از اولین غزل‌های عاشقانه‌ای که به دست ما رسیده تا قرن‌ها، با تمام فراز و فرود شعر فارسی، معشوق دست بالا را داشته است. شاعر خود را در برابر معشوق خاکسار می‌دیده و شاهکارهای عاشقانۀ سعدی نیز به همین ترتیب سروده شده‌اند.
مکتب واسوخت، حال و هوایی تازه به غزل‌سرایی فارسی وارد کرد. عاشقانه‌هایی که در آن، عاشق از معشوق گله می‌کند و بر معشوق می‌تازد و خود را از جهاتی بالاتر از او می‌پندارد. غزل‌ها و ترکیب‌بند حاضر وحشی بافقی، نمونۀ عالی اشعار این سبک هستند.
source
