HERAT – تعداد فزاینده ای از کشاورزان در استان هرات می گویند محصولات زراعی و باغ آنها به دلیل کمبود سموم دفع آفات و درمان بیماری های گیاهی مورد تهدید شدید قرار می گیرند و باعث افزایش زنگ خطر در آینده کشاورزی در یکی از مناطق مهم کشاورزی افغانستان می شوند.
کشاورزان کاهش شدید عملکرد را توصیف کردند و گفتند که عدم وجود ورودی های اساسی کشاورزی ، زمینه های خود را در معرض حشرات ، عفونت های قارچی و بیماریهای گیاهی ویروسی قرار داده است.
ملا سیرج الدین ، یک کشاورز 60 ساله ، زندگی خود را صرف تمایل به همان سرزمین در حومه هرات کرده است. او گفت ، در سالهای گذشته ، باغ های وی شکوفا شد. اما امروز ، درختان میوه او پژمرده می شود.
وی گفت: “اگر ما سموم دفع آفات داشتیم ، این تفاوت بزرگی ایجاد می کند.” “اما ما وسایل مالی نداریم و هیچ کس به ما کمک نمی کند. به این هلوها نگاه کنید – بدون پاشیدن ، آنها مبهوت هستند. هیچ نهاد یا آژانس دولتی کمک نکرده است.”
تجربه او در سراسر منطقه تکرار می شود. کشاورزان در منطقه های مختلف به تلویزیون AMU گفتند که بدون گزینه های درمانی مناسب ، آفات و بیماری ها محصولات زراعی آنها را ویران می کنند. آنها می گویند تلاش آنها برای تولید بازده سالم به طور فزاینده ای بیهوده است.
فریدون ، یکی دیگر از کشاورزان گفت: “ما به دولت نیاز داریم تا حداقل نیمی از نیازهای خود را تأمین کند.” “کشاورزان قدرت اقتصادی برای مدیریت تنها ندارند.”
اوضاع از زمان تعلیق کمک های ایالات متحده و سازمان های بین المللی بدتر شده است. چندین کشاورز گزارش دادند که خدمات پسوند کشاورزی و برنامه های پشتیبانی که قبلاً توسط سازمان های مردم نهاد ارائه شده اند به پایان رسیده اند یا به طرز چشمگیری کاهش یافته اند و آنها را بدون مشاوره یا منابع ترک می کنند.
ناصر احمد ، کشاورز گفت: “درخواست ما به دولت ساده است.” “ما به کودهای شیمیایی احتیاج داریم. برای محافظت از درختان خود به سموم دفع آفات نیاز داریم. بدون آن ، بیماری ها در حال گسترش هستند.”
با وجود شرایط مطلوب هرات برای کشاورزی – از جمله دسترسی به آب ، خاک حاصلخیز و نیروی کار با انگیزه – این بخش به طور فزاینده ای متلاشی می شود. کشاورزان هزینه بالای ورودی های کشاورزی و عدم وجود بازارهای قابل اعتماد را به عنوان موانع اصلی در حفظ بهره وری و حفظ معیشت خود ذکر می کنند.
آنها بدون مداخله فوری ، هشدار می دهند ، مزارع بیشتری سقوط می کنند – و امنیت غذایی شکننده افغانستان می تواند بدتر شود.
