
خواندن سه دقیقه ای
در اظهارات اخیر و پوشش رسانه ای ، مقامات رژیم ایران لحن فزاینده ای تهاجمی را نشان داده اند ، که با تهدیدهای آزاد علیه رهبران غربی ، رد نظارت بین المللی و شکوه و جلال آزار دهنده از نظامی گری و اقتدارگرایی مذهبی نشان داده شده است. این پیام ها به دور از ثبات ، نشان دهنده رژیم در تعمیق بحران ، به طور فزاینده ای به ارعاب ، تبلیغات و انزوا متکی است.
جواد لاریجانی ، چهره ارشد تأسیس قوه قضاییه رژیم و خودی دیرینه نزدیک به رهبر عالی علی خمنی ، بسیاری از ناظران را با اظهارات اخیر خود شوکه کرد. صحبت کردن به زبان قابل رویارویی ، لاریجانی مسخره و تهدید کرد رئیس جمهور آمریكا دونالد ترامپ و رئیس جمهور فرانسه امانوئل ماكرون ، ادعا كردند كه فناوری هواپیماهای بدون سرنشین ایران می تواند شخصاً آنها را هدف قرار دهد. وی به ترامپ هشدار داد كه او دیگر نمی تواند از خورشید در مار-لاگو لذت ببرد ، و ماكرون كه “یك هواپیمای بدون سرنشین كوچك” می تواند او را در یك دیسكو مورد حمله قرار دهد.
خاموش کردن درها بر شفافیت هسته ای
به موازات این لفاظی تهدیدآمیز ، رژیم اقدامات مشخصی را برای فاصله گرفتن از مکانیسم های نظارت بین المللی انجام داده است. به ویژه ، شخصیت های ارشد سیاسی مانند ابولفازل زهرهواند ، عضو کمیسیون امنیت ملی پارلمان ، و ابراهیم رسولی ، مشاور سیاسی سخنران پارلمان ، مذاکرات را اعلام کرده اند با ایالات متحده و اروپا “سیگنال ضعف”.
آنها استدلال می كنند كه حتی مشاركت در گفتگو ، نفوذ خارجی را دعوت می كند و امنیت ایدئولوژیک رژیم را تهدید می كند. هفته گذشته ، تهران همکاری با آژانس بین المللی انرژی اتمی (IAEA) را به حالت تعلیق درآورد. راسولی مستقیماً مدیر کل آژانس ، رافائل گروسی را به خیانت به وظیفه خود و تبانی با اسرائیل متهم کرد ، در حالی بازرسان آژانس بین المللی انرژی هسته ای را توصیف کرد به عنوان جاسوسان
این لفاظی نه تنها برای توجیه خروج رژیم از شفافیت هسته ای بلکه برای نقاشی خود به عنوان یک توطئه خارجی طراحی شده است – یک تاکتیک به منظور تحکیم پشتیبانی داخلی با قاب بندی مسئولیت پذیری بین المللی به عنوان یک تهدید وجودی است.
#ایرانبلاغت آتشین در میان افزایش بودجه نظامی: سپر برای آسیب پذیری های داخلیhttps://t.co/afq6qlxldb
-ncri-fac (iran_policy) 4 نوامبر 2024
جنگجو بی پایان
یک رژیم منزوی که به سمت داخل می چرخد و از بین می رود
رژیم ایران دیگر در تلاش نیست تا تحقیر خود را نسبت به دیپلماسی یا هنجارهای بین المللی پنهان کند. با تهدیدهای علیه رهبران غربی ، رد نظارت هسته ای و تعالی مسیحیان از رهبر عالی خود ، به دنبال حفظ قدرت از طریق ترس است ، نه مشروعیت.
این تغییر نشانه ای از درخشش استراتژیک نیست – این یک سیگنال از رشد ناامیدی است. رژیم به طور فزاینده ای در سطح جهان و در خانه منزوی می شود ، پاسخ به ناآرامی های داخلی و فشار بین المللی با بلوک و وحشیگری. از آنجا که رژیم ایران بیشتر به سمت درونی و تهاجمی روبرو می شود ، جهان باید این اقدامات را برای آنچه در آن است تشخیص دهد-رژیم که در یک تلاش خندق گذشته برای حفظ قدرت خود بر سرکوب و رادیکالیسم دو برابر می شود.