تهران – دولت ایران اخیراً تصمیم گرفت تا اقدامات را برای بازرس آژانس بین المللی انرژی اتمی (IAEA) به کشور بازگرداند.
توافق نامه جدید امضا شده بین دو طرف ، پس از حمله سایت های هسته ای آن در ماه ژوئن توسط اسرائیل و ایالات متحده ، نگرانی های امنیتی ایران را در نظر می گیرد.
در مصاحبه اختصاصی با Tehran Occasions ، دکتر خالد حسین ، فیزیکدان و استاد هسته ای لبنانی ، خواندن علمی و استراتژیک این توافق نامه را ارائه داد ، پتانسیل خود را برای تعادل حاکمیت ایران با نظارت بین المللی بررسی کرد ، در حالی که همچنین به چالش های گسترده تر ژئوپلیتیکی پرداخته است.
چارچوب رویه ای جدید برای همکاری های ایران و در اردوگاه از نظر عملی چقدر قابل توجه است؟
چارچوب توافق هسته ای جدید جامعه بین المللی را اطمینان می دهد و سطح غنی سازی را به 3.67 ٪ محدود می کند. این محدودیت هایی را برای مصارف منحصر به فرد صلح آمیز تحمیل می کند ، فشارها را بر روی ایران در این مرحله کاهش می دهد ، بهانه های آژانس را حذف می کند و منجر به بلند کردن تدریجی تحریم های تحمیل شده به ایران در طی شش ماه می شود. همچنین به ایران اجازه می دهد تا نفت ، گاز و غیره را صادر کند ، فلزات گرانبها و سایرین را وارد کرده و 400 میلیون دلار بودجه خود را در خارج از کشور آزاد کند.
چگونه ایران می تواند ضمن از سرگیری بازرسی ها ، یکپارچگی مواد هسته ای خود را تضمین کند؟
ایران بر سرزمین خود و در امکانات هسته ای خود حاکم است و با احتیاط ، خرد و احساس امنیتی متمایز عمل می کند. این برنامه در برنامه اقدام مشترک با آژانس موافق نیست ، مگر اینکه چه چیزی عزت خود را حفظ می کند و امنیت برنامه هسته ای مسالمت آمیز خود را از نظر مقادیر مواد هسته ای ، سطح غنی سازی ، تولید برق و موارد مشابه تضمین می کند.
حملات ایالات متحده و اسرائیلی چگونه بر اعتبار بازرسی های هسته ای و دیپلماسی تأثیر می گذارد؟
حملات آمریکایی و اسرائیل از نظر امنیتی و نظامی است. بنابراین ، ایران بسیار محتاط است. هیچ کس قادر به از بین بردن تأسیسات هسته ای ایران نخواهد بود ، زیرا آنها در عمق کافی برای محافظت از آنها در برابر اعتصاب ها قرار دارند ، مگر اینکه از سلاح های هسته ای استفاده شود. این بعید است و خطرات آن را دارد ، و من رد می کنم که آنها آن را انجام می دهند. فشارهای دیپلماتیک از طریق انتخاب بازرسان مغرضانه علیه ایران تنها مسیر باقی مانده است.
چگونه این توافق نامه تعهد ایران به انرژی هسته ای NPT و مسالمت آمیز را نشان می دهد؟
ایران مدتهاست که متعهد به پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای و استفاده مسالمت آمیز از انرژی هسته ای است. با این حال ، حرکت ایران برای افزایش و افزایش سطح غنی سازی از 3.67 ٪ به بیش از 60 ٪ باعث سوء ظن در آژانس و پشت آن ایالات متحده شد ، زیرا ایران به تولید سلاح هسته ای نزدیکتر شده است ، حتی اگر این بخشی از دکترین آن نیست. این واکنشی برای خروج ایالات متحده از توافق 5+1 در سال 2018 بود. طبق توافق نامه هسته ای جدید ، ایالات متحده به سطح غنی سازی مجاز 3.67 ٪ متعهد خواهد شد و از آن فراتر نمی رود.
مراحل کلیدی لازم برای اطمینان از این که این چارچوب منجر به انطباق پایدار و قابل اثبات می شود چیست؟
اعتبار آژانس بین المللی در معرض خطر است و باید با بی طرفی و شفافیت کامل بدون اتهامات دروغین یا اغراق های محاسبه نشده عمل کند ، در ازای تعهد ایران به سطح غنی سازی که مخالفان آن را نگران کرده است.
