سه شنبه شب و صبح چهارشنبه ، آژیرها در سراسر اسرائیل به صدا در آمدند. اتومبیل های موجود در بزرگراه ، خریداران در مراکز خرید و حرفه ای با عجله در آسمان خراش ها همه متوقف شدند.
به مدت یک دقیقه در شب و دو دقیقه صبح روز بعد ، آنها سکوت ایستادند ، به یاد آوردن افتاده از جنگ های اسرائیل در مورد آنچه در عبری یوم هازیکارون خوانده می شود ، به طور خلاصه یا به زبان انگلیسی ، روز یادآوری برای سربازان افتاده از جنگ های اسرائیل و قربانیان تروریسم.
اسرائیل همواره نه تنها به سربازان تمام وقت بلکه ارتش از مخازن نیز احتیاج داشته است ، و نه تنها از مرزهای خود در برابر کشورهای خصمانه بلکه خیابان های خود از حملات تروریستی دفاع می کند.
این تهدید به نفرت عمیق و پاتولوژیک نسبت به یهودیان ، اسرائیلی ها و وجود خود دولت است. این جنگ معمولی نیست بلکه یک حمله کامل به زندگی غیرنظامیان است. جنگ ها و تروریسم حوادث پراکنده در اسرائیل نیستند. آنها یک تهدید روزانه ، یک واقعیت زنده هستند.
هر مدرسه متوسطه ، کالج و دانشگاه دیوار پلاک های خاص خود را دارد بزرگداشت نوجوانان و فارغ التحصیلان در عمل کشته شدند. اما اینها مداحی های دور از جنگهای قدیمی نیستند. آنها تازه ، دردناک جدید هستند و نام افراد 18 ساله و 19 ساله سال گذشته ، ماه گذشته یا هفته گذشته کشته شده اند.
از 7 اکتبر ، خانواده ها برچسب های سپر را تولید کرده اند که دارای عکس ها و شعارهای عزیزان گمشده خود هستند: “همیشه لبخند بزنید” ، “هرگز فراموش نکنید ، ما اینجا هستیم تا به دیگران بدهیم.” این چهره های خندان ، که اکنون نیمکت های پارک و لامپ ها را پوشش می دهند ، یادآوری زندگی بریده شده بی رحمانه است.
جنگ هایی که در اروپا انجام شد
انگلیس نیز از یادآوری یادآوری می داند. پس از جنگ بزرگ ، روز آتش بس برای احترام به آثار تاریخی افتاده و سنگی سفید آن در شهرها و شهرهای خود تأسیس کرد. اروپا ، هنگامی که متقاعد شد که خونریزی قرن بیستم هرگز برنگشته است ، اکنون با حساب ناراحت کننده خود روبرو است.
سنگرها بار دیگر در خاک اروپا حفر شده اند. جنگ بین روسیه و اوکراین وحشت های گذشته را زنده کرده است ، از جمله جنگ سنگر ، گلوله های انبوه شهرها ، سربازان و محاصره.
هواپیماهای بدون سرنشین و جنگ سایبری ترور مدرن را به وحشیگری باستانی اضافه می کنند. در سراسر قاره ، بودجه های دفاعی به سرعت در حال صعود هستند زیرا دولت ها ، از آلمان تا لیتوانی ، تلاش می کنند تا ارتش هایی را که از زمان جنگ سرد به سمت چپ برای کمرنگ شدن برای کمرنگ شدن بازسازی می کنند ، بازسازی کنند.
متفکران استراتژیک به طور فزاینده ای در مورد جدا شدن اروپا از چتر نظامی آمریکا صحبت می کنند. “رفتن به تنهایی” دیگر فرضی نیست بلکه یک واقعیت قابل نصب است. گفتمان سیاسی شکستگی کرده است. رسانه های اجتماعی قطبش را تسریع می کنند. سیاست Strongman افزایش می یابد.
در بسیاری از کشورها ، احزاب راست افراطی در نظرسنجی ها در حال افزایش هستند. جوامع یهودی در اروپا ، حساس به اولین لرزهای بی ثباتی یا افراط گرایی ، بار دیگر مراقب هستند. تاریخ به آنها آموخته است که باشند.
در روز یادآوری ، اسرائیل ساکت ایستاد و جوانان خود را که در دفاع از جمعیت خود درگذشت ، عزادار کرد. اروپا ، هرچه سیاست آن نیز باشد ، مکث خوبی خواهد داشت. به یاد داشته باشید که جنگ ها چیزهای تاریخ نیستند بلکه هزینه های واقعی ، خام و انسانی هستند. صحنه های وحشتناک از اوکراین به سودان روی صفحه ها و عناوین ما و آسیب فعلی گلوله ها و بمب ها است.
هنگامی که آژیرها در اسرائیل به صدا در آمدند ، اشک برای کشوری که هنوز در دره سایه مرگ به دام افتاده بود ، جاری شد. در اروپا ، جایی که یک بار دیگر جنگ را جمع می کند ، باید گوش کنیم و یاد بگیریم ، یا حداقل مکث کنیم.
نویسنده رئیس کنفرانس خاخام های اروپایی است.
