توسط نوح م.
تعمیق همکاری های نظامی روسیه با ایران نشانگر تحول محوری در جنگ مدرن و تراز ژئوپلیتیکی است. در قلب این همکاری ، اتحاد پهپاد در حال رشد قرار دارد که نه تنها توانایی های نظامی روسیه را در اوکراین تغییر شکل داده بلکه محور مقاومت جدیدی را نیز در برابر قدرت غربی ایجاد کرده است ، که محور جنگ هوایی بدون سرنشین است.
در سالهای اخیر ، ایران به عنوان یک ابرقدرت هواپیماهای بدون سرنشین ظاهر شده است و از توانایی های داخلی خود برای ساختن ناوگان بزرگی از مهمات ارزان قیمت اما مؤثر استفاده می کند. روسیه ، به طور سنتی غول در قدرت نظامی متعارف ، خود را فاقد آن دانست جنگ هواپیمای بدون سرنشین آرنا به عنوان حمله خود به اوکراین شکافهای انتقادی را در معرض دید قرار داد. ایران وارد این باطل شد و نه تنها هواپیماهای بدون سرنشین ، بلکه طرح ها ، انتقال فناوری و پشتیبانی پرسنل را ارائه می داد. نتیجه: یک عملیات تولید هواپیماهای بدون سرنشین تمام عیار در خاک روسیه.
کارخانه هواپیماهای بدون سرنشین Alabuga: ارزش عملیاتی و استراتژیک
در هسته این اتحاد یک مرکز تولید هواپیماهای بدون سرنشین در منطقه اقتصادی ویژه آلابگا در منطقه تاتارستان روسیه قرار دارد. در سال 2023 تأسیس شد و به سرعت در حال گسترش است ، کارخانه آلابگا اکنون هزاران هواپیمای بدون سرنشین را با طرح های ایرانی تولید می کند-عمدتا شاهد -136 ، که توسط روسیه به عنوان Geran-2 ساخته شده است.
با توجه به یک واشنگتن پست مفصل تحقیق، این تسهیلات از طریق سه مرحله تکامل یافته است: مونتاژ اولیه کیت های تهیه شده از ایران ، تولید ترکیبی با استفاده از ترکیبی از اجزای روسی و ایرانی و مرحله نهایی تولید محلی در مقیاس کامل. مهندسان روسی اکنون ادعای استقلال تقریباً از ورودی های ایرانی دارند و ظرفیت ساخت 6000 هواپیمای بدون سرنشین سالانه تا اواسط سال 2012 را دارند.
این هواپیماهای بدون سرنشین برای کارزار هوایی روسیه در اوکراین بسیار مهم بوده اند ، با گزارش های روزانه در مورد انبوهی از هواپیماهای بدون سرنشین که زیرساخت ها ، مناطق غیرنظامی و دارایی های نظامی را هدف قرار می دهند. قابلیت لیدر دوربرد Geran-2 ، همراه با قیمت مناسب و پتانسیل استقرار آن ، آن را به سنگ بنای استراتژی هوایی روسیه تبدیل کرده است.
این همکاری مزایای عمده استراتژیک را برای مسکو و تهران به همراه دارد. برای روسیه ، اتحاد هواپیماهای بدون سرنشین فشارهای ایجاد شده توسط تحریم های غربی بر بخش دفاعی خود را کاهش می دهد. تولید محدودیت های وارداتی در زمینه ورود به سیستم در داخل و محاصره ، به مسکو اجازه می دهد تا عملیات را به سرعت مقیاس کند.
همچنین به روسیه در ایجاد کلاس جدید پهپادها می دهد. گزارش از آلبوگا حاکی از آزمایش یک نسخه جت است ، Geran-3، این نوید سرعت سریعتر و بارهای مخرب تر را می دهد. پشتیبانی فنی ایران ، از جمله متخصصان در محل ، در تسریع این تکامل نقش مهمی داشته است.
از طرف دیگر ، ایران از مشارکت بسیار زیاد می شود. توافق نامه استراتژیک با روسیه در ژانویه 2025 مشوق های اقتصادی تهران ، دسترسی به فن آوری های نظامی روسیه و مشروعیت جهانی را تضمین می کند. بنا بر گزارش ها ، روسیه در ازای فن آوری هواپیماهای بدون سرنشین ، هواپیماهای پیشرفته و موشکی را ارائه داده است و یک مبادله نظامی دو طرفه را در تاریخ اخیر ایران غافل می کند.
علاوه بر این ، این مشارکت موضع ایران را به عنوان یک بازیگر اصلی در جنگ نامتقارن تقویت می کند و به آن اجازه می دهد تا آموزه های پهپاد خود را به سایر تئاترها از جمله عراق ، سوریه و یمن گسترش دهد.
پیامدهای ژئوپلیتیکی: فراتر از اوکراین
هواپیمای بدون سرنشین ایران و روسیه چالش گسترده تری را برای منافع غربی ایجاد می کند. این امر بر روند تنظیم مجدد استراتژیک تأکید می کند – مسیری که در آن کشورهای اقتدارگرا برای دور زدن تحریم ها و ایجاد اکوسیستم های دفاعی موازی همکاری می کنند.
هواپیماهای بدون سرنشین ایران در حال حاضر یک تهدید در حال گسترش در خاورمیانه است. اعزام آنها به شورشیان حوثی در یمن و شبه نظامیان در عراق شدت یافته است تنش های ژئوپلیتیکی، محکومیت از ما متحدین مانند عربستان سعودی و اسرائیل. با وجود روسیه به عنوان یک تهیه کننده ، یک تهدید ناخوشایند وجود دارد که پهپادهای توانمندتر می توانند راه خود را به مناطق بی ثبات پیدا کنند.
در اروپا ، ایالت های ناتو از نزدیک قابلیت های پهپاد پیشرفته روسیه را کنترل می کنند. افزایش استفاده از Swarms باعث شده است که اوکراین و متحدین غربی آن سرمایه گذاری زیادی را در فن آوری های ضد هواپیماهای بدون سرنشین سرمایه گذاری کنند ، که گران و از نظر لجستیکی چالش برانگیز هستند.
این محور جدید-روسیه و ایران-همچنین در را برای سایر کشورهای تحریم شده مانند کره شمالی باز می کند تا به دنبال مشارکتهای نظامی و صنعتی مشابه باشند. الگوی همکاری – طرح ریزی طرح ها ، بومی سازی تولید و به حداقل رساندن آسیب پذیری های زنجیره تأمین – قابل تکرار است.
با وجود موفقیت آن ، پروژه آلابگا بدون آشفتگی داخلی نیست. چندین گزارش توصیف شرایط نامناسب نیروی کار در این مرکز ، به ویژه برای کارگران خارجی. بسیاری از کارگران جوان که با وعده های حقوق بالا و مشاغل معتبر استخدام شده اند ، در عوض با شرایط نظامی ، نظارت و اجبار روانی روبرو شده اند.
علاوه بر این ، علیرغم پیشرفت ها ، روسیه هنوز به اجزای وارداتی ، به ویژه نیمه هادی ها و اپتیک های درجه بالا بستگی دارد. آژانس های اطلاعاتی غربی قطعات مورد استفاده در هواپیماهای بدون سرنشین را به سمت تأمین کنندگان غربی ردیابی کرده اند و این نشانگر مسائل مداوم در مورد تجارت غیرقانونی و اجرای مجازات است.
از نظر اخلاقی ، گسترش مهمات مهم ، سؤالات جدی را ایجاد می کند. بر خلاف سلاح های معمولی ، هواپیماهای بدون سرنشین اغلب در مناطق غیرنظامی پرجمعیت استفاده می شوند ، و این باعث می شود که انتساب دشوار و خطر حملات غیرقانونی باشد. Geran-2 با هزینه کم و تأثیر زیاد آن ، به ویژه مناسب است جنگ منطقه خاکستری– بدون اعلامیه رسمی یا خط مقدم روشن.
نتیجه گیری: مرحله جدیدی در رقابت ژئوپلیتیکی
مشارکت هواپیماهای بدون سرنشین ایران و روسیه بیش از یک تراز تاکتیکی است-این یک طرح برای همکاری های نظامی آینده در بین کشورهای تجدید نظر کننده است. این تسلط تکنولوژیکی و اخلاقی غرب را به چالش می کشد ، متغیرهای جدیدی را در جنگ مدرن معرفی می کند و پاسخ های بین المللی را به هر دو درگیری های معمولی و غیر متعارف پیچیده می کند.
به عنوان جنگ اوکراین ادامه و نقاط فلش جدید در خاورمیانه و فراتر از آن پدیدار می شود ، این اتحاد باید نه به عنوان یک ناهنجاری ، بلکه به عنوان یک نشانه هشدار دهنده تلقی شود. همگرایی ضرورت نظامی ، ایدئولوژی سیاسی و عمل گرایی تکنولوژیکی ، مرکز ثقل جدیدی را در چشم انداز دفاعی جهانی ایجاد کرده است – یکی از آن که آموزه های امنیتی را برای سالهای آینده شکل می دهد.
- نظرات بیان شده در این مقاله به تنهایی متعلق به نویسندگان است و لزوماً منعکس کننده آن نیست geopoliticalmonitor.com.
