کودک در بیمارستان کودکان در کابل. 19 سپتامبر 2022.
برنامه جهانی غذا در روز چهارشنبه هشدار داد ، بیش از چهار میلیون مادر و کودک که از سوء تغذیه در افغانستان رنج می برند ، به عنوان تعمیق فقر ، بیکاری و خستگی اهدا کننده ، بحران بشردوستانه این کشور را به افراط و تفریط جدید سوق می دهد.
در پستی در مورد X ، آژانس سازمان ملل گفت: افزایش عوارض به طور مستقیم با ناامنی غذایی و مشکلات گسترده اقتصادی ، به ویژه در خانوارهای سرپرست زن یا کسانی که درآمد محدود دارند ، گره خورده است.
این آژانس نوشت: “سوء تغذیه در حال محکم تر شدن خود به آسیب پذیرترین افغانستان است.” وی گفت که شوهرش بیکار است و خانواده با نان خشک زنده می مانند.
هاوا در ویدئوی WFP گفت: “شوهرم هر روز فقط نیم کیلو آرد را به خانه می آورد. این همه ما آشپزی می کنیم.” “ما حتی برای حمل و نقل به کلینیک پول نداشتیم.”
این هشدار در حالی صورت می گیرد که گروه های بشردوستانه در سراسر افغانستان با کمبود بودجه شدید روبرو هستند و بیش از 23 میلیون نفر به کمک نیاز دارند. بودجه برای عملیات امدادی به طور قابل توجهی کاهش یافته است ، و سازمان های امدادی به طور فزاینده ای با موانع بوروکراتیک و دخالت مستقیم مقامات طالبان محدود می شوند.
به گفته کارشناسان اقتصادی ، عمیق تر شدن فقر این کشور نه تنها نتیجه خشکسالی یا خستگی اهدا کننده است ، بلکه محدودیت های تحمیل شده با طالبان است که محرک های اصلی بهره وری اقتصادی را از جمله کار ، سرمایه و سرمایه گذاری فلج کرده است.
حمید الله فاروقی ، اقتصاددان افغانستان گفت: “طالبان کانال هایی را که از طریق آنها فعالیت اقتصادی جریان می یابد ، تعطیل کرده است.” “بیش از 50 درصد از جمعیت ما – زنان – از کار منع شده اند ، در حالی که سهم زیادی از مردان نیز به دلیل عدم وجود سرمایه گذاری ، حاکمیت قانون یا هرگونه اقلیمی که منجر به تجارت شود ، بیکار باقی می مانند.”
از زمان به دست آوردن قدرت در سال 2021 ، طالبان بیش از 50 حکم را برای محدود کردن حقوق زنان صادر کرده اند ، از جمله ممنوعیت کار آنها برای سازمان های مردم نهاد و بیشتر سازمان های دولتی. کارشناسان می گویند که این محدودیت ها نه تنها بخش مهمی از نیروی کار را از بین برده اند بلکه درآمد خانوار را نیز کاهش داده اند.
سید هارون امینی ، یکی دیگر از تحلیلگران اقتصادی گفت: “عدم اطمینان سیاسی ، ترس از سرکوب و عدم حاکمیت فراگیر ، سرمایه گذاران و متخصصان را به طور یکسان دور کرده است.” “زنانی که قبلاً از خانواده های خود حمایت می کردند ، معیشت خود را از دست داده اند. به این فساد ناشایست اضافه کنید – و ما شاهد اقتصاد حمایت از زندگی هستیم.”
تلاش های امدادی نیز مستقیماً تحت تأثیر قرار گرفته است. دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد (OCHA) گزارش داد که دخالت طالبان اکنون بزرگترین مانع برای عملیات بشردوستانه در کشور است.
تنها در ماه آوریل ، 29 کارمند بشردوستانه بازداشت شدند و 35 فعالیت امدادی به دلیل محدودیت های دسترسی به طالبان و دخالت عملیاتی به حالت تعلیق درآمد.
سازمان ملل و شرکای آن هشدار می دهند که بدون حمایت فوری و پایدار بین المللی – و تغییر چشمگیر در سیاست داخلی – بحران بشردوستانه در افغانستان فقط عمیق تر می شود.
