تعهد اعضای ناتو برای صرف 3.5 ٪ از تولید ناخالص داخلی برای توانایی های نظامی و 1.5 ٪ در زیرساخت های دفاعی جسورانه ترین تعهد اتحاد در دهه ها است.
این یک حقیقت اساسی را تصدیق می کند: جنگ روسیه در اوکراین کمبودهای اساسی در دفاع اروپا را در زمانی که حمایت ایالات متحده کمتر مشخص شده است ، در معرض دید قرار داده است. اکنون چالش این است که این هدف بلندپروازانه را به اندازه کافی سریع به نیروی شلیک قابل استفاده برای رفع این تهدید ترجمه کنیم.
نقطه شروع یافتن پول برای تحقق تعهدات جدید است. فرانسه ، ایتالیا و انگلستان در حال حاضر کسری بودجه سنگین را در پیش دارند. نخست وزیر اسپانیا ، پدرو سانچز ادعا می کند که کشورش امتیاز خود را برای صرف 2.1 ٪ از تولید ناخالص داخلی کسب کرده است. با گذشت زمان ، رشد ضعیف آلمان و سیاست های شجاعانه می تواند با وجود شل شدن ترمز بدهی خود ، عزم آن را تضعیف کند. نظم و انضباط ، و احتمالاً فشار مداوم از سوی ایالات متحده ، برای اطمینان از اینكه اعضا به وعده های هزینه خود رعایت نمی كنند ، لازم است.
حتی مهمتر این است که پول را عاقلانه خرج کنید. اولین کار باید رسیدگی به پایگاه صنعتی دفاعی پراکنده اروپا و تکثیر سیستم های سلاح باشد. این منطقه بیش از ده ها نوع اصلی تانک نبرد تولید می کند و دو برنامه جنگنده نسل ششم رقیب را دنبال می کند-سیستم هوایی آینده جنگی (فرانسه ، آلمان ، اسپانیا) و برنامه جهانی جنگی هوایی (انگلیس ، ایتالیا ، ژاپن).
برخی از پیشرفت ها انجام می شود ، مانند جمع آوری سفارشات مهمات توسط کشورهای نوردیک از طریق NAMMO نروژ. و 19 کشور اتحادیه اروپا از طریق آژانس دفاع اروپا ، یک نهاد اتحادیه اروپا ، پروژه های جنگ پهپاد و الکترونیکی مشترک را تأمین می کنند. با این حال این تلاش ها در مقیاس کوچک است. کمتر از 1 در 5 خرید تجهیزات توسط اعضای اتحادیه اروپا (23 از 27 عضو در ناتو) به طور مشترک انجام می شود. اعضای ناتو باید مناقصه های مشترک بیشتری را راه اندازی کنند ، تعداد سیستم عامل ها را در هر کلاس وارد کنند و اصرار دارند که دنده جدید قابل تعامل باشد.
اعضای اروپایی همچنین باید به جای اصرار بر مقررات گسترده “خرید اروپایی” ، در كجا تولید داخلی معقول و در كجا نباشد. اروپا هنوز برای طیف وسیعی از نیازهای مهم از دفاع هوا و موشک گرفته تا جنگ سایبری و الکترونیکی و همچنین اطلاعاتی ، نظارت و شناسایی به ایالات متحده متکی است. کشورها باید به خرید قابلیت های مهم از ایالات متحده ادامه دهند و در صورت امکان تولید مجوز را به صورت محلی انجام دهند. سرمایه گذاری جدیدی بین Rheinmetall AG و Anduril Industries Inc. ، برای تولید اروپا از طرح های هواپیماهای بدون سرنشین ایالات متحده ، نشان می دهد که چگونه به اشتراک گذاری فناوری عملگرا می تواند در حالی که مقیاس صنعت محلی است ، شکاف ها را ایجاد کند.
پیشرفت باید با دقت مورد بررسی قرار گیرد ، نه فقط در سطح هزینه بلکه در سلاح های تحویل داده شده. بررسی های طبقه بندی شده ناتو باید در یک کارت امتیازی عمومی سالانه برای بررسی مالیات دهندگان تقطیر شود. دولت ها همچنین باید مجبور شوند نشان دهند که وجوه تعیین شده برای زیرساخت ها در واقع در حال تقویت تخت های ریلی ، گسترش تونل ها و ساخت مراکز لجستیکی – همه برای رسیدگی به کاستی ها در تحرک نظامی – به جای پروژه های محور سیاسی است که به عنوان دفاع مجدداً مورد استفاده قرار می گیرند.
سرانجام ، رهبران اروپایی باید با خودشان و از همه مهمتر با رای دهندگان صادق باشند. در حالی که تحقیقات و توسعه دفاعی می تواند پیشرفت های مفیدی را که به نفع اقتصاد وسیع تر است ، ایجاد کند ، اما هزینه های نظامی به ندرت باعث افزایش شغل می شود که سرمایه گذاری در مراقبت های بهداشتی یا انرژی سبز می تواند. هزینه های عظیم دفاعی به عنوان بیمه در برابر پرخاشگری روسیه دفاع می شود ، نه به عنوان یک رفع سریع برای رشد راکد.
رهبران ناتو برای غلبه بر نگرانی های موقت و مقاومت سیاسی برای توافق در مورد اهداف جدید هزینه ، شایسته اعتبار هستند. آنها باید تشخیص دهند که مبارزه آنها فقط به تازگی آغاز شده است.
نوشته شده توسط هیئت تحریریه بلومبرگ. توزیع شده توسط آژانس محتوای Tribune ، LLC.
