ال فاشیر ، سودان: در یک شهر سودان که توسط نیروهای شبه نظامی محاصره شده است ، جنگ به نوبه خود حتی خشونت آمیز و وحشتناک تر انجام داده است و ساکنان را با کمی احتمال فرار با گرسنگی و مرگ روبرو می کند.
نیروهای پشتیبانی سریع شبه نظامی (RSF) ، در جنگ با ارتش منظم از آوریل 2023 ، شدیدترین حمله خود را تا به امروز به ال فاشر ، تنها شهر بزرگ منطقه دارفور غربی هنوز در دست ارتش آغاز کرده است.
شاهدان ، گروه های داوطلبانه و کارگران امدادرسانی در هفته های اخیر گزارش داده اند که بمباران RSF ال فاشر و یک اردوگاه جابجایی در این نزدیکی را با آتش توپخانه بی امان ، حملات هواپیماهای بدون سرنشین و حملات زمینی تشدید کرده اند.
سازمان ملل متحد می گوید ، ال فاشر ، پایتخت ایالت دارفور شمالی که حدود 300000 نفر در آن زندگی می کنند ، به “مرکز تحقیر کودک” تبدیل شده است.
کسانی که قادر به فرار از شهر به طور فزاینده غیرقابل فرار هستند ، گفتند که جاده خارج از اجساد مرده است.
محمد خمیس دوودا ، کارگر بشردوستانه که در ماه آوریل از اردوگاه جابجایی زامزام به ال فاشر گریخت ، گفت: این شهر با “قحطی و سایر بلایای” روبرو است.
وی به خبرگزاری فرانسه گفت كه بیماری شایع است ، آب تمیز از بین می رود و دارو در دسترس نیست و به ویژه بسیاری از زخمی ها توسط درختچه یا آتش سوزی تأثیر می گذارد.
“ما با همه احزاب خواستار مداخله ، متوقف کردن جنگ و کمک به نجات جان کسانی که هنوز مانده اند ، کمک می کنیم.”
ال فاشر ، که RSF از ماه مه 2024 محاصره کرده است ، به طور مؤثر مهر و موم شده است-بدون کمک ، تجارت و به سختی هیچ راهی.
بمباران مداوم و ارتباطات محدود ، به اشتراک گذاشتن تصاویر از زندگی در ال فاشر تقریباً غیرممکن است و ساکنان می گویند فیلمبرداری از مناطق خاص آنها را در معرض حملات قرار می دهد.
فیلم های نادر به دست آمده توسط AFP نشان می دهد کودکانی که در اطراف یک گلدان غذا در یک آشپزخانه عمومی پر از دود قرار گرفته اند ، چهره های آنها و بدون بیان است.
در همین نزدیکی ، زنان بالشتک های چوبی بلند را از طریق توده ای از خمیر قهوه ای به عنوان خانواده ها ، ساکت و غرق شده ، می چرخند ، منتظر هر آنچه در آینده باشد.
فریاد زیاد خمپاره های ورودی یا شکاف تیراندازی در حال حاضر در حال حاضر است زیرا مبارزان RSF برای تصرف شهر و اردوگاه مجاور ابو شوک فشار می آورند و به یک کمپین فشار می آورند که در ماه آوریل زامزم را تحت کنترل خود قرار داد.
قحطی سال گذشته در ابو شوک ، زامزام و یک اردوگاه سوم در نزدیکی ال فاشر اعلام شد و سازمان ملل هشدار داد که می تواند به این شهر گسترش یابد.
بیشتر ساکنان برای غذا خوردن به آشپزخانه های جمعی متکی هستند ، اما حتی این مادام العمر با خشک شدن منابع از بین می روند.
در یک آشپزخانه شلوغ ، غذای سنتی سودان Assida تقریباً غیرقابل تشخیص است – پایه دانه معمول آن با Ombaz جایگزین شده است ، یک غذای ناخوشایند که می تواند برای انسان ها کشنده باشد.
این هفته ، یک گروه کمک داوطلبانه گفت: یک مادر ، سه فرزند وی و دو مادربزرگ آنها پس از هفته های زنده ماندن در اومباز جان خود را از دست داده اند.
براساس برآوردهای سازمان ملل متحد ، نزدیک به 40 درصد از کودکان زیر پنج سال در ال فاشر یا حاد یا به شدت سوء تغذیه هستند.
رهبر جامعه آدام Essa در این ماه به AFP گفت که حداقل پنج کودک روزانه فقط در ابو شوک می میرند.
از زمان از دست دادن پایتخت خارطوم به ارتش در ماه مارس ، RSF به سمت غرب تغییر کرده است تا بتواند نگه داشتن خود را در دارفور محکم کند ، با هدف ایجاد یک مقام رقیب و به خطر انداختن تکه تکه شدن سرزمینی سودان.
آخرین تهاجمی فرودگاه El-Fasher ، برخی از محله ها و اردوگاه ابو شوک را که اکنون عمدتاً تحت کنترل RSF است ، هدف قرار داده است.
فقط در 10 روز در این ماه ، سازمان ملل حداقل 89 نفر در ال فاشر و ابو شوک کشته شدند.
ضبط زامزام باعث جابجایی گسترده به سمت ال فاشر و بیشتر در غرب به شهرهایی مانند Tawila شده است.
اکنون خشونت در ابو شوک ترس از خروج انبوه دیگری را افزایش می دهد.
اما تنها مسیر فرار از El-Fasher ، یک جاده ناهموار 70 کیلومتری (45 مایل) به سمت غرب ، به یک قبرستان تبدیل شده است که با ده ها بدن بی روح پراکنده شده است.
فعالان محلی گفتند که بسیاری از آنها بر اثر گرسنگی ، تشنگی یا خشونت جان خود را از دست داده اند.
یک خبرنگار AFP در Tawila گفت بسیاری از ورود ها آسیب دیده و خسته شده اند ، که اغلب دارای زخم های ناشی از حمله ناشی از حملات در طول مسیر است.
ابراهیم ESSA ، 47 ساله ، در ماه مه سعی کرده بود با خانواده خود از ال فیشر فرار کند اما مجبور شد در میان درگیری ها به عقب برگردد.
اکنون ، خانواده در یک پناهگاه بمب ساخته شده حک شده در زمین در پشت خانه خود پنهان شده اند.
وی به AFP گفت: “اگر گلوله ای وجود داشته باشد ، همه ما وارد پناهگاه می شویم.”
کارمند دولت صالح Essa ، 42 ساله ، به مدت سه روز به همراه خانواده خود قدم زده بود و برای جلوگیری از ایست بازرسی از زیر پوشش تاریکی سفر کرده بود تا اینکه سرانجام به Tawila رسیدند.
وی گفت: “در اینجا بی خطر است ، اما آب و غذا کمیاب است.”
برای برخی ، فرار گزینه ای نیست.
هالیما هاشیم ، 37 ساله ، مدرس مدرسه و مادر چهار فرزند ، گفت: “ما پول نداریم.”
او گفت: “ماندن در پشت مانند یک مرگ آهسته است ، اما” ترک خطرناک است. “
