در ارتفاعات دورافتاده افغانستان مرکزی ، جایی که نسل های زنان زمانی فرش های پیچیده و گلدوزی های ریز را می پوشیدند ، هوم از لوم ها ضعیف شده است.
سالهاست که صنایع دستی ظریف زنان در استان غور به عنوان میراث فرهنگی و زندگی اقتصادی خدمت می کرد. اما از آنجا که تعلیق بیشتر کمک های بین المللی پس از بازگشت طالبان به قدرت در سال 2021 ، شرکت های تحت رهبری زنان در این منطقه کوهستانی همه ناپدید شده اند.
یک زن در ولسوالی تایوارا گفت: “ما از فقر و بیکاری خرد می شویم.” “من بیمار هستم و نمی توانم معالجه کنم. می دانم چگونه فرش را بافته کنم ، اما من دیگر پولی برای شروع کار ندارم.”
بافندگی فرش ، گلدوزی ابریشمی و سوزن دوزی سنتی مدتهاست که توسط زنان در این بخش از افغانستان انجام می شود ، که اغلب از طریق نسل ها منتقل می شوند. برخی از آنها فرصت هایی را از طریق برنامه های پشتیبانی شده از کمک پیدا کردند که زمانی آموزش ، لوازم و درآمد متوسط را ارائه می دادند. با این حال ، با عقب نشینی کمک های غربی ، این برنامه ها متوقف شده است ، و زنان می گویند که آنها بدون پشتیبانی و هیچ ماده ای باقی مانده اند.
یک زن دیگر گفت: “من قبلاً با سازندگان فرش در روستا کار می کردم.” “آنها روزانه 100 تا 150 افغان را به من پرداخت کردند. اما ما هرگز نباید خودمان یک فرش کامل را تمام کنیم یا از آن درآمد واقعی کسب کنیم.”
عواقب فروپاشی ملموس است. Mamlakat ، یک مادر در غور ، گفت که خانواده وی حتی ابتدایی ترین ضروریات را نمی توانند از پس آن برآیند. وی گفت: “فرزندان من برای شستن موهای خود شامپو ندارند. آنها لباس و کفش ندارند. همه می دانند که ما هیچ چیز نداریم.”
مقامات محلی و کارگران امدادی می گویند که این وضعیت پس از آنکه ایالات متحده و سایر اهدا کنندگان کمک های بشردوستانه را به حالت تعلیق درآوردند ، که قبلاً از شرکت های خرد در سراسر کشور حمایت کرده بودند ، بدتر شد. در مناطقی مانند Taywara ، که جاده ها محدود هستند و اتصال ضعیف است ، تأثیر آن به ویژه حاد بوده است.
زنان می گویند ، هنگامی که نمادی افتخارآمیز از هویت فرهنگی و منبع استقلال اقتصادی ، سنت بافندگی در غور با یک موضوع آویزان می شود – نه به دلیل عدم دانش یا تمایل ، بلکه به دلیل عدم سرمایه گذاری ، فرصت و پشتیبانی.
یک زن بی سر و صدا گفت: “ما هنوز مهارت را در دست خود داریم.” “اما اکنون ، هیچ کس برای کمک به ما در استفاده از آن باقی نمانده است.”
