هشتاد سال پیش ، جنگ جهانی دوم در اروپا به پایان رسید. این روز به عنوان “پیروزی در روز اروپا” (روز VE) جشن گرفته می شود. اگرچه جنگ در اقیانوس آرام به مدت چهار ماه دیگر با تسلیم رسمی ژاپن در 2 سپتامبر 1945 به پایان نرسید ، جنگ در اروپا با تسلیم بی قید و شرط آلمان در 8 مه 1945 به پایان رسید (اگرچه هنوز هم در یوگسلاوی و جبهه شرقی در اواخر ماه مه وجود داشت).
گل میخ های Terkel تحت عنوان تاریخ شفاهی برنده جایزه پولیتزر خود جنگ جهانی دوم “جنگ خوب”. اما باید با دقت توجه به علائم مربوط به عنوان را یادداشت کرد. به نظر من درخشان ، تركل تأكید می كرد كه تاریخ وی تاریخ شفاهی است كه توسط كسانی كه داستان خود را گفته اند به یاد می آورد. و همزمان بر تضاد در نامیدن هر جنگ “خوب” تأکید می کرد – اگر یک بار وجود داشته باشد.
هیچ جنگ خوب نیست. تمام جنگ شکست برای بشریت است ، اما اگر جنگ با یک دلیل عادلانه وجود داشته باشد ، جنگ جهانی دوم بود.
وحدت هدف: قربانی کردن برای منافع مشترک
با توجه به 20/20 ، ما می توانیم از جنبه های مختلفی از چگونگی متفقین به طور کلی و آمریکا به ویژه با جنگ جهانی دوم انتقاد کنیم. به عنوان مثال ، ما هرگز نباید با کل جمعیت خود به شهرها حمله می کردیم ، همانطور که در تئاترهای اروپایی و اقیانوس آرام انجام دادیم. به درستی ، این توسط اخلاق گرایان کاتولیک در آن زمان و بعداً در شورای دوم واتیکان محکوم شد:
“هر عمل جنگی که به طور غیرقانونی در نابودی کل شهرها یا مناطق وسیع به همراه جمعیت آنها انجام می شود ، جنایتی علیه خدا و خود انسان است. این محكوم به محكومیت و غیرقابل انكار است.”Gaudium et spes، 80).
ما همچنین در کارآموزان ژاپنی-آمریکایی ها بدون انجام مراحل قانونی در طول جنگ اشتباه کردیم.
علیرغم این و سایر ناکامی های اخلاقی ، بسیاری که از ضعف و ترس درک شده متولد شده اند ، احساس وحدت زیادی ، تمایل به فداکاری و تعهد به منافع مشترک تقریباً در بخش همه در آمریکا در طول جنگ جهانی دوم وجود داشت. مردم این زمان توسط تام بروكاو در میان دیگران “بزرگترین نسل” خوانده شده اند.
و از بسیاری جهات ، آنها – زیرا عظمت واقعی از فضیلت ناشی می شود ، و آنها می دانستند که آمریکا فقط وقتی خوب باشد می تواند عالی باشد.
سه نمونه قهرمانانه
نمونه ای از میلیون ها آمریکایی که در تلاش های جنگ مشارکت داشتند ، سه کاتولیک بودند: ژنرال جوزف لاوتون کالینز ، اندرو جکسون هیگینز و پدر فرانسیسکن شصتوس اوکانر.
ژنرال کالینز از یک خانواده بزرگ ایرلندی-کاتولیک در نیواورلئان بود. ژنرال کالینز ، فارغ التحصیل کلاس West Level در سال 1917 ، در پست های مختلف بین جنگ ها ، از جمله تکالیف در آلمان و فیلیپین ، خدمت کرد.
با توجه به آنچه که او همیشه “شانس ایرلندی” خود نامیده بود ، اما در واقع به مهارت های خود به عنوان یک سرباز ، مدیر و رهبر ، وی پس از وقوع جنگ جهانی دوم به سرعت در سمتهای اصلی رهبری قرار گرفت. وی رهبری لشکر 25 پیاده نظام در گوادالکان در تئاتر اقیانوس آرام ، جایی که نام مستعار “لایتنینگ جو” را به دست آورد و توسط ژنرال جورج مارشال برای رهبری سپاه VII در نبرد برای اروپا انتخاب شد. سپاه وی در D-Day در ساحل یوتا فرود آمد.
شجاعت سپاه کالینز و اقدامات سرنوشت ساز وی منجر به تصرف چربورگ در نرماندی و برکتی مهم از نورماندی با نام “عملیات کبرا” شد. بعداً ، او و سپاه او نقش مهمی در نبرد برآمدگی ، آزادی فرانسه و شکست نهایی آلمان داشتند. پس از جنگ ، وی سرانجام رئیس ستاد ارتش شد (تالار مشاهیر نظامی).
اندرو جکسون هیگینز (1952-1882) در کلمبوس ، نبراسکا متولد شد. یک مخترع طبیعی و Tinkerer ، Higgins صنایع Higgins را در نیواورلئان تأسیس و متعلق به آنها. محصولی از Creighton Prep در اوماها (اگرچه او قبل از فارغ التحصیلی به دلیل جنگ اخراج شد) ، اما به عنوان مأمور گارد ملی در نبراسکا خدمت کرد.
وی پس از جابجایی به لوئیزیانا برای شروع یک تجارت چوب ، متوجه شد که برای کمک به شرکت خود در مانور از طریق باتلاق ها در حالی که درختان را برای کارخانه خود برداشت می کند ، به یک قایق کف دست نیاز دارد. نبوغ و بنگاه وی باعث شد تا او فناوری لازم برای این کار را توسعه دهد. این ابتکار عمل برای توسعه کاردستی فرود سربازان که با محبت به عنوان “قایق های هیگینز” شناخته می شدند ، بسیار مهم بود.
این صنایع دستی مبتکرانه ، حمله به نرماندی را در 6 ژوئن 1944 و همچنین حملات دوزیستان در شمال آفریقا ، ایتالیا و کل تئاتر اقیانوس آرام امکان پذیر کرد. رئیس جمهور آیزنهاور فراخوانی هیگینز “مردی که برای ما جنگ را بدست آورد.”
پدر Sixtus O’Connor ، عضو سفارش Friars Minor ، به همراه همتای لوتری خود ، کشیش هنری گرکه ، پس از جنگ به زندان نظامی در نورنبرگ منصوب شد. هر دو کلیسا به دلیل پیشینه و مطالعات خود ، آلمانی را روان صحبت می کردند و در طول جنگ به سربازان خدمت کرده بودند.
پدر اوکانر به دلیل اقدامات قهرمانانه در حضور دشمن در هنگام جنگ ، ستاره برنز را به دست آورد. هر دو شخصاً وحشت اردوگاه های کار اجباری در اروپا را دیده بودند. با وجود این ، آنها از خودگذشتگی نیازهای معنوی جنایتکاران جنگ نازی را که در نورنبرگ برگزار شد ، خدمت کردند.
با کمال تعجب ، هر دو در هدایت این مردان به توبه و آشتی قبل از اعدام های خود ، موفقیت آمیز داشتند – هرچند محدود – مأموریت در نورنبرگ: یک کلیسای ارتش آمریکا و محاکمه نازی ها، توسط تیم تاونزند.
عظمت واقعی آمریکا
این سه مرد نشانگر میلیون ها زن و مرد است که در طول جنگ جهانی دوم قهرمانانه زندگی می کردند و برخی از فضیلت هایی را که یک ملت یا مردم را واقعاً بزرگ می کند ، تجسم می دهند. نمونه های دیگر می تواند و باید ارائه شود. (من شما را تشویق می کنم که برخی از آنها ، شاید از خانواده یا شهر خود را در نظرات زیر ذکر کنید.) من این سه را انتخاب کردم زیرا هر یک از آنها جنبه ای از آنچه را که من برخی از مهمترین فضیلت ها را می دانم ، که آمریکا در طول جنگ جهانی دوم نشان داده است ، منعکس می کنند. همه آنها ، البته ، با شجاعت در حرفه خود زندگی می کردند ، اما هرکدام نیز فضیلت های مهم دیگری را نیز نشان می دهند.
زندگی و شغلی ژنرال کالینز ، عشق فداکارانه دیگران را که برای همه کسانی که به طور واقعی به تماس خدمات پاسخ می دهند ، متداول می کند. در سطح طبیعی ، ممکن است این عشق را “عشق اجتماعی” بنامد. برای مسیحی ، این عشق را می توان با فیض به فضیلت فوق طبیعی از امور خیریه مطرح کرد: “این دستور من است: عاشق یکدیگر همانطور که من شما را دوست دارم. هیچ کس عشق بیشتری از این ندارد ، زندگی خود را برای دوستان خود قرار دهد” (یوحنا 15: 12-13).
از بسیاری جهات ، عشق اجتماعی و تعهد به منافع مشترک هنجار جامعه آمریکا در طول جنگ جهانی دوم بود. بیش از 16 میلیون زن و مرد در نیروهای مسلح خدمت می کردند (حدود 12 ٪ از جمعیت ایالات متحده در آن زمان).
بیش از 400000 آمریکایی در عمل کشته شدند – بیش از کل جمعیت تمپا ، فلوریدا امروز. جمعیت سهم جیره بندی را پذیرفتند و از راحتی های زیادی دست کشیدند. آنها اوراق قرضه جنگی را در شماره های رکورد خریداری کردند. آنها باغ های پیروزی را کاشتند و آشپزخانه ها و محله های خود را برای قراضه فلز شانه کردند. زنان خانه های خود را ترک کردند تا مشاغل کارخانه ای و سایر مواضع را در نیروی کار به عهده بگیرند تا مردان را برای جنگ آزاد کنند. خانواده ها پدران و خواهران و برادران خود را پذیرفتند و از جنگ خارج شدند. همه اینها و بیشتر تعهد به تلاش جنگ و چیزی بالاتر از خود را نشان دادند.
زندگی اندرو هیگینز نمونه ای از فضیلت های بنگاه اقتصادی و زحمتکش بود که به آمریکا و متحدینش کمک زیادی به پیروزی در جنگ کردند. در طول جنگ جهانی دوم ، ایالات متحده واقعاً “زرادخانه دموکراسی” شد.
آمار حیرت انگیز است. همانطور که در کن برنز بازگو شد مستند PBS جنگ، “در سه سال پس از نبرد میانه ، ژاپنی ها شش حامل هواپیما را ساختند. ایالات متحده 17 ساخته شده است. صنعت آمریکا تقریباً دو سوم از تمام تجهیزات نظامی متفقین تولید شده در طول جنگ را تهیه کرد: 297،000 هواپیما ، 193،000 قطعه زمین ، 86،000 تانک و دو میلیون کامیون ارتش. در چهار سال ، تولید صنعت آمریکا ، در حال حاضر بزرگان جهان ، اندازه را دو برابر کرده است.” بسیاری از این آمار را می توان ذکر کرد.
شرکت و صنعتگری فضیلتی است که پاپ سنت جان پل دوم در دائره المعارف اجتماعی خود تقدیر کرد Centesimus Annus به عنوان علت ثروت ملل و توسعه جامعه. این فضایل به درستی به منافع مشترک دستور داده شده است ، به ما کمک می کند تا پادشاهی را بسازیم زیرا از خلاقیت و توانایی کار در اتحاد و تقلید از خدا به طور کامل استفاده می کنیم.
تمایل پدر اوکانر برای تأمین نیازهای شبانگاه حتی جنایتکاران جنگ ، نمونه ای عالی از فضیلت بزرگواری بود. تعهد آمریکا به پیروزی در پیروزی نباید نادیده گرفته شود.
ایالات متحده پیشرو در بازسازی و مجدداً اقتصاد دشمنان و کل جوامع بود. طرح مارشال و صندوق مارشال آلمان ، بقا و بازیابی بخش بزرگی از جهان را تضمین می کردند. گرچه آمریکا از بهبود جهانی نیز بهره مند شد ، اما بزرگان پس از جنگ به سمت دوست و دشمن به طور یکسان بی سابقه بود.
البته ، برای سنت توماس آکویناس ، بزرگ بودن به معنای “کشش ذهن به چیزهای بزرگ” است (Summa Theologiae II-II ، 129 ، 1). اما از آنجا که عشق به دشمنان ، دلسوزی و بخشش از جمله خدای ترین فضیلت ها است ، بزرگواری به وجود آمده است ، به زبان انگلیسی مدرن ، از عظمت روح در برخورد با آن شخص به نوعی غلبه کرده است. در این مورد ، آمریکایی های “بزرگترین نسل” چیزهای زیادی برای آموزش به ما دارند.
روز جشن امروز
بعد از 80 سال ، کمتر و کمتر از “بزرگترین نسل” با ما وجود دارد. البته ما کسانی را که هنوز هم هستند ، جشن می گیریم و نان می کنیم. اما من معتقدم بهترین روشی که هم می توانیم به یاد داشته باشیم و هم از کسانی که کمک کرده اند ، به هر طریقی ، قدرتهای محور را شکست دهند (علاوه بر این ، البته به دعاهای ما برای آنها ، زندگی و متوفی) این است که مرتکب یا توصیه به زندگی فضیلت هایی شوند که آنها به خوبی تجسم یافته اند.
سن ما به شدت به این فضیلت ها احتیاج دارد. عشق و امور خیریه اجتماعی ، بنگاه اقتصادی و سنگی ، بزرگواری و دلسوزی ، به ویژه برای افتاده و حاشیه نشین در بین ما ، برای هر کشوری که واقعاً آرزو می کند عالی باشد ، ضروری است. زیرا واقعاً عالی بودن به معنای خوب بودن است. و خوب بودن به معنای فضیلت بودن است. و ، در نهایت ، همانطور که عیسی آموخت ، به معنای کامل شدن فیض او به خداپرستی است: “بنابراین کامل باشید ، همانطور که پدر آسمانی شما کامل است” (متی 5:48).
