تهران – Isfahan منشأ یکی از صنایع دستی آیینی ایران است: ساخت alam. استانداردهای پردازش (ALAMS) در بسیاری از مناطق جهان اسلام توسط جامعه شیعه در مراکز نشانگر شهادت امام حسین (AS) ، نوه پیامبر اکرم (ص) استفاده می شود ، که در سال 680 CE در نبرد کربلا درگذشت.
هنر ساختن علم ، که ریشه در دوره صفوید دارد ، تکنیک های فلزکاری ، مشبک ، خوشنویسی و آبکاری را ترکیب می کند و اثری را ایجاد می کند که نه تنها نمادی از عزاداری محرم بلکه تجسم ایمان ، هنر و هویت جمعی از مردم اسفاهان است.
اصفهان نه تنها به دلیل مناره ها و کاشی های فیروزه ای شناخته شده است ، بلکه زادگاه و پایه هنر علم است.
ALAM ها بر روی شانه های عزاداران در ماه های محرم و SAFAR حمل می شوند ، در واقع محصولات ده ها زمینه هنری و تکنیک های صنایع دستی که به صورت مذهبی و آیینی استفاده می شوند ، هستند.
ساختن علم یک روند پیچیده است. در کارگاه های قدیمی ایسفاهان ، صنعتگران از هنرهایی مانند فلزکاری ، مشبک ، حکاکی ، خوشنویسی ، ریخته گری ، آبکاری و حتی پرچم های پارچه ای خیاطی برای ایجاد یک استاندارد پردازش (ALAM) استفاده می کنند که یک نمایشگاه کوچک از هنرهای سنتی ایران است.
مجید نسارالی ، یکی از صنعتگران جانباز این هنر ، می گوید: “برای ساختن یک alam ، باید چندین صنایع دستی از جمله کار با فلزکاری ، برش ، مشبک ، آبکاری ، خوشنویسی را یاد بگیرید … هیچکدام از آنها به اندازه کافی نیست.
تاریخ “علم گاردانی” (حمل استاندارد) در ایران ، به ویژه در بین مردم تهران ، مشخص نیست. آنچه مسلم است این است که این آیین به دوران قبل از سافید باز می گردد. این نشانه حضور یک قبیله یا خانواده در جنگ بود ، اما دوران صفوید ، مانند سایر آیین های این دوره ، الم را نیز به یک سنت تبدیل کرد و هنرمندان اصفهان آن را به اوج خود رساندند.
رسم “علم گاردانی” در دوران قاج شکل جدیدی گرفت و پرچم ها سنگین تر می شدند و پرچم های بیشتری به لطف تلاش هنرمندان ایرانی به آن اضافه می شدند. در دوران ناصر الدین شاه قاجار ، چندین علم مشهور وجود داشت که مربوط به پایتخت تهران بودند.
قدیمی ترین علمای ایرانی در موزه Topkapi در استانبول ، ترکیه نگهداری می شوند.
شاید این ALAM ها ، که نمونه هایی از نمادها و نمادهای قبایل مختلف ایرانی هستند ، در زمان سلطنت AQ Qoyunlu و Qara Qoyunlu Turkmens وجود داشته و توسط گروه های سیاسی و مذهبی مورد استفاده قرار می گیرند. این ALAM ها غنیمت جنگی هستند و پس از تصرف Tabriz توسط ارتش های عثمانی ، شاه سلیم آنها را به استانبول منتقل کرد.
همچنین در موزه مرکزی آستان قدس رضوی در مشهاد ، استان خوراسان رازاوی ، یک علم الم نیز وجود دارد که مربوط به قرن سیزدهم آه است و در شهر اصفهان ساخته شده است.
در قرن هفدهم میلادی ، مسافرانی مانند Pietro della Valle در سفر خود “استانداردهای فلزی” در گروه های عزاداری اصفهان ذکر کردند. از آن دوره ، علم به عنوان سمبل سرباز و وفاداری به امام حسین (AS) شناخته شد و در ولسوالی ها و Tekkiyehs جایگاه ویژه ای پیدا کرد (مکانهای خاص برای عزاداران که در اجتماعات مذهبی ملاقات می کنند و بعد از آن شرکت می کنند و پس از آن در گروه های معروف به Dasteh (به معنای واقعی کلمه به معنای خوشه) در خیابان ها می روند تا از عناوین اصلی استفاده کنند)
کارگاه های آموزشی عام ، به ویژه کارگاه های قدیمی مانند “کامران” که از سال 1995 فعال بوده است ، هنوز در ماه های منتهی به محرم شکوفا می شود. سفارشات از شهرهای مختلف ایران و حتی عراق برای ساخت یا ترمیم ALAMS در اصفهان ساخته شده است. پس از آماده شدن ، هر علم در روزهای عزاداری روی شانه های عزاداران قرار می گیرد و به محور روند و گروه هایی از افرادی که سینه های خود را می زنند می شود.
اگرچه هنر ساختن علم به طور مستقل در لیست میراث ملی ثبت نشده است ، اما آیین آلام ساخت و علم گاردانی در لیست میراث نامشهود کشور ثبت شده است ، که می تواند به حفظ هنر ساختن هنر کمک کند. با این حال ، کاهش تعداد صنعتگران سنتی ، عدم تمایل نسل جوان برای یادگیری این حرفه و هزینه بالای مواد اولیه فلزی آینده این هنر را تهدید می کند.
kD
