رئیس جمهور آمریكا ، دونالد ترامپ در حكم سخنرانی در عربستان سعودی در تاریخ 13 مه ، نقد نادر و برجسته ای از فساد زیست محیطی رژیم ایران را ارائه داد. این نه تنها به این دلیل بود كه این مسئله غالباً نادیده گرفته می شود ، بلكه به این دلیل كه خود ترامپ به سختی به عنوان مدافع حفاظت از محیط زیست شناخته می شود.
او گفت: “در حالی که مهارت شما بیابان های خشک را به زمین های بارور تبدیل کرده است.” گفته شدهبا خطاب به رهبران عرب ، “رهبران ایران موفق شده اند زمین های زراعی سبز را به بیابان های خشک تبدیل کنند ، همانطور که مافیای آب فاسد آنها – گلدان آن را مافیای آب می نامد.
بحران آب ایران طبیعی نیست. این مؤسسات که ادعا می کنند از ملت محافظت می کنند ، مهندسی ، بهره برداری و پایدار است.
این اولین بار نبود که ترامپ به سوء مدیریت محیط زیست ایران توجه کرد. در سال 2018 ، او هشدار داده شده که رهبر عالی علی خمنی به رهبری سپاه گارد انقلابی اسلامی (IRGC) ، به ویژه از طریق بازوی ساختمانی خود ، خاتام النبیه ، در حال عجله فروپاشی اکولوژیکی ایران بود:
“فساد و سوء مدیریت IRGC اثرات خشکسالی در حال انجام را تشدید کرده و یک بحران زیست محیطی ایجاد کرده است. ساخت و سازهای بدون تنظیم سد توسط شرکتهای خود مانند خاتام النبیا رودخانه ها و دریاچه ها را خشک کرده و به ایجاد طوفان های بی سابقه گرد و غبار کمک کرده است که مشاغل و زندگی ایرانیان را تهدید می کند.”
برای بسیاری از ایرانیان ، سخنرانی ریاض ترامپ وحی نبود. این به رسمیت شناخته شده از واقعیتی بود که فعالان ، کارشناسان و سوت ها سالها در مورد آن صحبت کرده اند: بحران آب ایران طبیعی نیست. این مؤسسات که ادعا می کنند از ملت محافظت می کنند ، مهندسی ، بهره برداری و پایدار است.
اصطلاح “مافیای آب” مدتهاست که در داخل ایران برای توصیف یک شبکه غیررسمی اما عمیقاً درگیر افراد ، از جمله برخی وزرای خاص ، معاون وزرای و روسای شرکتهای بزرگ ساختمانی استفاده می شود. آنها تحت چتر شورای عالی آب ایران ، آنها مقررات را برای به دست آوردن ثروت و نفوذ از طریق طرح های مدیریت آب دستکاری یا نقض می کنند. در مرکز این ماشین آلات شرکت توسعه منابع آب و برق ایران (IWPC) ، پیمانکار اصلی دولت مسئول نظارت بر پروژه های زیرساختی در مقیاس بزرگ ، از جمله ساخت سد و انتقال آب بین حوضه است. از زمان پایان جنگ ایران و عراق ، مقامات IWPC به عنوان بازیگران اصلی در مافیای آب ظاهر شده اند و سیاست هایی را برای هدایت اکوسیستم های ایران به آستانه هدایت و امکان پذیر می کنند.
این شبکه گسترده تر به متخصصان ، مهندسان و دانشگاهیان گسترش می یابد که بسیاری از آنها در موسسات دولتی تعبیه شده اند. آنها با هم ، از میراثی از مگاپروژهای فاجعه آمیز زیست محیطی – از نظر سیاسی ، حرفه ای و مالی – سود برده اند. این ائتلاف وجوه عمومی را به پروژه های سنگین و سنگین-بدون نظارت واقعی محیط زیست-برای خدمت به منافع فاسد ، نه مردم یا سیاره می بخشد. الگوی تجاری آنها بر کمبود ، سکوت و حمایت از دولت رونق می گیرد.
ایجاد سد سیاسی و سود محور ، انحراف رودخانه و گسترش کشاورزی بی پروا اکوسیستم های ویران شده ، باعث کمبود آب شدید و نزدیک میلیون ها نفر در سراسر ایران. در ناامیدی ، بسیاری از کشاورزان به آب های زیرزمینی بیش از حد-که اغلب به طور غیرقانونی-آبخوان ها را می ریزند و باعث غرق شدن زمین می شوند ، یک بحران معروف به فرونشست زمین است.
این ائتلاف وجوه عمومی را به پروژه های سنگین و سنگین-بدون نظارت واقعی محیط زیست-برای خدمت به منافع فاسد ، نه مردم یا سیاره می بخشد.
مقیاس فاجعه حیرت انگیز است. براساس داده های دولت ایران ، اکنون 500 نفر از 609 دشت ایران هستند تحت تأثیر انتقادی توسط آب زیرزمینی بیش از حد و فرونشست زمین. ده ها میلیون نفر در مناطقی که در معرض خطر هستند زندگی می کنند.
این بحران در مکانهایی مانند جنوب تهران و استان از آن قابل مشاهده است اصفهان ، جایی که تصاویر ماهواره ای و داده های دولت تأیید سقوط زمین را تأیید می کنند. نرخ فرونشست در بعضی از مناطق در و اطراف تهران به آن رسیده است 31 سانتی متر در سال – با توجه به اینکه حتی چند میلی متر فرونشست سالانه می تواند به زیرساخت ها آسیب برساند ، رقم هشدار دهنده است. مبانی تغییر ، پل ها تضعیف می شود ، جاده ها و خطوط لوله. این یک مشکل آهسته نیست-این یک اضطراری ساختاری است. در همین حال ، میزهای آب زیرزمینی سالانه 2 متر در حال سقوط هستند. این آسیب گسترده و ترکیبی است و یک تجزیه محیطی خزنده و نامرئی ایجاد می کند.
این پدیده برای ایران منحصر به فرد نیست. کالیفرنیا دره مرکزی وت بخش هایی از آریزونا همچنین از فرونشست زمین ناشی از پمپاژ بیش از حد آب زیرزمینی رنج می برند. اما در ایران ، این بحران با فساد نهادی ، عدم نظارت نظارتی و رژیمی که با تخریب محیط زیست به عنوان وثیقه قابل قبول در حفظ کنترل سیاسی رفتار می کند ، بسیار شارژ می شود.
در هیچ کجای فروپاشی نمادین تر یا غم انگیزتر از اصفهان نیست. هنگامی که پایتخت یک امپراتوری شکوفا بود و مدتها به عنوان مرکز معماری ، هنر و تجارت مورد احترام قرار گرفت ، اصفهان اکنون با یک مرگ آهسته روبرو می شود. Zayandeh Rud-به معنای واقعی کلمه “رودخانه زندگی”-به یک خاطره فصلی تبدیل می شود که فقط در طول سیل های نادر و یا هنگامی که دروازه های سد باز می شوند بسیار بالادست. در حالی که سد زانده رود قبل از انقلاب اسلامی ساخته شده بود و یکی از megaprojects بدنام رژیم نیست ، سوء مدیریت حوضه-و روشی که مافیای آب از آن سوء استفاده می کند-باعث ایجاد بحران تمام عیار می شود. آب در نظر گرفته شده برای مردم اصفهان به طور معمول به سرمایه گذاری های کشاورزی و صنعتی متصل به سیاسی ، از جمله گیاهان فولادی ، مزارع در مقیاس بزرگ و تحولات کنترل شده نخبگان در یزد و فراتر از آن منحرف می شود.
در همین حال ، دولت ، تحت فشار از منافع واگذار شده ، آب سیفون از طرف دیگر آبخیزداری برای پوشش خسارت ، ترکیب عوارض زیست محیطی. مقامات به جای سرمایه گذاری در حفاظت ، آبیاری کارآمد یا شارژ آبخوان ، همچنان به استخراج ، زباله و جابجایی سوء استفاده می کنند و منطقه را به فروپاشی نزدیک می کنند.
با بدتر شدن فرونشست زمین و زیرساخت ها ، اسفان خطر می کند که به معنای واقعی کلمه غیرقابل سکونت شود – به یک فاجعه خزنده که اغلب “زمین لرزه ساکت” می گویند.
با بدتر شدن فرونشست زمین و زیرساخت ها ، اسفان خطر می کند که به معنای واقعی کلمه غیرقابل سکونت شود – به یک فاجعه خزنده که اغلب “زمین لرزه ساکت” می گویند. شهری که زمانی تمدن ایران را تعریف می کرد ممکن است به زودی به ویرانی کاهش یابد.
در اصل آن ، بحران زیست محیطی جمهوری اسلامی فقط نتیجه خشکسالی یا تغییرات آب و هوا نیست – هرچند کاهش بارندگی ، افزایش درجه حرارت و تغییر الگوهای آب و هوا به وضوح اوضاع را بدتر کرده است. این رژیم دو برابر است که بر روی شیوه های ناپایدار دو برابر می شود ، نه تنها با ترویج مگاپروژهای بدون نظارت زیست محیطی ، بلکه با عدم مدرن سازی زیرساخت های آب پیری و دو برابر شدن در کشاورزی با آب در مناطقی که آب قبلاً از نظر کمیاب است. آنچه ایران نیاز دارد ، تغییر از استخراج به ترمیم است – از جمله سرمایه گذاری در آبیاری پایدار ، حاکمیت شفاف و تلاش برای شارژ مجدد آب های زیرزمینی برای پر کردن سفره هایی که میلیون ها نفر به آن بستگی دارند. بدون این ، هر دو سرزمین و جامعه ساخته شده بر روی آن همچنان غرق می شوند.
کمبود آب ایران ناآرامی را به وجود آورده است ، به ویژه در مناطقی مانند خوزستان و چاهرماهال و بختیاری ، جایی که نقل و انتقالات آب تحت رهبری دولت و اولویت های صنعتی معیشت محلی را ویران کرده است. در خوزستان آب بوده است منحرف برای حفظ مزارع نیشکر و کارخانه های فولادی ، در حالی که در Chaharmahal و Bakhtiari ، جوامع کشاورزی رودخانه های خود را تماشا کرده اند – اعزام های Karun—تغییر یافته برای تغذیه شهرها در استانهای مرکزی مانند اصفهان و یزد. در این مناطق ، اعتراضات بیش از دسترسی به آب فقط مربوط به تشنگی نیست – آنها در مورد بی عدالتی هستند. معترضین خواستار پایان دادن به نقل و انتقالات سوءاستفاده و احیای حقوق محلی آب خود هستند – به همراه مسئولیت پذیری و شفافیت بیشتر در نحوه مدیریت آب. پاسخ معمولی دولت انکار ، سرکوب و به طور فزاینده ای بوده است سرکوب های نظامی شده– درمان شهروندان به عنوان تهدید برای امنیت ملی به جای افرادی که از خانه ها و آینده خود دفاع می کنند.
با فروپاشی کشاورزی ، مشاغل ناپدید می شوند و زندگی روستایی ناپایدار می شود ، ممکن است میلیون ها ایرانیان مجبور شوند طی دو تا سه دهه آینده مهاجرت کنند – نه تنها به دلیل خشکسالی ، بلکه به دلیل تجزیه عمیق اقتصادی و زیست محیطی که آن را می سوزاند. بسیاری از آنها به کشورهای غربی از جمله ایالات متحده پناه می برند.
این الگوی واضح است: کسانی که اهرم سیاسی از دستکاری آب بهره مند می شوند ، در حالی که جوامع روستایی و استان های حاشیه ای رنج می برند. امتناع ایالت از درگیری با نارضایتی های زیست محیطی باعث شده است تا آب به یک نقطه فلش برای عصبانیت گسترده تر اجتماعی بپردازد و بدتر شدن شرایط خشکسالی فقط در حال تعمیق شکاف است.
ترامپ چه کاری می تواند انجام دهد؟ به مافیای آب که در آن صدمه دیده است ضربه بزنید. نخبگان فاسد و پیمانکاران مرتبط با IRGC را که باعث بحران شده و اکنون در خارج از کشور زندگی می کنند ، مجازات کنید.
اگر ترامپ بخواهد بیشتر از ایجاد عناوین انجام دهد ، باید اظهارات مافیای آب خود را با اقدام جسورانه دنبال کند.
ترامپ چه کاری می تواند انجام دهد؟ به مافیای آب که در آن صدمه دیده است ضربه بزنید. تحریم نخبگان فاسد و پیمانکاران مرتبط با IRGC که باعث بحران و اکنون شدند زنده راحت در خارج از کشور. برخی استدلال می کنند که بلند کردن تحریم ها به ایران کمک می کند تا از نظر اقتصادی بهبود یابد ، اما این فرض می کند که رژیم فعلی در مردم خود سرمایه گذاری می کند. در واقعیت ، تسکین تحریم ها بدون شفافیت یا اصلاحات ساختاری فقط همان شبکه های مسئول غارت آب ایران را تقویت می کند. این رژیم قبلاً نشان داده است که هنگام پول نقد ، سدها ایجاد می کند و رودخانه ها را منحرف می کند ، نه پروژه های پایدار صرفه جویی در آب یا سیستم های شارژ آبخوان. به همین دلیل تحریم های هدفمند ، نه آنهایی که پتو هستند ، ابزار بهتری هستند – آنها سودجویان را ضمن صرفه جویی در مردم جدا می کنند. شبکه های فاسد را در معرض دید خود قرار داده و دارایی های آنها را تصرف کنید. سپس ، کشاورزان ، دانشمندان و مهندسان ایرانی را پشت سر می گذارند-نه با دستمزد ، بلکه با دسترسی به ابزارها و داده هایی که راه حل های محلی و ثبات طولانی مدت را ترویج می کنند. آنها می توانند تصاویر ماهواره ای ، ردیابی آبهای زیرزمینی و سکوهای منبع باز را برای نظارت بر سرقت آب ، فرونشست زمین و از بین رفتن آبخوان پیاده سازی کنند.
ایالات متحده می تواند از سیاست هایی که به ایرانیان کمک می کند تا در خانه ایجاد کنند-مانند کشاورزی کارآمد ، بازیابی آب های زیرزمینی و فناوری پاک در مقیاس کوچک-نه بیشتر مگاپروژ. به آنها کمک کنید تا کشور خود را برطرف کنند تا از آن فرار نکنند.
در زمان کمک به ایالات متحده ، این فقط بشردوستانه نیست – استراتژیک است. همانطور که در بازدید اخیر خاورمیانه ترامپ مشاهده می شود ، فروپاشی محیط زیست باعث بی ثباتی ، مهاجرت و ناآرامی های منطقه ای می شود. توانمندسازی ایرانی ها برای ماندن و شکوفایی از منافع بلند مدت ایالات متحده بدون چکمه های روی زمین پشتیبانی می کند.
این “آمریكا برای اولین بار” درست انجام شده است: موج بعدی پناهندگان را متوقف كنید ، چنگال رژیم را تضعیف كنید و به ایرانیان اجازه دهید آینده خود را پس بگیرند. ترامپ فساد را در معرض دید قرار داد. اکنون او می تواند این طرح را برای متوقف کردن آن هدایت کند – قبل از آنکه از مرزهای آمریکا سیل شود.
در ابتدا در تاریخ 2 ژوئن 2025 منتشر شد.
