تهران – رئیس جمهور روسیه ولادیمیر پوتین روز دوشنبه پیمان جامع مشاركت استراتژیک بین ایران و روسیه را تصویب كرد و روند قانونگذاری مسكو را برای این توافق انجام داد.
این پیمان ، که روابط دو جانبه را با یک همکاری استراتژیک بالا می برد ، پیش از این توسط هر دو اتاق مجمع فدرال روسیه – دوما ایالتی در 7 آوریل و شورای فدراسیون در 15 آوریل تصویب شده بود.
این سند که هم اکنون در پورتال رسمی اطلاعات حقوقی روسیه منتشر شده است ، چارچوبی بلند مدت برای همکاری در بین دفاع ، ضد تروریسم ، انرژی ، امور مالی ، حمل و نقل ، کشاورزی ، فرهنگ ، علوم و فناوری ایجاد می کند.
این در ابتدا در تاریخ 17 ژانویه ، در جریان سفر رسمی مسعود پشکیان رئیس جمهور ایران به مسکو در مراسمی در کرملین امضا شد.
این توافق نامه ایران و روسیه را به عنوان شرکای استراتژیک تقویت می کند ، هر دو کشور بر تعهد خود برای غلبه بر چالش های خارجی از طریق همکاری های عمیق تأکید می کنند.
وزیر امور خارجه ایران در سفر اخیر خود به مسکو پیامی را از رهبر انقلاب اسلامی ، آیت الله سید علی خامنه ای به رئیس جمهور پوتین تحویل داد.
وی در مصاحبه ای با RT ، بر اهمیت این پیمان تأکید کرد و اظهار داشت: “روابط ایران و روسیه هرگز این نزدیکی یا قوی نبوده است.”
دیپلمات برتر اظهار داشت: “این پیمان روابط ما را به یک سطح استراتژیک بالا می برد و پیام واضحی را به جهان می فرستد: مشارکت ما برای طولانی مدت ساخته شده است ، در معرض اختلال های کوتاه مدت.”
اکنون فعال سازی این پیمان به تأیید تهران وابسته است.
آراگچی افزود: پارلمان ایران “انتظار می رود در روزهای آینده پیمان را تصویب کند” ، با اجرای کامل طی چند هفته.
پیمان 20 ساله ، قابل تجدید با رضایت متقابل ، برای نهادینه کردن همکاری هایی که قبلاً در سالهای اخیر شاهد رشد چشمگیر بوده است ، طراحی شده است.
تحلیلگران این توافق را به عنوان یک ضد وزن استراتژیک برای فشار غربی می دانند ، در حالی که هر دو کشور آن را در میان نوسانات جهانی به عنوان نیرو تثبیت کننده می نامند.
این پیمان صریحاً “اقدامات اجباری یک طرفه” را رد می کند ، و گره هایی از تحریم های به رهبری ایالات متحده را هدف قرار می دهد که ایران و روسیه را هدف قرار دهد.
با حرکت این پیمان به سمت اجرای ، پروژه های دو طرفه تجارت و زیرساخت های مشترک-از جمله کریدور حمل و نقل بین المللی شمال و جنوب-انتظار می رود که تسریع شود.
تصویب این پیمان لحظه ای تعیین کننده در روابط ایران و روسیه را نشان می دهد و مرحله ای را برای یک منظره ژئوپلیتیکی مجدداً در اوراسیا تعیین می کند.
