امروز ، دیپلمات های اروپا و خاورمیانه در فرانسه ملاقات می کنند تا در مورد انتقال در غزه بحث کنند. در حالی که این جلسه برنامه ایالات متحده را برای غزه تأیید می کند ، یا شاید باید اسرائیل را گفت زیرا هیچ امنیتی برای فلسطینی ها در استعمار و نسل کشی مداوم وجود ندارد ، مقامات اسرائیلی حفظ کننده اینکه این جلسه در پاریس تلاش های مذاکره ایالات متحده را تضعیف می کند.
ایالات متحده اعلام شده توافق برای مرحله اول آتش بس ، که شاهد تبادل گروگان های باقیمانده اسرائیل در غزه برای آزادی اسرائیل از زندانیان فلسطینی و همچنین عقب نشینی جزئی ارتش اسرائیل خواهد بود.
در فرانسه ، دیپلمات ها خواهند بود مباحث حاکمیت انتقالی برای غزه ، کمک های بشردوستانه و بازسازی ، یک نیروی تثبیت بین المللی و خلع سلاح حماس. به طور قابل پیش بینی ، این جلسه همچنین به دنبال راه هایی برای تقویت اقتدار فلسطین و خدمات امنیتی آن خواهد بود. به طور خلاصه موارد فوق ، دیپلمات های غربی و خاورمیانه به دنبال راه هایی برای حفظ وضع موجود قبلی در قلمرو مشخص شده توسط نسل کشی اسرائیل خواهند بود ، بدون اینکه به این نتیجه برسد که چه چیزی در این دو سال از نسل کشی نقش داشته است.
بگذارید فراموش نکنیم که اسرائیل موفق به عادی سازی نسل کشی شده است تا جایی که اکنون نیز بخشی از طیف “درگیری” است. این یک منطق پیچیده را دنبال می کند که ، از سال 1948 ناکبا و حتی قبل از آن ، جابجایی اجباری صهیونیستی ، پاکسازی قومی ، شکنجه و قتل عام فلسطینیان در فلسطین استعمار شده توسط سازمان ملل درگیری تلقی می شد. نسل کشی اسرائیل در غزه تمام قساوت های قبلی را همراه با نیروی نظامی بی نظیر ، که توسط غرب پشتیبانی می شد ، رها کرد. در حال حاضر کدام قسمت از نسل کشی به نظر می رسد که از چتر گسترده ای که به عنوان درگیری تعیین شده است ، دور خواهد شد؟ گفتمان استعماری که از روایت امنیتی اسرائیل حمایت می کند باید برای آنچه در آن است و آنچه در برابر مردم فلسطین به دست آورد ، جدا و در معرض دید قرار گیرد.
فلسطینی ها در غزه متحمل خسارات ویرانگر شده اند. تلاش های دیپلماتیک با از بین بردن ورودی فلسطین ، این ضررها را بی نتیجه می کند. شناخت نمادین از یک کشور فلسطین غیر موجود و همچنین الگوی دو کشور ، این بحث ها را تحت تأثیر قرار می دهد. اما فلسطین متعلق به رهبران جهان نیست تا آن را دفع کنند زیرا آنها برای گسترش استعماری اسرائیل مناسب هستند.
الگوی دو کشور منسوخ است. اگر غرب ، مانند آنتونیو گوترس ، دبیر کل سازمان ملل ، هیچ طرحی B وجود ندارد ، آنها می توانند به نسل کشی نگاه کنند ، که دو سال برای نابودی فلسطینی ها در غزه داده شد. دفع مجدد ، که همان چیزی است که بسیاری از فلسطینی ها خواستار آن هستند ، شامل نسل کشی نمی شود ، اما سازمان ملل متحد از برچیدن ساختار استعماری صهیونیستی که به ایجاد آن کمک کرده است ، بی اعتنا است. به همین دلیل این امر به نسل کشی اجازه می دهد ، و چرا رهبران جهان مشتاق بازگشت به امنیت دیپلماتیک پارادایم دو کشور هستند که ثابت شده برای مردم فلسطین خطرناک است.
کمترین جلسه پاریس باید به رسمیت شناختن مبارزات قانونی ضد استعماری مردم فلسطین باشد. اسرائیل در اینجا قربانی نیست. هرگز نبوده است هرگونه تلاش برای حاشیه نشینی فلسطینی ها از سیاست از طریق گفتمان دو کشور ، به ویژه پس از اینکه شاهد آنچه پارادایم های منسوخ شده می توانند در سیاست استعماری درو کنند ، امکان گسترش نسل کشی اسرائیل در غزه را فراهم می کند.
نظرات بیان شده در این مقاله متعلق به نویسنده است و لزوماً منعکس کننده سیاست تحریریه مانیتور خاورمیانه نیست.
