در پس‌زمینه‌ی کوه‌های سر به فلک کشیده‌ی دماوند، روستای کوچکی با کوچه‌های باریک و خانه‌های گلی به چشم می‌خورد. اینجا بود که بهزاد فراهانی، فرزند این سرزمین، نخستین گام‌های خود را در مسیر هنر و ادبیات برداشت. او که از اوان کودکی شیفته‌ی قصه‌ها و افسانه‌های محلی بود، با صدای گرم پدربزرگش که داستان‌های شاهنامه را بازگو می‌کرد، بزرگ شد. این قصه‌ها، نه تنها تخیل او را پرورش دادند، بلکه چراغ راهی برای نگاه ژرف او به تاریخ و فرهنگ ایران شدند.
بهزاد، که در جوانی به تهران مهاجرت کرد، در محافل ادبی و هنری پایتخت به چهره‌ای شناخته‌شده تبدیل شد. او در کنار فعالیت‌های تئاتری، به نگارش نمایشنامه‌ها و داستان‌هایی پرداخت که ریشه در سنت‌های ایرانی داشتند. یکی از مشهورترین آثار او، “تاریخ‌نگاری و چالش‌های آن در ایران”، به بررسی لایه‌های پیچیده‌ی تاریخ این مرز و بوم می‌پردازد. این کتاب، با نگاهی نقادانه، به بررسی تحولات تاریخی و تأثیر آن بر هویت فرهنگی ایرانیان پرداخته و جایگاه ویژه‌ای در ادبیات معاصر ایران یافته است.
در یکی از روزهای بهار، بهزاد در باغی پر از گل‌های محمدی نشسته بود و با دوست قدیمی‌اش، رضا، گفتگو می‌کرد. رضا پرسید: “بهزاد، تو که از تاریخ و فرهنگ ایران چنین سخن می‌گویی، آیا فکر می‌کنی ما می‌توانیم از گذشته درس بگیریم و آینده‌ی بهتری بسازیم؟”
بهزاد با نگاهی ژرف به افق پاسخ داد: “رضا جان، تاریخ مانند آینه‌ای است که ما را به خودمان نشان می‌دهد. اگر به آن با دقت بنگریم، می‌توانیم اشتباهات گذشته را تکرار نکنیم و از تجربه‌های نیاکانمان بهره ببریم. اما تاریخ‌نگاری در ایران همیشه با چالش‌هایی همراه بوده است. گاه سیاست‌زدگی و گاه تعصبات، باعث شده‌اند که حقایق نادیده گرفته شوند.”
رضا سر تکان داد و گفت: “پس وظیفه‌ی ما چیست؟”
بهزاد با لبخندی آرام پاسخ داد: “وظیفه‌ی ما این است که با صداقت و شجاعت، تاریخ را بازخوانی کنیم و آن را به نسل‌های آینده منتقل کنیم. تنها از این راه است که می‌توانیم هویت خود را حفظ کنیم و بر مشکلات زمانه پیروز شویم.”
این گفتگو، نمادی از دغدغه‌های بهزاد فراهانی بود. او در طول زندگی‌اش، همواره کوشید تا با قلمش، پیوندی عمیق بین گذشته و حال برقرار کند. آثار او، از “تاریخ‌نگاری و چالش‌های آن در ایران” گرفته تا نمایشنامه‌های پرآوازه‌اش مانند “آخرین روزها”، نه تنها سفری به اعماق تاریخ ایران هستند، بلکه بازتابی از مسائل اخلاقی و فلسفی روزگار ما نیز به شمار می‌روند.
با ما در مرشدی همراه شوید
بهزاد فراهانی، با نگاهی نقادانه و قلبی مملو از عشق به ایران، میراثی گران‌بها از خود به جای گذاشت. او به ما آموخت که تاریخ تنها مجموعه‌ای از رویدادها نیست، بلکه درس‌هایی برای زندگی است. قصه‌های او، همچون رودی خروشان، از دل کوه‌ها و دشت‌های ایران سرچشمه می‌گیرند و به سوی آینده جاری می‌شوند. این است زیبایی و قدرت قصه‌گویی به سبک ایرانی.
تصویر بالا تزئینی است
خوانندگان عزیز، با دنبال کردن این داستان‌ها، نه تنها با تاریخ و فرهنگ ایران آشنا می‌شوید، بلکه درس‌هایی ارزشمند برای زندگی خود می‌آموزید. همراه ما باشید تا با بهزاد فراهانی و دیگر چهره‌های برجسته‌ی ادبیات ایران، سفری به اعماق فرهنگ و هنر این سرزمین داشته باشیم.
