در گفتگوی سال 1975 با روزنامه نگار مشهور مصری ، محمد حسینین هایکال ، آن زمان سردبیر الاهرام ، شاه در مورد ساخت نظامی ایران ، از جمله دفاع های هوایی که قادر به هدف قرار دادن اهداف چند صد کیلومتری فراتر از فضای هوایی ایران بودند ، افتخار کرد.
وی به هایکال گفت: “ما آرزو می کنیم در منطقه ای که در آن زندگی می کنیم قدرتمند باشیم.”
این مصاحبه توسط خبرنامه آنلاین خبر ، که نزدیک به علی لاریجانی ، خودی سیاسی جانباز ، رئیس امنیت ایران و محرمانه رهبر عالی ایران علی خمنی است ، منتشر شد.
تهران از زمان جنگ مجازات ژوئن با اسرائیل در ایالات متحده ، در حرکتی که یک بار غیرقابل تصور برای ارتباط تصاویر با سلطنت برکنار شده بود ، اشاراتی بصری به گذشته اسطوره ای و پیش از اسلامی ایران داشته است.
این استراتژی که احتمالاً پیشنهاد برای تقویت حمایت مردمی بود ، از منابع کاملاً صریح به خانواده سلطنتی متوقف نشده بود.
شاه ، که در انقلاب اسلامی سال 1979 از بین رفته بود ، گفت: “نیروی نظامی که ما در حال ساختن آن هستیم ، مقابله با کسانی است که ما را تهدید می کنند.”
وی ادامه داد: “من نمی خواهم ایران به دو دلیل بمب هسته ای داشته باشد.” “یکی از هزینه ها و دیگری این است که ما وسیله ای مانند کشتی ها یا موشک ها را نداریم تا بمب را به هدف خود بکشیم.”
با این حال وی با اشاره به این نکته افزود: “اگر کسی از بوته بیرون بیاید و بخواهد در این منطقه بمب هسته ای داشته باشد ، بدون شک ایران باید یکی از این بمب ها را نیز داشته باشد.”
زمان بندی کنجکاو
Khabar On-line گفت این اظهارات بخشی از مبادله گسترده تر است که منعکس کننده ادعای فزاینده ایران در سالهای روغن روغن است.
مانند سایر برخوردها بین مرحوم شاه و چهره های رسانه ای مانند مایک والاس ، اوریانا فالسی و باربارا والترز ، سؤال از هایکال در حال تحقیق بود – و شاه فرصتی برای رد مصاحبه کننده خود گرفت.
در یک لحظه ، او هیکال را به دلیل سوء استفاده از خلیج فارس و “حقایق نادرست” در مورد ایران مورد سرزنش قرار داد ، صحنه ای که سبک مبارز و خود را با اعتماد به نفس به دست آورد.
هایکال بعداً یادآوری کرد: “شاهانشاه در اظهارات خود بسیار جدی بود و او به آنچه گفته بود اعتقاد داشت.” “من انتظار آن را نداشتم ، و پاسخی برای متقاعد کردن او نداشتم.”
شاه ، که از روابط هایکال با رئیس جمهور فقید مصر ، گامال عبدل ناصر و همدردی وی با نخست وزیر برکنار شده ایران ، محمد موساج ، آگاه بود ، از این مصاحبه برای قاب ایران به عنوان یک قدرت منطقه ای احاطه شده توسط رقبای دوست داشتنی استفاده کرد.
وی به هایکال گفت: “ما آرزو می کنیم با دنیای عرب روابط خوبی داشته باشیم.” با مقایسه نیروهای مسلح ایران با “قفل روی درب” و توصیف بازدارندگی به عنوان “فرصتی برای دوستان ما و هر کس دیگری که مایل به کمک به ما است”.
در مورد آینده اسرائیل و ایران
در یک گذرگاه دیگر که ممکن است امروز در تهران طنین انداز باشد ، شاه انتقاد اسرائیل را در حالی که هشدار می داد رهبران خود را نسبت به بیش از حد هشدار داد ، رد کرد.
وی گفت: “مطبوعات اسرائیلی تنها کسانی هستند که به شدت به ما حمله می کنند.” “اما ما از این مسئله ناراحت نیستیم. ما به رهبران اسرائیلی گفتیم که آنها نمی توانند کل جهان عرب را اشغال کنند … اما اسرائیلی ها هیچ توصیه ای نمی کنند.”
در غرب ، مصاحبه کمتر به خاطر تعهدات اتمی خود نسبت به جاه طلبی های گسترده شاه به یاد می آورد.
وی گفت: “من می خواهم استاندارد زندگی در ایران در ده سال زمان دقیقاً در سطح اروپا باشد.” “در مدت بیست سال” ما باید از ایالات متحده جلوتر باشیم. “
نیم قرن بعد ، رستاخیز انتخابی آن به عنوان یادآوری است که زبان قدرت تهران از زمان فراتر می رود – و لباس حاکم.
