تهران – اعلامیه تیم ملی فوتبال ایران برای مسابقات آینده CAFA 2025 توسط سرمربی امیر غالنوئی انتقادات قابل توجهی را برانگیخته است.
در حالی که غیرقابل انکار است که انتخاب تیم ملی در نهایت بر ترجیحات مربی قرار می گیرد ، انتخاب بازیکنان و کیفیت کلی مسابقات نگرانی های قابل توجهی در مورد آماده سازی تیم ملی پیش از جام جهانی 2026 ایجاد می کند.
اول و مهمتر از همه ، خود مسابقات CAFA به طور گسترده ای به عنوان یک رقابت با یک استاندارد رقابتی نسبتاً پایین در نظر گرفته می شود. گروه ایران شامل افغانستان ، هند و تاجیکستان است ، تیم هایی که در جدول رده بندی جهانی فیفا در رده های بسیار پایین تر از ایران قرار گرفتند.
به عنوان مثال ، افغانستان در 161 در جهان و 32 ام در آسیا قرار دارد و دارای سابقه ای بسیار محدود از موفقیت در مسابقات رسمی است. هند و تاجیکستان نیز در خارج از 100 برتر قرار دارند. این سطح از مخالفت ها به سختی یک تست دقیق برای تیمی که در رتبه 18 در سطح جهان قرار دارد ، ارائه می دهد. قویترین مخالفان در این مسابقات ، ازبکستان ، در رتبه 57 ، در گروه دیگری قرار دارند و مسیر ایران را نسبتاً آسان تر می کند.
این سؤال را ایجاد می کند: چرا ایران در مسابقات شرکت می کند که سطح مخالفت بعید است که آماده سازی معنی دار را فراهم کند؟ به نظر می رسد عدم تضمین مسابقات دوستانه با کیفیت بالاتر یا دعوت از مخالفان قوی تر ، تیم ملی را بدون چاره ای جز پذیرش CAFA به عنوان یک رویداد گرم ، ترک کرده است.
علاوه بر این ، لیست تیم ملی باعث انتقاداتی شده است. امیر غالنوئی به جای استفاده از این مسابقات برای به دست آوردن تجربه مهم بین المللی ، به بازیکنان جوان ، بیشتر بازیکنان قدیمی تر و با تجربه تری را انتخاب کرده است. برخی از این بازیکنان در حال حاضر باشگاه ندارند یا به طور مرتب بازی نمی کنند. نکته قابل توجه ، جانبازانی مانند مهدی طارمی و آلیرزا جهانبخش گنجانده شده اند ، حتی اگر در حال حاضر کلوپ ندارند و رامین رضیان 35 ساله به جای بازیکنان جوان تر و امیدوار انتخاب شد.
این رویکرد منجر به میانگین سن تیم ملی 27.9 سال و تنها دو بازیکن زیر 23 سال می شود. شصت درصد از فهرست ها در براکت سن 23-28 قرار می گیرند و فضای محدودی را برای پرورش نسل بعدی پیش از جام جهانی باقی می گذارد. چنین انتخابی محتاطانه باعث از بین رفتن یک فرصت مهم برای ساختن یک تیم پویا و آماده آینده می شود.
به طور خلاصه ، مسابقات CAFA 2025 فرصتی از دست رفته برای تیم ملی ایران است. ترکیبی از یک محیط رقابتی با سطح پایین و یک انتخاب تیم محافظه کار ، مزایای بالقوه این رویداد را تضعیف می کند.
با حضور در جام جهانی 2026 ، لازم است که کادر مربیگری و فدراسیون دوباره رویکرد خود را تجدید نظر کنند ، در اولویت های چالش برانگیز قرار بگیرند و در توسعه جوانان سرمایه گذاری کنند تا واقعاً تیم را برای مرحله جهانی آماده کنند.
