افغانستان به سرزمینی از فاجعه بی امان تبدیل شده است. فقر ، گرسنگی و سرکوب توسط بلایای طبیعی- سیل ، زمین لرزه ، زمین لغزش و طوفان های برفی که در اعداد می کشند ، سوراخ می شود و هیچ کس نمی تواند حساب کند ، در حالی که سیفون های طالبان به معنای نجات جان خود بودند.
برای طالبان ، هر فاجعه فرصتی دیگر برای تکان دادن یک جامعه بین المللی خسته است.
در پی زلزله 31 آگوست در شرق افغانستان ، عاللها طالبان موعظه این بلایای طبیعی مجازات الهی علیه گناهکاران است. آنها در مورد مجازات و قحطی همین حرف را زده اند.
براساس اعلام سازمان بهداشت جهانی ، 2،205 کشته تا جمعه 5 سپتامبر از زمین لرزه 6.2 عذاب گزارش شده است که کل جوامع را در دره های دورافتاده هندو کوش در نزدیکی مرز با پاکستان نابود کرده است. این گفته است که 3،640 نفر زخمی شده و 6،782 خانه ویران شده اند. تیم های بهداشت موبایل بیمارستان های موقت را راه اندازی کردند اما بازماندگان در معرض خطر مالاریا و تب دنگی قرار گرفتند که در منطقه بسیار زیاد است.
پس لرزه ها – ثبت نام در بزرگی 5.6 – اکنون بزرگترین خطر بوده است. باسله بنیاد ، یک موسسه خیریه محلی که بسته های امدادی را ارائه می دهد. آسل هنگام وقوع زمین لرزه ، افرادی را در زمین داشت.
او گفت که روزها قبل از زمین لرزه ، منطقه اطراف مرکز مرکز از باران شدید آب و هوای شدید آب شده بود ، که زمین و دامهای کشاورزی را کاملاً خراب کرده است. خانواده هایی که به عنوان کشاورزان معیشت در یک بخش عمدتاً غیرقابل دسترسی کشور زندگی می کردند ، در هنگام برخورد زمین لرزه ، آرد ، گندم ، شیر و ماست کم داشتند.
با باران های فصلی به زمستان ، ماتین گفت که انتظار دارد بسیاری از افراد در چادرها زندگی کنند که برای مدت طولانی به آنها متکی هستند.
چندین کشور از جمله انگلستان کمک کرده اند وعده از “بودجه اضطراری” نامشخص که می گوید “از طریق شرکای باتجربه هدایت می شود ، اطمینان حاصل می کند که کمک به افراد نیازمند می رسد و به طالبان نمی رود”.
این اطمینان است که هیچ دولتی نمی تواند با اطمینان داشته باشد. براساس گزارشی که از سوی بازرس ویژه بازسازی افغانستان وجود دارد ، رژیم طالبان از زمان بازگشت به قدرت چهار سال پیش به طور سیستماتیک کمک های بین المللی را سرقت کرده است. اینکه جسد ایالات متحده در سال 2008 با یک کنگره کنگره برای ردیابی میلیاردها دلار که بیش از دو دهه در کشور ریخته بود ، تأسیس شد ، که بخش اعظم آن از دست رفته بود.
در یک ویرانگر مطالعه کردن در ماه آگوست منتشر شد ، بازرس سوء ظن های طولانی در مورد تبانی طالبان با آژانس های مهم غیر دولتی ، از جمله ضربات و رشوه در آژانس های امدادرسانی بالا مانند برنامه جهانی غذا را تأیید کرد.
این گفته است که در حالی که دولت ایالات متحده و سایر اهدا کنندگان می گویند هیچ یک از پول آنها به طالبان نمی رود ، در حقیقت “ترکیبی از فشارهای تأمین مالی و روابط عمومی ، سازمان ها را ترغیب می کند تا پنهان کنند که چه مقدار از کمک های آنها در مکانهایی که قرار نیست به آن بپردازند”.
بازرس همچنین دریافت که “پس از تمام لایه های مالیات ، هزینه ، رشوه و اخاذی” ، تنها 30 تا 40 ٪ از بودجه اهدا کننده به گیرندگان در نظر گرفته شده است.
پس از بازگشت طالبان در آگوست سال 2021 و تا زمانی که وزارت امور خارجه ایالات متحده بیشترین کمک به افغانستان را در اوایل سال جاری لغو کرد ، اهدا کنندگان تقریباً 11 میلیارد دلار کمک های بشردوستانه و توسعه ارائه داده بودند. طالبان کمک هایی را به گروه های وابسته منحرف کردند ، تصمیم گرفتند که خیرین می توانند فعالیت کنند و سپس کارمندان خود را اخاذی کردند و “با مقامات ارشد سازمان ملل متحد برای خواستار ضربات از فروشندگان سازمان ملل” تبانی کردند.
جردن کین ، تحلیلگر تحقیق که نظارت بر این گزارش را دارد ، گفت: “تعدادی از افغان ها به ما گفتند که آنها از اینکه رژیم را به مبارزان و متحدین آن هدایت می کنند و از کودکان گرسنه دور می شوند ، خشمگین هستند.”
وی گفت: “اما آنها حتی در مورد انكار اهداكنندگان ، سازمان ملل و سازمان های مردم نهاد عصبانی بودند.” دنیای جدیدبشر در این گزارش آمده است که حداقل یک افغان پس از صحبت با محققان کشته شد.
در میان توصیه های متعدد ، این گزارش خواستار نظارت بدون محدودیت و از بین بردن فرآیندهای پرهزینه بوروکراتیک در تحویل کمک ها به عنوان بخشی از اصلاحات وزارت امور خارجه توسط دولت ترامپ بود.
بسته شدن امسال آژانس توسعه بین المللی ایالات متحده ، USAID ، یکی از آخرین منابع اصلی بودجه بشردوستانه را حذف کرده است. با این آژانس ، سازمان های غیردولتی محلی و بین المللی نه تنها پول ، بلکه حمایت و نظارت را نیز از دست دادند و آنها را در برابر دخالت و اخاذی طالبان آسیب پذیرتر کردند.
این گزارش در مورد همکاری با طالبان شک می کند ، رژیمی که به طور رسمی توسط روسیه به رسمیت شناخته شده است ، اما توسط بسیاری دیگر به روش های ساکت تر اسکان داده می شود ، و این فقط باعث می شود که نسبت به تلاش های دیپلماتیک و خواستار قانون معتدل تر بی تفاوت تر شود.
در حالی که افغانستان تحت جمهوری شکست خورده فقیر و فاسد بود و زنان به شدت تحت درمان قرار می گرفتند ، اما در کیفیت زندگی پیشرفت های قابل توجهی وجود داشت ، به ویژه در آموزش و مراقبت های بهداشتی. تمام آنچه که توسط طالبان از بین رفته است.
به عنوان مثال ، ممنوعیت آموزش برای دختران و زنان ، کمبود پزشکان زن را به همراه داشته است. طالبان اجازه تماس بین مردان و زنانی را که مرتبط نیستند اجازه نمی دهد ، دسترسی به مراقبت های بهداشتی برای زنان و دختران را محدود می کند که می تواند تهدید کننده زندگی باشد.
نتیجه این امر ، پس از زمین لرزه این بود که زنان در آوار خانه هایی که روی آنها فرو ریخته بودند ، درگذشتند.
این آخرین تراژدی در حالی صورت می گیرد که میلیون ها نفر به عنوان تبعید کننده از پاکستان و ایران وارد می شوند. پولی که آنها از مشاغل خارج از کشور به خانه می فرستادند ، اکنون از بین رفته است ، ضرر و زیان تخمین زده می شود سالانه 2 میلیارد دلار باشد.
این افراد تبعید شده – 2.1 میلیون تا کنون امسال ، مطابق به آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد – به کشوری که دارای اقتصاد کارکردی نیست ، برگردید و به تعداد زیادی از آنها که فقط برای زنده ماندن به کمک های وابسته وابسته هستند ، اضافه می کند.
با خاموش شدن USAID و سایر اهدا کنندگان که تعهدات را کاهش می دهند ، آژانس های بین المللی با فشار رو به رشد روبرو می شوند در حالی که رژیم افراطی همچنان به کنترل دسترسی و منحرف کردن منابع در چرخه بحران ادامه می دهد که هیچ نشانه ای از تسکین ندارد.
