پابلو نرودا: شعری که در هر زمان و مکانی قابل فهم است
پابلو نرودا، شاعر و نویسنده معروف تشیلیایی، در سال 1904 در پاریس به دنیا آمد. او به عنوان یکی از بزرگترین شاعران قرن بیستم شناخته می شود که از زندگی و تجربیات خود به عنوان منبعی از الهام برای آثار خود بهره برده است.
نرودا در زندگی خود به مسائل اجتماعی، سیاسی، عاطفی و فرهنگی پرداخت و این مسائل را به شیوه ای زیبا و لطیف در آثار خود به تصویر کشید. او از تنوع و تازگی در انتخاب موضوعات خود برخوردار بود و از انواع سبک ها و ژانرهای ادبی استفاده کرد.
آثار نرودا از جمله “بیوتریس”، “قفس” و “آشنایان ما” معروف بوده و همگی به عنوان اثرهای برجسته ادبی شناخته می شوند. در این آثار، وی به بررسی مسائل انسانی، زندگی شهری، عشق و جنگ پرداخته است.
پابلو نرودا با توانایی هنری و فرهنگی خود، تاثیر بسزایی بر ادبیات و فرهنگ جهانی گذاشته است. او به عنوان یکی از ویژه ترین نویسندگان قرن بیستم شناخته می شود که از افکار و ایده هایش برای الهام گرفته هستند.
آثار نرودا با استقبال گسترده ای از سوی منتقدان و خوانندگان روبرو شدند و این شاعر تشیلیایی به جایگاه ویژه ای در ادبیات دنیا دست یافت.
نرودا با نگاهی که به زندگی و انسان ها داشت، به یکی از بزرگترین شاعران تاریخ تبدیل شد. او با آثار خود همواره در جستجوی زیبایی و حقیقت بود و به همین دلیل به یکی از شاعران برجسته دوره مدرنیسم تبدیل شد.
یکی از مشهورترین آثار پابلو نرودا به شعر زیر است:
“هیچ زمانی آنقدر آیندگان ما کوتاه نیستند
جوانان مرا متهم می کنند به خیلی زیاد شادابی
آنها حرف می زنند از دیکتاتورها، شرایط اقتصادی، نوسانات ارز
و من در غمگینی، تنهایی، اشکهای بی ریا
معتقد به عشق و جاروب، معتقد به نفرت ناب،
متشکر از آبی که می پیچاند کنارهای رودخانه”.
با ما در مرشدی همراه شوید
تصویر بالا تزئینی است
