در مصاحبه نادر با مجله یهودی در طول هفته ، رئیس جمهور سوریه ، احمد الشارا ، که به عنوان ابوب محمد الجلانی نیز شناخته می شود ، با ابراز تعجب نسبت به اسرائیل ابراز تعجب کرد و الگوی جدیدی از ترتیب امنیت منطقه ای را بر اساس منافع مشترک ارائه داد.
وی گفت: “من می خواهم واضح باشم.” “دوران بمب گذاری های بی پایان تیت برای تات باید به پایان برسد. هیچ کشوری وقتی آسمان آن پر از ترس شود ، چشمگیر نیست. واقعیت این است که ما دشمنان مشترک داریم-و می توانیم نقش مهمی در امنیت منطقه ای داشته باشیم.”
به گفته وی ، اسرائیل و سوریه باید به روحیه عدم توافق نیروهای امضا شده در سال 1974 بین اسرائیل و سوریه (در پایان جنگ یوم کیپور) – نه تنها به عنوان یک خط آتش بس ، بلکه به عنوان پایه ای برای بازدارندگی متقابل و حمایت از شهروندان ، با تأکید بر جوامع Drueze در جنوب سیون و Golan بازگردند.
وی گفت: “دروزی سوریه پیاده نیست.” “آنها شهروند هستند-عمیقاً ریشه دار ، از لحاظ تاریخی وفادار و سزاوار هرگونه حمایت طبق قانون هستند. ایمنی آنها غیر قابل مذاکره است.”
علی رغم اینکه به دنبال عادی سازی رسمی نیست ، الشرارا بر اساس حاکمیت ، احترام متقابل و قوانین بین المللی ، باز بودن در گفتگوی آینده را نشان داد: “صلح باید از طریق احترام متقابل حاصل شود ، نه ترس.
وی همچنین توضیح داد كه پیام وی شخصی نیست اما بیانگر صدای گسترده ای از جامعه سوریه است: “اگر من تنها كسی هستم ، پس سوریه چیزی آموخته است. ما همه صداها را به جدول دعوت می كنیم – سكولار ، مذهبی ، قبیله ای ، دانشگاهی ، روستایی و شهری.
وی افزود: “من اعتماد نمی خواهم.” “من صبر می کنم – و برای بررسی دقیق. من را پاسخگو باشید. این روند را پاسخگو باشید. اینگونه اعتماد خواهد آمد.”
به گفته وی ، این تماس برای سیاست نیست بلکه برای توانبخشی است – بازسازی خانه ها ، معیشت و فرصتی برای یک زندگی مسالمت آمیز. وی در تلاش است تا برنامه های اقتصادی اضطراری را شامل شود که شامل ایجاد شغل در زمینه های کشاورزی ، تولید ، ساخت و ساز و خدمات عمومی است.
وی گفت: “این دیگر مربوط به ایدئولوژی نیست.” “این در مورد دلیل دادن به مردم برای ماندن ، دلیلی برای زندگی است – و دلیلی برای باور کردن. یک سوریه پایدار از طریق سخنرانی یا شعارها ساخته نمی شود.
در نتیجه گیری ، الشارا گفت: “هر جوانی که دارای شغل هستند ، یک روح کمتر در معرض خطر رادیکال شدن است. هر کودک در مدرسه رأی به آینده است.”
