرانی ، یک داستان اینستاگرام را منتشر کرد. وی نوشت: “من به بیمارستان كارا رفتم. جو در آنجا پرتنش بود و مردم فریاد می زدند ،” آنها دختر كسی را به قتل رساندند. پلیس او را به قتل رساند. پلیس اخلاق او را به قتل رساند. ” وی گفت: “تصویر همراه جیا که در بستر بیمارستان بیهوش است ، با صورت متورم ، لوله هایی که از دهان او بیرون می آیند و خون خشک شده روی گوش هایش ، ویروسی شد.
کلمه به کلمه ، داستان بر اساس داستان ، ما با زور ، با روایت به عنوان زندگی خود ، از ظالمان خود زنده مانده ایم.
از آنجا که این موضوعات گزارشگری با هم جمع می شوند ، رژیم سعی کرد پوشش داستان را خاموش کند. سخنگوی پلیس به خبرنگاران گفت شیاطین برای نادیده گرفتن این حادثه با Jîna – انتشار آنچه در بیمارستان اتفاق می افتد فقط باعث ایجاد مشکل می شود شیاطین و برای پلیس
اما رژیم نتوانست جلوی آنچه در حال حرکت بود متوقف شود. این خبر همچنان در سراسر سیستم عامل های مختلف ، هم توسط رسانه ها و هم توسط خبرنگاران شخصی به اشتراک گذاشته شد. و هنگامی که Jîna در 16 سپتامبر به مصدومیت خود تسلیم شد. شیاطین خبرنگار نیلوفر حامی از دستورات آرامش خودداری کرد و در مورد مرگ وی در یک توییت به جهانیان گفت. در کنار عکسی از مادربزرگ و پدر جینا که در آغوش محکم و اشک آور در خارج از درب بسته ICU پیچیده شده بود ، نیلوفر نوشت: “لباس سیاه عزاداری به پرچم ملی ما تبدیل شده است.”
جمهوری اسلامی در ادعای خود مبنی بر اینکه جیا به دلیل یک مسئله بهداشتی درگذشت ، محکم ایستاد و انکار کرد که پلیس اخلاق او را به قتل رسانده است. اما ایرانیان بهتر می دانستند ، و جمعه پس از مرگ و میر جیا ، بیشتر زنان ، که در مقابل بیمارستان کسرا جمع می شدند ، با عصبانیت از دیدن یکی دیگر از زنان جوان ما که با چنین ظلم های گاه به گاه دفع شده اند ، سرریز می شوند.
شعر راه خود را به وجود ما منتقل کرده است. این بخشی از ایرانی ما است. و این فقط ظریف یا غریب نیست. اکنون و همیشه سیاسی بوده است.
وانت های پلیس اخلاق ، مأمورین لباس مجلل سپاه نگهبان انقلابی اسلامی (IRGC) و پلیس RIOT بیمارستان را محاصره کردند تا سعی در جلوگیری از عزاداری و تظاهرات مردم داشته باشند. مقامات شروع به دستگیری خشونت آمیز مردم ، تیراندازی به سمت و ضرب و شتم آنها کردند. الاهه خسروی یکی از اولین روزنامه نگاران صحنه بود. پس از این که این احساس اقامت در بیمارستان غیرممکن شد ، او در خیابان آلوند به میدان آرژانتین در همان نزدیکی رفت. در آنجا ، او شاهد عمل اعتراض و عزاداری بود که به سمبل جنبش 2022 که پس از مرگ جیا تبدیل شد ، شد: یک زن جوان ، قیچی در دست ، قطع کردن دم اسبی خود را در حالی که فریاد می زد ، “شما (رژیم) برای همیشه ناسازگار هستید!” این تصویر یادآور “DAF” ، شعری از رضا باراهنی ، یک شاعر ایرانی بود:
یک زن در سواحل سفت و سخت در حال دویدن بود
فریاد زد: خدا ، خدا ، خدا ، چرا آسمان تهران را فراموش کرده اید؟
برای کسانی از ما در ایران که از طریق تخریب ، جنگ و آشفتگی ، شعر و ادبیات زندگی کرده اند ، همیشه پناهگاه ما بوده اند. در بعضی از فرهنگ ها ، شعر برای نخبگان است. با این حال ، در ایران ، این برای توده ها است. تقریباً هر ایرانی ، صرف نظر از وضعیت اقتصادی یا سطح تحصیلات ، شاعران بزرگ فارسی را می شناسد. حتی کسانی که نمی توانند بخوانند ، می توانند ، از حافظه ، آیه مورد علاقه ای را که توسط Hafez یا Rumi نوشته شده است ، تلاوت کنند. شعر راه خود را به وجود ما منتقل کرده است. این بخشی از ایرانی ما است. و این فقط ظریف یا غریب نیست. اکنون و همیشه سیاسی بوده است.
بنابراین ، مناسب است که میراث مرگ جیا و جنبشی که الهام بخش خواهد بود ، در زمان واقعی از طریق آهنگ های انقلابی و شعارهای شاعرانه که در تظاهرات شعار می دادند و در نقاشی های اعتراضی که دیوارها و خیابانهایی را که مقامات از مردم ما گرفته بودند ، ضبط می کرد. قرن ها ، بیان روایی چگونه زندگی را به فوری ترین موضوعات برای مردم خود می رساند.
یکی از اولین آثار شاعرانه که به طور جمعی ما را شکل داده است شهنوام ، شعر حماسی توسط شاعر فارسی فردوویسی. در سال 977 میلادی ، فردووی شروع به نوشتن داستانی در بیش از پنجاه هزار کوپل قافیه درباره داستان های اسطوره ای ایران باستان کرد. او خواننده را در سفری از خلقت جهان به قرن هفتم ، هنگامی که اعراب ایران را فتح کرد و اسلام را به امپراتوری فارسی آورد ، می برد. برای تکمیل این روایت فردووی بیش از چهل و سه سال طول کشید ، و در میان تهاجم عرب که زبان و دین جدیدی را به مردم ما تحمیل کرد ، نوشت. با مراقبت از استفاده عمدی از کلمات فارسی ، فردووی در زمانی که می توانست برای همیشه از بین برود ، زبان و تاریخ ما را حفظ کرد. کلمه به کلمه ، داستان بر اساس داستان ، ما با زور ، با روایت به عنوان زندگی خود ، از ظالمان خود زنده مانده ایم.
در هسته شعارهای ایجاد شده و پخش شده در طول اعتراضات 2022 ، شکل گیری ایده ها و خواسته های ما به ملودی ها و آیه ها ، عمل ساده انسانی بیان است. ما وقتی جرات درخواست عزت اساسی را داریم ، کشته ، زندانی و تبعید شده ایم. ابراز خودمان این است که چگونه در برابر سرکوب مقاومت می کنیم. این چگونه ما از آن زمان مقاومت کرده ایم شهنام در روزها و هفته ها پس از مرگ جینا ، ایرانیان هزاران نفر به توییتر وارد شدند تا توضیح دهند که چرا هر روز علیه مقامات بی رحمانه و خشن در خیابان ها روبرو شده اند.
یک خواننده بیست و پنج ساله به نام شروین هاجیپور شروع به جمع آوری امیدهای ما کرد و آنها را در یک تصنیف به نام “baraye” جمع کرد ، به معنی “برای”. هنگامی که گیتار برای تشکیل یک تخت موسیقی پراکنده وارد می شود ، صدای قدرتمند و برازنده شروین از آرزوهای ایرانیان تکرار می شود. او که به یک کشتی تبدیل شده است ، دلایل بی پایان را که مردم را از خانه های خود و در اعتراض روزانه به خیابان ها سوق می دهد ، پایین می آورد:
برای رقصیدن در خیابان ها
برای ترس ما هنگام بوسیدن عزیزان
برای خواهرم ، خواهرت ، خواهران ما
برای تغییر ذهن پوسیده.
شاید به طور تصادفی یا به طور غریزی ، حاجیپور به عنوان تفسیر سیاسی به سنت قرن ها پیوست و به عنوان تفسیر سیاسی که ستون بنیادی هویت ملی ما است. هنگامی که او این آهنگ را در اوایل جنبش در اینستاگرام خود قرار داد ، در کمتر از دو روز بیش از چهل میلیون بار مشاهده شد. به زبان فارسی عبارتی داریم ، “Khak-E Pay-E Mardom” ، که مستقیماً به “گرد و غبار زیر پای مردم” ترجمه می شود. این عبارتی است که می گوید: “من با مردم هستم.” اگرچه این عبارت توسط سیاستمداران مانند محمود احمدی نژاد ، رئیس جمهور پیشین طرفدار رژیم ، برای تمسخر و معترضین ناسازگار همکاری شده است ، از آن زمان پس گرفته شده است. در نوشتن و به اشتراک گذاشتن این آهنگ ، حاجیپور نه تنها گرد و غبار در زیر پاهای ما بود و با ما محکم و کاملاً ایستاده بود ، بلکه صدای ما ، چشمان ما ، قلب ما بود.
در فرهنگ ایران ، از دست دادن کودک عمیق ترین غم و اندوه محسوب می شود ، که اغلب از آن به عنوان “سوزاندن سوزاندن” یاد می شود.
دو روز پس از به اشتراک گذاشتن هاجیپور “Baraye” به صورت آنلاین ، وی توسط پلیس احضار شد و از “تشویق به اعتراض” سؤال کرد که بعداً در اکتبر 2022 با وثیقه آزاد شد. وی از ترک ایران منع شد و در حالی که منتظر مجازات بود ، دو سال زندگی در لیمبو زندگی کرد. در ویدئویی که در تاریخ 30 ژوئیه 2024 در اینستاگرام بارگذاری شد ، سرانجام به پیروان خود اطلاع داد که به وی دستور داده شده است که خود را برای شروع خدمت به یک جمله سه ساله و هشتم برای اشعار “Baraye” شروع کند. اگرچه ممنوعیت سفر وی در آن زمان برداشته شده بود ، هاجیپور در این ویدئو گفت که وی به جای ترک ایران به حکم خود عمل می کند.
“برای من این سؤال است که چگونه دیگر قرار بود اعتراض کنم؟ چگونه دیگر می توانستم انتقاد کنم که چه خبر است؟” او گفت ، صحبت مستقیم با دوربین ، صدای او به آرامی لرزید. “آیا یک روش صلح آمیز تر و مدنی به غیر از” Baraye “وجود داشت؟”
حتی زیباترین و بی نظمی ترین ابراز بیان در ایران ناامن است. ترانه ها ، گزارش دهی و تقویت جامعه در شرایط بعید ، وجود رژیم را تهدید می کند. برای هر حاجیپور که ساکت است ، کلمات ، آیات و شعارها جدید بالا می روند و راه های خود را در بدن ما پیدا می کنند ، زیرا ما آنها را در یک اعتراض فریاد می زنیم یا آنها را به صورت آنلاین می نویسیم تا برای همیشه زندگی کنند.
*
عصر پس از مرگ جنا ، در انجام انتصاب روزنامه ham-mihan ، دوست و همکار من الاهه محمدی هشت ساعت در طول شب ، از طریق کوه های بادگیر و جاده های باریک ، به ساقکز ، زادگاه جنا در کردستان سوار شد. او ساعت 6:30 صبح به آنجا رسید و مستقیماً به گورستان سوار شد تا مراسم تشییع جنازه جیا را پوشش دهد ، و نمی خواهد لحظه ای از خدمات را از دست بدهد.
نیم ساعت بعد ، زن و مرد ، جوان و پیر ، شروع به پخش شدن به گورستان آیچی با پوشیدن لباس های کرد کردند و با چشمان گریه برای رسیدن بدن جیا منتظر بودند. والدین Jîna ، Mojgan Eftekhari و Amjad Amini ، در کنار قبر خالی خود نشستند. در فرهنگ ایران ، از دست دادن کودک عمیق ترین غم و اندوه محسوب می شود ، که اغلب از آن به عنوان “سوزاندن سوزاندن” یاد می شود. مادر جنا مشت های خود را با خاک پر کرد ، آنها را ناگهان در هوا بالای سرش ریخت و گفت: “Jîna ، بلند شوید. ببین ، این افراد به دیدن شما آمده اند. گل ما از بین رفته است.”
مراسم تشییع جنازه آغاز انقلاب ما برای یک زندگی عادی ، برای عدالت و برابری بود.
نزدیک به زمان شروع مراسم تشییع جنازه ساعت 10 صبح ، مردم هنوز در حال ریختن بودند. مأموران امنیتی سعی کردند قبل از اینکه شلوغ شوند ، خانواده را به دفن Jîna عجله کنند. اما خانواده وی امتناع ورزیدند و اجازه ندادند كه مأموران جسد جینا را از آمبولانس خارج كنند. دایی Jîna در یک سخنرانی کوتاه اعلام کرد: “ما تعظیم نخواهیم کرد.” والدینش اصرار داشتند که آنها با مردم قرار ملاقات کرده اند. و بنابراین ، آنها صبر کردند. در پایان ، جسد جیا به دست هزاران نفر از مردم که همبستگی کرد را نشان می دهد دفن شد.
مراسم تشییع جنازه آغاز انقلاب ما برای یک زندگی عادی ، برای عدالت و برابری بود. الاهه الناز ، خواهر دوقلوی خود را صدا کرد و فریاد زد: “الناز ، انقلابی از اینجا آغاز شده است! من طولانی تر خواهم ماند.”
در مورد سنگ قبر جنا ، پدرش نوشت: “جنا عزیز ، شما نخواهید مرد. نام شما به نمادی خواهد شد” ، با پیش بینی نقش مهمی که مرگ او در جنبش ایفا خواهد کرد. پدربزرگش شعر را خواند تهران توسط شاعر کرد Sherko Bekas ، شاعر معروف معاصر کرد ، که اشعار بسیاری از میلیون ها نفر از افراد کرد در عراق ، ایران و سوریه می تواند با قلب تلاوت کند. موضوعی که Bekas به آن می پردازد همیشه زندگی ، عشق و آزادی است:
تهران حجاب اجباری را بر روی درختان تحمیل کرد
تهران یک جامه را روی بدن آب که تهران یک عمامه را روی باغ قرار داد ، دوخت
تهران آواز خواندن را مجبور کرد که ریش داشته باشد
تهران موسیقی را به یک بیوه تبدیل کرد
و این یک مراسم تشییع جنازه از زندگی ایجاد کرد
تهران به کسی نمی خندد
به جز مرگ
تهران چیزی غیر از مرگ را دوست ندارد
نام همه زنان ، دختران و پسران در تهران مرگ است
و زندگی هرگز از مادر در تهران متولد نمی شود.
میهمانان مراسم تشییع جنازه جینا ، “جین ، جیان ، آزاد” یا “زن ، زندگی ، آزادی” ، در طول خدمت ، شعاری که از نوشته های سیاسی یک رهبر زندانی به نام عبدالله اوکالان گرفته شده بود ، شعار دادند. به طور محاوره ای APO نامیده می شود ، که به معنای “عموی” در کردیش بود ، اوکالان فرزند یک کشاورز فقیر در ترکیه بود. مانند بسیاری از رهبران انقلابی ، نظریه های او از تجربیات زندگی شخصی سرچشمه می گیرد. زندگی Ocalan پس از دیدن خواهرش هاوا در ازای پول و گندم ، برای همیشه تغییر یافت.
در سال 2010 ، در مقاله ای به نام “انقلاب زن است” ، وی نوشت كه خواستار آزادی بدون برابری جنسیتی بیهوده و توهمی است. ocalan ایدئولوژی خود را در سه محور ارائه داد: آزادی زنان ، اکولوژی و توجه به محیط زیست و دموکراسی رادیکال ، که در کنار هم به وجود آمد تا پایه و اساس آنچه را که اکنون می دانیم “زن ، زندگی ، آزادی” است.
__________________________________
گزیده ای از برای خورشید پس از شبهای طولانی توسط Fatemeh Jamalpour و Nilo Tabrizy. چاپ شده توسط مجوز کتاب های Pantheon ، اثر گروه انتشارات Knopf Doubleday ، یک بخش از Penguin Random Home LLC. کپی رایت © 2025 توسط Fatemeh Jamalpour و Nilo Tabrizy
