گرایش به «باری‌‌به‌هرجهت» بودن برآنمان می‌دارد تا ابیاتی از جمله
پای استدلالیان چوبین بود
پای چوبین سخت بی‌تمکین بود
را به یاد آوریم و پشت سر مولانای خیالمان، به بهانۀ شوریده و عاشق بودن از عقل و تفکر و خردورزی بگریزیم. اما عشق در نگاه مولانا، دیوانۀ معمولی نیست. شوریدۀ بی‌خرد نیست. دیوانه‌ایست که از همۀ عاقلان خردمندتر است و حکیم‌تر. اینکه حافظ می‌گوید:
عاقلان نقطۀ پرگار وجودند ولی
عشق داند که در این دایره سرگردانند
نه به بی‌اعتباری خرد، که به برتر بودن خرد عاشقانه از تعقل فقیهانه اشاره دارد.
source
