حمله شوروی به افغانستان، حمله به افغانستان در اواخر دسامبر سال 1979 توسط سربازان از اتحاد جماهیر شورویبشر اتحاد جماهیر شوروی در حمایت از دولت کمونیست افغانستان در درگیری خود با چریکهای مسلمان ضد کمونیستی در جریان مداخله کرد جنگ افغانستان (92- 1978) و تا اواسط فوریه 1989 در افغانستان ماند.
در آوریل 1978 ، دولت مرکزیت افغانستان ، به سرپرستی رئیس جمهور. محمد داود خان، توسط افسران نظامی چپ به رهبری سرنگون شد نور محمد تاراکیبشر قدرت پس از آن توسط دو گروه سیاسی مارکسیست-لنینیستی ، حزب مردم (خالق) و حزب پرچم (پارچام) به اشتراک گذاشته شد-که قبلاً از یک سازمان واحد پدید آمده بود ، حزب دموکراتیک مردم از افغانستان – و دوباره در یک ناخوشایند مجدداً به هم پیوسته بود ائتلاف اندکی قبل از کودتا. دولت جدید ، که حمایت کمی از مردم داشت ، روابط نزدیکی با اتحاد جماهیر شوروی ایجاد کرد ، پاکسازی های بی رحمانه از همه مخالفت های داخلی را آغاز کرد و اصلاحات گسترده ای از زمین و اجتماعی را آغاز کرد که به طرز تلخی از مردم فداکار مسلمان و عمدتاً ضد کمونیستی ناراحت بود. شورشیان علیه دولت در بین گروه های قبیله ای و شهری و همه اینها – که به طور جمعی به عنوان “شناخته شده اند ، بوجود آمد مجاهدین (عربی Mujāhidūn، “کسانی که به جهاد مشغول هستند”) – از نظر جهت گیری اسلامی بودند.
این قیام ها ، همراه با درگیری های داخلی و کودتا در داخل دولت بین جناح های مردم و پرچم ، شوروی ها را وادار کرد که در شب 24 دسامبر 1979 به کشور حمله کنند و حدود 30،000 سرباز را فرستادند و ریاست جمهوری کوتاه مدت رهبر مردم را سرنگون کردند. حافظ الله امینبشر هدف از عملیات اتحاد جماهیر شوروی ، پیشبرد جدید آنها بود اما متلاطم دولت مشتری ، اکنون به ریاست بانر رهبر بابراک کمال، اما كارمال قادر به دستیابی به حمایت های مهم عمومی نبود. پشتیبانی شده توسط ایالات متحده، مجاهدین شورش رشد کرد و به همه مناطق کشور گسترش یافت. اتحاد جماهیر شوروی در ابتدا سرکوب شورش را به ارتش افغانستان واگذار کرد ، اما دومی در کنار ترک های انبوه قرار داشت و در طول جنگ تا حد زیادی ناکارآمد ماند.
جنگ افغانستان به سرعت در بن بست قرار گرفت و بیش از 100000 سرباز اتحاد جماهیر شوروی کنترل شهرها ، شهرهای بزرگتر و پادگان های بزرگ و مجاهدین را با آزادی نسبی در سراسر حومه شهر حرکت می کردند. سربازان اتحاد جماهیر شوروی سعی در خرد کردن شورش با تاکتیک های مختلف ، اما چریک ها به طور کلی عاری از حملات آنها اتحاد جماهیر شوروی سپس تلاش كرد تا با بمباران و محرومیت از مناطق روستایی ، حمایت غیرنظامی مجاهدین را از بین ببرد. این تاکتیک ها پرواز گسترده ای از حومه شهر را برانگیخت. تا سال 1982 حدود 2.8 میلیون افغانی به دنبال پناهندگی بودند پاکستانی، و 1.5 میلیون نفر دیگر به آن فرار کرده بودند ایرانبشر مجاهدین سرانجام با استفاده از موشک های ضد هواپیمای ضد هوایی که توسط اتحاد جماهیر شوروی تهیه شده بود ، توانستند نیروی هوایی اتحاد جماهیر شوروی را خنثی کنند جنگ سرد دشمن ، ایالات متحده.
مجاهدین از نظر سیاسی در تعداد انگشت شماری از گروه های مستقل تکه تکه شدند و تلاش های نظامی آنها در طول جنگ بدون هماهنگی باقی ماند. با این حال ، کیفیت سازمان اسلحه و جنگی آنها به تدریج بهبود یافته است ، با این حال ، به دلیل تجربه و تعداد زیادی از اسلحه و سایر ماترییل که از طریق پاکستان ، توسط ایالات متحده و سایر کشورها به شورشیان ارسال می شود ، توسط ایالات متحده و سایر کشورها از سراسر جهان. علاوه بر این ، تعداد نامشخصی از داوطلبان مسلمان-که بطور خاص “عرب های افغان” نامیده می شوند ، بدون در نظر گرفتن قومیت آنها-از همه نقاط جهان برای پیوستن به مخالفان دور می شوند.
جنگ در افغانستان تبدیل شد مبهم برای آنچه در اواخر دهه 1980 بود اتحاد اتحاد جماهیر شورویبشر (اتحاد جماهیر شوروی حدود 15000 کشته و بسیاری آسیب دیده رنج بردند.) علی رغم عدم موفقیت اجرا یک رژیم دلسوز در افغانستان ، در سال 1988 اتحاد جماهیر شوروی با ایالات متحده ، پاکستان و افغانستان توافق نامه ای امضا کرد و موافقت کرد که سربازان خود را پس بگیرد. عقب نشینی اتحاد جماهیر شوروی در 15 فوریه 1989 به پایان رسید و افغانستان به وضعیت غیرمجاز بازگشت.
