با افزایش فشار بین المللی بر برنامه هسته ای مخفی خود ، رژیم ایران توسط یک جنگ داخلی شرور که آن را کاملاً فلج کرده است ، مصرف می شود.
دستورات مستقیم علی خامنه رهبر عالی برای وحدت آشکارا مورد مخالفت قرار گرفته است و دولت را در وضعیت پیشرفته پوسیدگی قرار می دهد ، قادر به مدیریت اقتصاد فروپاشی یا بحران هسته ای تشدید شده است. این پرده برداری عمومی نشانه بحث سیاسی سالم نیست ، بلکه یک بیماری ترمینال در یک مؤسسه حاکم است که از مردم خود وحشت زده است.
ادعای ناکام خامنه ای برای وحدت: ترک ها اکنون چاسم هستند
روز یکشنبه ، 7 سپتامبر ، خامنه ای به مقامات دولتی خود خطاب کرد و صریحاً به آنها هشدار داد که جلوی ضعف را بگیرند. وی گفت: “هنگامی که مقامات در پشت میکروفون در مقابل مردم ایستاده اند ، نباید راوی ضعف ، ناتوانی و ناامیدی باشند.” رئیس جمهور مسعود پشکیان با شجاعانه خواستار وحدت شد.
با این حال ، کمتر از 24 ساعت بعد ، اعضای پارلمان خود رژیم به طور علنی این نمای را خرد کردند. روز دوشنبه ، 8 سپتامبر ، آنها از سکوهای رسمی خود برای انجام حملات هولناک به دولت استفاده کردند و به “راویان ضعف” تبدیل شدند که خامنه ای ممنوع بود. این مخالفت فوری و عمومی نشان می دهد که دستورات رهبر عالی دیگر کافی نیست که جنگ جناحی را که رژیم را از هم جدا می کند ، حاوی باشد.
برنامه هسته ای: یک نقطه فلش برای درگیری و تهدیدها
با “مکانیسم فوری” برای تحریم های سازمان ملل متحد و بحث و گفتگو شدید در مورد خروج از پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای (NPT) در پارلمان ، پرونده هسته ای به اصلی ترین میدان نبرد برای این درگیری داخلی تبدیل شده است. اعضای جناح خود Khamenei از آن به عنوان سلاحی برای تهدید هر مقام رسمی که به سازش اشاره می کند ، استفاده می کنند.
در یک جلسه پارلمانی چشمگیر ، حاجی دلیگانی ، نماینده Hossein-ali ، تهدید مستقیمی برای وزیر امور خارجه عباس آراگچی نسبت به امتیازات مخفی احتمالی به آژانس بین المللی انرژی اتمی (آژانس بین المللی انرژی اتمی) صادر کرد. “آقای آراگچی ، من به شما هشدار می دهم! شما چه می کنید؟” او فریاد زد. “اگر فراتر از آنچه در قانون تصریح شده است ، ما شما را مجازات خواهیم کرد. علاوه بر استیضاح شما ، ما شما را به دادگاه ارجاع خواهیم داد.”
در همین حال ، دولت در تلاش است تا بحران را مدیریت کند. سخنگوی فاطمه موهجرانی تأیید کرد که دو بازرس آژانس بین المللی انرژی هسته ای اخراج شده اند ، در حالی که همزمان اعتراف می کنند که دسترسی به برخی از انبارهای اورانیوم “امکان پذیر نیست”. این سیگنال های متناقض از مخالفت و انسداد ، دولتی را نشان می دهد که بین خواسته های بین المللی و تهدیدهای سخت داخلی به دام افتاده است.
فروپاشی اقتصادی و ناآرامی های اجتماعی: ترس واقعی رژیم
در حالی که جناح ها بر سر سیاست های هسته ای می جنگند ، آنها با یک ترس مهم متحد می شوند: یک قیام مردمی که ناشی از بدبختی اقتصادی است. اظهارات عمومی آنها نشان می دهد که آنها بزرگترین تهدید را نه از خارج بلکه از خیابان های ایران می بینند.
یکی از نمایندگان مجلس ، امیر حیات-مگادام ، اظهار داشت که عملکرد دولت در زمینه اشتغال زایی “صفر” است قبل از صدور هشدار سرد: “ما از تهدید آمریکا نمی ترسیم … اما چالش های اجتماعی برای ما تهدید می شود. چالش اجتماعی بیکاری به یک چالش سیاسی تبدیل می شود و بر این اساس ، یک چالش امنیتی و ایجاد یک بحران خواهد بود.”
نماینده دیگر ، Javad Hosseinikia ، به طور علنی فرماندار بانک مرکزی را به عنوان “بی کفایت ترین” مقام در کشور با فروپاشی ارز ملی خواند. این احساسات حتی در رسانه های دولتی نیز تکرار می شود. روزنامه سیانات-یوز هشدار داد که عدم موفقیت دولت در رفع بحران بازنشستگی می تواند عواقب انفجاری داشته باشد. این مقاله نوشت: “تصور کنید … اعتراض چند میلیون خانواده بازنشسته چه ابعادی خواهد داشت.”
