استانبول: درگاه ها در خیابان های باریک لالی در مرکز استانبول که دارای بسته های آماده حمل و نقل به مشتریان در سراسر جهان هستند ، پرسه می زنند.
پیچ و خم کوچه هایی که به دریای مارمارا منتهی می شوند ، مدتهاست که مرکز “تجارت چمدان” به زیر صحرای آفریقا است ، مسیری که از طریق آن بازرگانان کالاها را به عقب و جلو در چمدان خود حمل می کنند.
اما صحنه حمل و نقل غیررسمی لالی ، زمانی که یک مرکز شلوغ تجارت بین قاره ای است ، اکنون با افزایش هزینه ها و قوانین سخت تر اقامت که توسط مقامات ترکیه اعمال می شود ، با فشار فزاینده ای روبرو است.
بازرگانان آفریقایی ، که به تغییر تقاضا برای کالاهای ترکیه از طریق سیستم “کارگو”-خدمات حمل و نقل در مقیاس کوچک بین عمده فروشان ترکیه و خریداران در سراسر آفریقا-می گویند تجارت کاهش یافته است ، حتی با افزایش آمار رسمی صادرات.
در حالی که برخی هنوز هم سفرهای دور را انجام می دهند ، بیشتر تجارت اکنون از طریق خدمات حمل و نقل حرکت می کند.
برای نمایندگانی مانند Fadil Bayero – یک کامرونی که یک کار کارگو را اداره می کند که لباس ، لوازم آرایشی و منسوجات خانگی را از Turkiye به مشتریان در سراسر آفریقا ارسال می کند – تجارت کند است.
وی گفت که محصولات ترکیه در آفریقا شهرت بسیار خوبی دارند.
این 39 ساله گفت: “قبل از اینکه این اتاق به سقف پر شود. امروز این نیمه خالی است.”
وی مانند بسیاری از آفریقایی ها در این محله ، ادعا كرد كه محموله ها كاهش یافته اند ، حتی وقتی صادرات ترکیه به آفریقا به طور کلی افزایش یافته است – از 11.5 میلیارد دلار (10.1 میلیارد یورو) در سال 2017 به 19.4 میلیارد دلار در سال گذشته.
منسوجات ترکیه ، که زمانی به دلیل قیمت مناسب آنها شناخته شده بود ، در سالهای اخیر گران تر شده اند.
بازرگانان می گویند تورم – بالاتر از 35 درصد از اواخر سال 2021 – خریداران آفریقایی را به سمت تأمین کنندگان ارزان تر در چین و مصر سوق داده است.
اما برای Bayero ، توضیحات در جای دیگر نهفته است.
وی گفت: “این تورم نیست که مشکل باشد ، این دستگیری ها است. بسیاری از مردم تبعید شده اند.”
از سال 2022 ، سیاست مهاجرت ترکیه سخت شده است ، و مقامات برنامه های جدید اجازه اقامت را در چندین منطقه از استانبول ، از جمله FATIH ، که در آن لالی واقع شده است ، مسدود می کنند.
هدف این است که نسبت خارجی ها را به 20 درصد در هر محله محدود کنیم.
فرانک ، یکی از همکاران Bayero گفت: “فروشگاه ها ، خیابان ها ، اکنون همه چیز خالی است.”
“از پنجره نگاه کنید – فروشندگان تمام روز در حالی که منتظر مشتری هستند ، می نوشیدند چای می نشینند.”
چند خیابان دور ، شمسو عبداللهی صفحات گسترده خود را بررسی کرد.
در اتاق کم نور او ، ده ها بسته بسته در کف کاشی سفید ، که منتظر حمل و نقل هستند ، انباشته شده اند.
از ژانویه ، او و دو همکارش بیش از 20 تن کالا را با حمل و نقل هوایی حمل کرده و معادل 15 ظروف دریایی را پر کرده اند.
نیجریه نیز حدود 15 سفر دور به میهن خود انجام داده است و در هر سفر 80 کیلو (176 پوند) کالاها را با خود به همراه دارد.
وی گفت: “اجازه اقامت من در دو ماه منقضی می شود ، و من فکر می کنم مقامات آن را تمدید نمی کنند.”
او و همکارانش سالانه بیش از یک میلیون یورو درآمد دارند.
وی گفت: “این هزینه ای است که در ترکیه هزینه می کند که اقتصاد محلی را سوخت می کند.”
مورخ Issouf Binate ، مدرس دانشگاه Alassane Ouattara در ساحل عاج ، گفت که بخش اعظم تجارت غیررسمی است و ردیابی آن دشوار است.
وی گفت: “ارائه ارقام مربوط به حجم صادرات ترکیه به آفریقا دشوار است زیرا بسیاری از مشاغل غیررسمی هستند.”
“Kargos” “مشاغل انتقالی” هستند ، با فعالیت بداهه ای که بین دوستان یا اعضای خانواده مشترک است.
بسیاری در لالی اکنون معتقدند که عصر طلایی “کارگو” و تجارت چمدان به پایان رسیده است.
یک کنگوی جوان که به مدت پنج سال در استانبول زندگی می کرد ، گفت: “در یک سال از حدود سه تن محموله در هفته به 1.5 رفتیم.”
وی افزود: “حتی اگر ما هنوز موفق به یافتن محصولات کم هزینه شویم ، نمی توانیم با چین رقابت کنیم.”
آرسلان ارسلان ، بازرگان ترکی که لباس های آفریقایی را چند متر (حیاط) دورتر می فروشد ، همان تصویر را نقاشی می کند.
“پیش از این ، من از صبح تا عصر مشتریانی داشتم … اما مقامات آنها را پس می فرستادند.”
اکنون آرسلان در رسانه های اجتماعی به دنبال مشتریان آفریقایی خود است.
وی گفت: “من در تلگرام ، اینستاگرام ، فیس بوک هستم. اما در اینجا ، همه چیز گران شده است.”
“من در یک سال 70 درصد از درآمد خود را از دست داده ام.”
