میلیون ها کودک افغانستان در مدرسه شرکت نمی کنند. به گفته یونیسف ، تقریباً 4 میلیون کودک در افغانستان در حال حاضر خارج از مدرسه هستند. این گزارش روز یکشنبه منتشر شد.
دلایل مختلفی برای این بحران آموزش وجود دارد. بسیاری از مدارس فاقد ساختمانهای مناسب هستند. آب آشامیدنی تمیز و امکانات بهداشتی نیز از دست رفته است. کمبود شدید معلمان آموزش دیده – به ویژه مربیان زن – به این مشکل می پردازد.
دلیل دیگر افزایش فشار اقتصادی بر خانواده ها است. بسیاری از کودکان مجبور به کار برای کسب درآمد هستند. آنها چاره ای جز حمایت از خانوارهای خود به جای تحصیل ندارند.
یکی از دردناک ترین جنبه ها ، ادامه ممنوعیت آموزش دختران در افغانستان است. برای چهارمین سال پیاپی ، طالبان از اجازه دادن به دختران فراتر از کلاس ششم خودداری کرده است. آنها همچنین از حضور در دانشگاه ها ممنوع است. این سیاست علیرغم درخواست های مداوم جامعه جهانی ادامه دارد.
گروه های حقوق بشر مانند عفو بین الملل ، آژانس های سازمان ملل و رهبران سیاسی این ممنوعیت را محکوم کرده اند. آنها از طالبان خواسته اند که محدودیت ها را بالا ببرد و به دختران اجازه دهد به کلاسهای درس برگردند. اما تجدید نظر در گوش های ناشنوا کاهش یافته است. مقامات حاکم بر تصمیم خود محکم هستند.
یونیسف در مورد تأثیر مخرب این سیاست هشدار داده است. این آژانس می گوید که انکار دسترسی دختران به آموزش در افغانستان می تواند آینده آنها را نابود کند. این امیدها ، رویاها و زندگی میلیون ها زن جوان را در معرض خطر قرار می دهد.
حق یادگیری یک نیاز اساسی بشر است. اما در افغانستان ، این حق از دختران دور می شود. بدون تحصیل ، شانس آنها برای شکوفایی به سرقت می رود.
مسئله آموزش دختران در افغانستان دیگر فقط یک مشکل ملی نیست. این یک نگرانی جهانی است.
