از زمان تصاحب طالبان از افغانستان در سال 2021 ، گروه افراطی اسلامی سیاست های دراکونی گسترده ای را برای تبدیل ملت به جامعه ای سنتی تر که از ارزش های اخلاقی و دینی قانون شریعت حمایت می کند ، رونمایی کرده است. در ممنوعیت دختران از آموزش متوسطه ، وادار کردن زنان خارج از کار، و افراطی سانسور رسانه عناوین ساخته شده اند ، اما یک کمپین به همان اندازه موذیانه تا حد زیادی از دست رفته است. طالبان با آخرین هدف خود یکی از قدیمی ترین سرگرمی های بشریت: شطرنج ، بر برچیدن اوقات فراغت و شادی متمرکز شده است.
در 11 مه، وزارت ورزش افغانستان اعلامیه ای را صادر کرد که اظهار داشت تعلیق نامشخص بازی است ، و این را تدوین می کند “نگرانی های مذهبی” لازم است به درستی مورد بررسی قرار گیرد. این اعلامیه پس از آتال مشوانی ، سخنگوی اداره ورزش این کشور ، صورت گرفت. بیان شده سال گذشته که این بازی تحت قانون شریعت قمار محسوب می شد. تا زمانی که این اعتراضات مذهبی برطرف نشود ، شطرنج در لنگه باقی خواهد ماند.
وزارت انتشار فضیلت و پیشگیری از معاون به طور مؤثر فدراسیون ملی شطرنج افغانستان (ANCF) را منحل کرد ، سازمانی که بر رقابت های شطرنج در کشور حاکم است و نماینده افغانستان در فدراسیون جهانی شطرنج است. صحبت با Chess.com ، رئیس ANCF GHULAM ALI MALAK ZAD گفته شده این تعلیق تمام عملیات رسمی فدراسیون را متوقف کرد ، حتی بازی های گاه به گاه و غیر رقابتی را در فضاهای عمومی محدود کرد.
این بخشی از یک الگوی گسترده تر است. از سال 2021 ، طالبان تحت پوشش بهبود اخلاق ، اشکال مختلفی از تفریح را هدف قرار داده اند. در سال 2022 ، دولت از ورود زنان منع شد فضاهای عمومی مانند سالن های بدنسازی و پارک، با تصویب اینكه “مردم از دستورات تفکیک جنسیتی غافل می شدند و زنان حجاب لازم را نمی پوشیدند.”
در سال 2023 ، دولت سازهای موسیقی سوختهادعای موسیقی “باعث فساد اخلاقی می شود. بنیانگذار انستیتوی ملی موسیقی افغانستان ، احمد سروست ، آن را یک عمل “نسل کشی فرهنگی” خواند. بسیاری از نوازندگان از سال 2021 از این کشور فرار کرده اند.
طالبان نه تنها در حال تنظیم اخلاق هستند بلکه اساساً فعالیت داوطلبانه را از بین می برند. ممنوعیت ها بیش از یک مذهبی ، تأثیر سیاسی را منعکس می کنند. ایجاد یک جامعه و ادعای برخی از فردیت در خارج از کنترل دولت ، تهدید جدی برای رژیم هایی است که از اطاعت و انفعال شکوفا می شوند. علاوه بر این ، بازی ای که استدلال استراتژیک ، مسابقات داوطلبانه و دوستانه را ترویج می کند و اندیشه مستقل برای رژیمی که خواستار انطباق است ، واقعاً خطرناک است.
رژیم های اقتدارگرا فقط قانون اساسی خود را بازنویسی نمی کنند و به شکلی از مخالفان سیاسی خرد نمی شوند. آنها به آرامی در آزادی های کوچک که زندگی را لذت بخش تر می کند ، دور می شوند. وقتی هر دولتی تصمیم می گیرد که مردم چگونه استراحت کنند ، فکر کنند یا از آن لذت ببرند ، فقط مربوط به پلیس نیست – این مربوط به ادعای کنترل سیاسی است.
