من به عنوان یک کارشناسی ارشد در دانشگاه دوک بیش از 40 سال پیش ، من از یک رشته اصلی استفاده کردم که دیگر وجود ندارد – مطالعات منطقه ای مقایسه ای – برای تمرکز بر تاریخ ، دین و سیاست در خاورمیانه و آسیای جنوبی. در اصل ، من دوره تحصیلی شخصی خودم را در “مطالعات عربی و اسلامی” ایجاد کردم. کلاس من در مورد سیاست خاورمیانه ایالات متحده توسط یک جانباز ارتش هوشمند ، عملی و حل مسئله که در کارمندان برنامه ریزی سیاست وزارت امور خارجه و در دفتر اطلاعات و تحقیقات خود خدمت کرده بود ، آموزش داده شد. سمینار یک ساله من در مورد تاریخ مغول توسط یک محقق درخشان و خودآموز تدریس می شد که پس از آن انجمن تاریخی آمریکا بعداً یک جایزه سالانه در تاریخ آسیای جنوبی نامگذاری کرد. اولین مربی عربی من متأسفانه به یک مدافع آواز BDS تبدیل شد اما سالها پس از ترک دورهام بود. وقتی من آنجا بودم ، او سیاست را از کلاس دور نگه داشت.
سالهای دانشگاهی من همزمان با یک دوره پرخاشگر در تعامل آمریکا در خاورمیانه بود. این شامل انقلاب ایران و بحران گروگانگیری متعاقب آن بود که ملت و همچنین دوران فوری پس از اردوگاه را به خود جلب کرد ، هنگامی که مناخم اسرائیل شروع به کار کرد و هم با رئیس جمهور دموکراتیک و هم یک رئیس جمهور جمهوریخواه ، سران را به هم زد. اما علی رغم یک زمینه سیاسی داغ ، تحصیلات من در اثر آشفتگی منطقه دست نخورده بود. من ممکن است بدترین دو فصل مربیگری مایک Krzyzewski را متحمل شده باشم ، اما هیچ کس در محوطه دانشگاه ، موجودیت صهیونیستی یا یک توطئه یهودی تیره را مقصر دانست که شیاطین آبی 21-34 سالهای جوان و سال من را ترک کرده اند.
چهل سال پس از فارغ التحصیلی من ، دوک برای پیمایش در دانشگاه پس از اکتبر 7 ، امتیازات نسبتاً بالایی کسب کرد ، اما بسیاری از مدارس همسالان شکست خوردند ، برخی از آنها به طور غیرقانونی. در اینجا ، من فقط در مورد خشونت زشت و ضد ستیزی زشت که مدارس را از UCLA به کلمبیا لرزاند ، صحبت نمی کنم. من در مورد نادیده گرفتن کلاس خود در دانشگاه های بی شماری نخبه صحبت می کنم.
به عنوان مثال ، کنسرسیوم برنامه های خاورمیانه در دانشگاه های بزرگ که به طور فعال در یک سری “آموزش” و پادکست های آنلاین به نام “غزه در متن” شرکت می کنند ، تحت نظارت سازمانی به نام موسسه مطالعات عرب ، که ستاد آن را بیروت و واشنگتن ذکر می کند ، شرکت می کند. روی آن جادالییا وب سایت E-zine ، می توانید از 7 اکتبر 2023 لیست بیش از صد رویداد را پیدا کنید ، که شامل WHO WHO از عذرخواهی های حماس ، فعالان BDS و توطئه گران ضد صهیونیستی ، تحت عناوینی است که در آن “نسل کشی” ، “Seterler-Colonialism” و “رهایی” متداول ترین کلمه هستند. و ، به طور رسوایی ، حتی امروز (15 اوت)-پس از تمام هوبوب بر سر سرکوب دولت ترامپ در آموزش عالی-لیست “همایش کنندگان” هنوز شامل مرکز مطالعات هاروارد برای مطالعات خاورمیانه ، مرکز مطالعات فلج ، کلمبیا برای مطالعات خاورمیانه ، مرکز ژرفاون ، مرکز عکاسی است ، مرکز تحصیلات معاصر مرکز تحصیلات عربستان ، میانه و گورج آدون ، دانشگاه عربستان ، میانه و میانه و گورج آدون ، میانه و گورج آدون ، دانشگاه عرب ، میانه و میانه و میانه. نظریه معاصر و مرکز آن برای مطالعات خاورمیانه ، از جمله دیگر. (خوشبختانه ، دوک در این لیست نبود.)
به نظر من ، برنامه های مطالعاتی خاورمیانه در این و بسیاری از مدارس دیگر شکسته می شوند ، فراتر از تعمیر در هر بازه زمانی معقول. دلیل این امر این است که مشکل اصلی دولت دانشگاه نیست ، گرچه روسای جمهور ، تأمین کنندگان و معاونان مسئول رانش هستند که باعث می شود این فساد بورس تحصیلی رخ دهد ، گاهی اوقات با حریص حریص اهدا کنندگان خارجی با برنامه های سیاسی. هیچ مشکلی اصلی رادیکالیسم بدن دانشجویی نیست ، اگرچه دانش آموزان فردی مطمئناً مسئول برخی از ظالمانه ترین اقدامات ارعاب و خشونت هستند.
در عوض ، مشکل اصلی سیستم تصدی و انتصابات است که در بسیاری از مدارس به یک استادان به طور فزاینده ای افراطی اجازه داده است که خود را ادامه دهد ، یک نسل پس از زمان دیگر ، از طریق کنترل برنامه های دکترا ، بورس های تحصیلی پس از دکترا ، استخدام مربی و پیشرفت دانشکده های نهایی. حتی اگر دانشگاه ها امروز سیاستی برای اختلال اساسی در سیستم تصدی اتخاذ کنند ، نسل فعلی اساتید مستعد باید قبل از اینکه حتی فرصتی برای رفع آنچه اشتباه است ، بازنشسته شوند. و هیچ چشم انداز اختلال اساسی در افق وجود ندارد.
با این حال ، همه از بین نمی روند. در کشوری که هم برای دخالت مجدد و هم برای رقابت مشهور است ، یک راه حل ارائه گزینه های جایگزین به دانشجویان ما است-برنامه های متعهد به ارزش هایی که برنامه های قدیمی برای جشن گرفتن ، از جمله بورس تحصیلی غیر ایدئولوژیکی ، احترام به گفتمان مدنی و تعهد به تنوع عقاید. دانشگاه های رو به روز با جاه طلبی برای ورود به “لیگ های بزرگ” دانشگاهی آماده رقابت هستند. اهدا کنندگان ناامید کننده ، عصبانی از اینکه هدایای سخاوتمندانه آنها به برنامه های تحصیلی خاورمیانه یا اسرائیل به صندلی های تأمین مالی برای کلاهبرداران خشمگین اسرائیل یا هواداران اخوان المسلمین منتقل شده اند ، برای پروژه های جدید مقدم هستند. مربیان برجسته ، غالباً با سیاست یا تجربه نظامی که در بسیاری از سالن های دانشکده مورد احترام قرار نمی گیرند ، منتظر استخدام هستند. و دانش آموزان باهوش و باهوش ، که می دانند دلارهای شهریه (یا خانواده های آنها) هدر می روند ، آماده هستند تا در برنامه هایی که محتوا را برای آنچه که در اعتبار ندارند ، تشکیل دهند ، فرصتی بگیرند.
با همکاری کامل با دانشکده سیاست عمومی دانشگاه Pepperdine ، مؤسسه واشنگتن برای سیاست های خاور نزدیک – سازمانی که من آن را هدایت می کنم – جهشی از ایمان را ایجاد کرد و فقط چنین برنامه ای را ایجاد کرد و یک مدرک کارشناسی ارشد کاملاً معتبر را در آنچه ما “مطالعات سیاست خاورمیانه” می نامیم ، ارائه داد. کلاس ها از امروز با یک گروه افتتاحیه چشمگیر در حدود 25 دانش آموز آغاز می شود. پیشنهاد ما از بورس های تحصیلی کامل ، مطمئناً توجه این دانشجویان را به خود جلب کرده است ، اما من معتقدم که چشم انداز نوع دیگری از آموزش-یکی از ارزش های دشوار برای یافتن امروز در برنامه های مستقر در خاورمیانه-این چیزی است که این معامله را بسته است.
ما تنها مدل ممکن نیست ؛ من امیدوارم که آیا ما تنها موفقیت در نوع آن نخواهد بود. با ترکیبی از بینایی ، ریز و درشت و پایداری ، دهه بعد می توان ابتکارات جدید بی شماری را ریشه گرفت. این طبیعی است که برخی از آنها شکوفا می شوند و برخی حتی زنده نمی مانند و در طول راه ، مدارس مستقر توجه خواهند کرد. در پایان ، این روند اختراع مجدد نمی تواند برای آینده مطالعات خاورمیانه در آمریکا مفید باشد.
