کتی گانون در فرودگاه کابل در سال 2022 با راننده آسوشیتدپرس محمد عبدالله/مودبانه کتی گانون
توسط کتی گانون
17 ژوئیه 2025
در خط مقدم درگیری ، جایی که من بیشتر حرفه خود را صرف کردم ، صرف نظر از جنگی که من آن را پوشش می دادم یا با کدام طرف صحبت می کردم ، کانادایی بودن یک مزیت بوده است. ملیت ما چمدان های کمی دارد. ما هرگز به یک ابرقدرت نبوده ایم ، ما قدرت سوء استفاده کمتری داشتیم. ما به طور کلی توسط متخاصم هایی که مناطق جنگی مناطق جنگی را غیر تهدیدآمیز می دانند ، دیده می شود.
من یک جلسه با ناصر المبری ، محافظ اسامه بن لادن را به یاد می آورم. من او را ردیابی کرده بودم تا درباره آخرین و جوانترین همسر بن لادن ، که اهل یمن بود ، بیشتر بدانم.
من قبلاً به خانه المبری در پایتخت سانا رفته بودم ، اما این بار دیگر آکولیت های بن لادن نیز در آنجا بودند ، به نظر می رسید که به نظر می رسید و کمتر از دیدن من خوشحال می شوند.
المبری به سرعت مرا به یک اتاق جداگانه سوق داد و به گروه مردانی بازگشت که ، من متوجه شدم که بعداً فرار از زندان در شب قبل در پایتخت بود. از دیوان روی زمین ، من می توانم بشنوم که ال بحری به بازدید کنندگانش می گوید من کانادایی هستم. به نظر می رسید آنها را آرام می کند.
کانادایی بودن در مناطق جنگی همیشه برای من بیشتر از اینکه آمریکایی نباشم بیشتر به معنای من بوده است ، اگرچه این بیش از یک بار به من خدمت کرده است. درست است که جلوی گلوله هایی را که باعث کشته شدن دوست و همکار من آنجا نیدرینگهاوس ، ملی آلمانی شد ، متوقف نشد و در سال 2014 مرا تقریباً به قتل رساند ، اما به همین مناسبت ، تیرانداز متوقف نشد ، به نظر می رسد به سادگی از این واقعیت که ما بیگانگان بودیم راضی بود.
مدتها قبل از اینکه من در خارج از کشور برای گزارش در مورد سایر کشورها شرکت کنم ، به نظر می رسید ابتدا کشور خودم را بهتر بشناسم. من 15 سال را صرف افتخار مهارت های خود در روزنامه ها در مرکز و غربی کانادا کردم ، برای همیشه متاسفم که کار در Maritimes را از دست داده ام ، اگرچه شاید هنوز زمان وجود داشته باشد.
اولین کار من در روزنامه زادگاه من در Timmins در شهر معدنکاری شمالی انتاریو بود که زمانی بیشتر از هر جای دیگر کانادا کاپیتا را به خود می بالد. همچنین یک بار بزرگترین شهر کانادا در منطقه بود ، هرچند بخش اعظم آن بوته است.
همانطور که سرنوشت آن را خواهد داشت ، من و روی تامسون ، که بعداً به عنوان مغول رسانه ای لرد تامسون از ناوگان شناخته می شد ، مشاغل ما را در تیمینز شروع کردیم. Timmins Each day Press ، که اولین کار من را به من داد ، اولین ده ها روزنامه بود که تامسون خریداری می کرد. این پایه و اساس امپراتوری رسانه ای وی خواهد بود.
در حالی که لرد تامسون در ادامه به دست آورد و ثروت زیادی را بدست آورد ، من به شاهزاده آلبرت در ساسکاچوان نقل مکان کردم. من قبل از حرکت به خارج از کشور ، در شاهزاده آلبرت هرالد ، پیک کلونا در دره اوکاناگان بریتیش کلمبیا به عنوان ویراستار شهر و لتبریج هرالد در آلبرتا کار کردم.
در طی آن سالها ، من با جان دیفنباکر آشنا شدم. این در شاهزاده آلبرت ، در آخرین مبارزات انتخاباتی خود به عنوان نماینده مجلس بود. او وقتی از گذشت همسرش زیتون صحبت می کرد ، پاره می شد. او در طی بازدیدهای منظم از هتلی که در آنجا اقامت داشت ، من را “آفتاب” خواند. من به او گوش می دهم که در مورد آنچه او به عنوان بزرگترین دستاوردهای خود می دید ، نه برای یک داستان ، بلکه به دلیل اینکه او تنها بود و همیشه کمی تنهایی به نظر می رسید ، صحبت می کردم و من از همان شخصی که آن را ساخته بود ، باید با تاریخ کانادا صحبت کنم.
کانادایی بودن در مناطق جنگی همیشه برای من بیشتر از اینکه آمریکایی نباشم بیشتر به معنای من بوده است ، اگرچه این بیش از یک بار به من خدمت کرده است.
من روز بعد از مرگ وی نامه ای از دیفنباکر دریافت کردم که در روزهای پایانی وی از طریق پست الکترونیکی ارسال شد. در آن ، او در مورد بزرگراه دره مکنزی ، بخشی از برنامه جاده های آغاز شده در دهه 1950 به منابع خود نوشت تا دسترسی به منابع نفت و معدنی شمال را باز کند.
من با تومی داگلاس ، همچنین در شاهزاده آلبرت ، در هنگام توقف سوت توسط نماد NDP و بنیانگذار سیستم مراقبت های بهداشتی جهانی ما شام خوردم. ساعتها گوش دادن به او را صرف کردم و از این فرصت چنین قدردانی کردم. داگلاس در مورد “چرا؟” از دید او ؛ کانادا که در آن همه ما به همان مراقبت های بهداشتی دسترسی داریم ، زیرا ، همانطور که او توضیح داد ، فقیرترین در بین ما به ثروتمندترین در میان ما نیاز دارند تا بجنگند و اطمینان حاصل کنیم که یک سیستم همه ما از آن استفاده می کنیم بهترین چیزی است که می تواند باشد.
تامی داگلاس گفت که او معتقد است جامعه فقط به اندازه ضعیف ترین پیوند خود قوی است ، و تقویت ضعیف ترین در بین ما همه ما را قوی تر می کند ، ایده ای که برای همیشه در کنار من بوده است.
شاید این خاطره آن برخوردها ، مکالمات و تاریخ مشترک باشد که توضیح می دهد که چرا گفتگوی دونالد ترامپ از کانادا به عنوان 51 ایالت من را به راحتی پوچ کرده است. قطعاً بی احترامی ، بلکه پوچ است.
از نظر من ، پارچه کانادا با آمریکا متفاوت است ، حتی اگر من تاریخ سیاست های استعمارگر و نژادپرستانه خود را نسبت به جمعیت بومی ما ، تأثیر نسلی آن و بسیاری از نارضایتی های ناآرام نادیده نمی گیرم. این نیز بخشی از پارچه ما است ، و من حدس می زنم که تمایل ما به انکار مسئولیت های امروزی ما برای آن گذشته یک چیز است که ما با همسایه جنوبی خود به اشتراک می گذاریم.
به همان اندازه که از نظر ناچیز است ، بی احترامی ترامپ نشان داده است که کانادا در تلاش است تا حاکمیت ما را کم کند ، نه برای او و نه برای کشورهای غربی منحصر به فرد است. آنچه منحصر به فرد است این است که این بار ، بی احترامی توسط یک کشور غربی به سمت دیگری هدایت می شود.
بیشتر کار من در کشورهایی که به ندرت به دلیل موفقیت های آنها مورد قضاوت قرار می گیرند ، صرف شده است ، حتی اگر تعداد زیادی داشته باشند ، اما همیشه برای شکست های آنها. آنها غالباً با بی احترامی و احساس برتری توسط کشورهای غربی ، به ویژه ، اما نه منحصراً ایالات متحده ، مورد توجه قرار می گیرند.
Ultimatums و خواسته ها مدتهاست که هنگام صحبت با کشورهایی که “جهان سوم” در نظر گرفته شده اند ، زبان به زبانش بوده است ، اصطلاحی که به خودی خود متلاطم است و نشان می دهد که یکی کمتر از دیگری است. جایگزینی آن با “کشورهای در حال توسعه” هیچ چیز را تغییر نمی دهد و هنوز هم دلالت دارد که یکی کمتر از دیگری است.
پس از حمله ائتلاف به رهبری ایالات متحده به افغانستان ، درگیری که من به خوبی می شناسم ، افغان ها احساس می کردند که ایده ها و کمک های آنها به ندرت گوش می شود و حتی به ندرت اهمیت آن را نشان می دهند. از ساختمان ایالات متحده زیرساخت های عظیم نظامی بر سر توصیه های آگاهانه فرماندهان محلی به سربازان خارجی ، از جمله روستاهای کانادایی ، مسطح کردن روستاها برای ساخت جاده های اتصال به پایگاه ها به جای طی کردن مسیرهای طولانی تر که توسط روستائیان حمایت می شود.
اما من دوست دارم فکر کنم بی احترامی ترامپ به کانادا می تواند یک کاتالیزور برای تجدید نظر در نگرش های خودمان باشد و به احترام واقعی سایر ملل و مردم ، صرف نظر از جایی که ممکن است در دنیای ما واقع شوند ، دوباره به احترام واقعی خود بپردازیم. من همیشه فکر کرده ام ، یا مطمئناً می خواستم باور داشته باشم که نشان دادن احترام ، ارزشی است که در پارچه کانادایی ما بافته شده است.
کتی گانون به مدت 34 سال پاکستان و افغانستان را برای آسوشیتدپرس پوشاند. او تألیف کتاب I برای کافر. شما می توانید او را بخوانید پست های منظم در Substackبشر
