دستفروشی، در بسیاری از نقاط جهان، نماد اقتصاد غیررسمی است؛ واکنشی به ناتوانی دولت‌ها در تأمین فرصت‌های شغلی پایدار. شهر، در مواجهه با این شکل از کنش اقتصادی ابزار کنترل و بازتولید سلسله‌مراتب است. فضاهای عمومی به واسطه‌ی قوانین، دوربین‌ها و گفتمان‌های زیباسازی، به‌گونه‌ای طراحی می‌شوند که دستفروش را غیرقانونی، نامرئی و نامطلوب جلوه دهند. اما آنچه اغلب از چشم نظم رسمی پنهان می‌ماند، این است که دستفروشی، نه صرفاً شکلی از تخلف، بلکه شیوه‌ای از زیست و مقاومت در دل شهر است؛ تمرینی روزمره برای بازپس‌گیری فضا و بقا در دل طردشدگی
source
