یک گزارش جدید UNODC نشان می دهد که 27000 افغانی درگیر مواد مخدر پرخطر ، با فقر ، عدم آموزش ، بی خانمانی و عواقب جدی اجتماعی و بهداشتی هستند.
دفتر مواد مخدر و جرم سازمان ملل (UNODC) گزارش جدیدی را منتشر کرده است که در مقیاس نگران کننده مصرف مواد مخدر پرخطر در افغانستان روشن می شود. این مطالعه تصویری واضح از تأثیر اعتیاد را نشان می دهد و آسیب پذیری های گسترده اجتماعی و اقتصادی را در سراسر کشور نشان می دهد.
این گزارش به طور رسمی در 26 ژوئن 2025 در کابل منتشر شد. تخمین می زند که حدود 27000 نفر ، از جمله 2،670 زن و 2،150 کودک زیر 15 سال ، درگیر مواد مخدر پرخطر هستند که تقریبا نیمی از آنها فاقد آموزش رسمی و یک نفر در پنج زندگی بدون سرپناه هستند.
یافته ها یک تغییر نگران کننده از حشیش سنتی و استفاده از تریاک به سمت هروئین و متامفتامین را برجسته می کند. این مواد خطرات سلامتی بیشتری را به همراه دارند و منجر به اعتیاد ، مصرف بیش از حد ، بیماری های عفونی و انزوا در بین گروه های آسیب پذیر می شوند.
در این گزارش همچنین آمده است که تزریق دارو نیز شیوع دارد ، تقریباً 8 ٪ از پاسخ دهندگان گزارش می دهند که داروهای تزریقی و بیش از 75 ٪ اعتراف به اشتراک سوزن دارند. دسترسی محدود به تجهیزات استریل خطر ابتلا به HIV و هپاتیت را افزایش داده است.
اگرچه بیش از نیمی از پاسخ دهندگان نوعی معالجه را دریافت کرده بودند ، اما دسترسی به مراقبت با کیفیت همچنان ناکافی است ، به خصوص در خارج از مناطق شهری. زنان و جوانان به دلیل ننگ و عدم خدمات تخصصی با موانع بیشتری برای دسترسی به کمک روبرو هستند.
الیور استولپ ، نماینده منطقه ای UNODC ، تأکید کرد که این یافته ها می تواند از جامعه بین المللی و افغانستان در مقابله با بحران در حال تحول مواد مخدر از طریق راه حل های داده محور پشتیبانی کند.
الیور استولپ ، نماینده منطقه ای UNODC برای افغانستان ، آسیای میانه ، ایران و پاکستان (ROCA) گفت: “دسترسی به درمان همچنان یک مانع بزرگ است ، به ویژه در مناطق روستایی. زنان و جوانان به طور نامتناسب تحت حمایت نیستند.” وی افزود: “این مطالعه شواهد مهمی را برای کمک به افغانستان و جامعه بین المللی در پاسخ به یک منظره در حال تغییر و به طور فزاینده استفاده از مواد مخدر ارائه می دهد.”
گزارش UNODC بر نیاز فوری به سیاستهای هدفمند و مبتنی بر شواهد تأکید می کند که پیشگیری ، درمان و پشتیبانی از افراد مبتلا به اعتیاد را تقویت می کند. سرمایه گذاری بیشتر در زیرساخت های بهداشت و درمان روستایی و شهری برای دستیابی به افراد در معرض خطر مهم خواهد بود.
این مطالعه نشان دهنده تعهد UNODC ، UNDP و ذینفعان محلی برای بهبود بهزیستی جوامع در سراسر افغانستان است. پرداختن به این چالش های ریشه دار ، برای ایجاد مقاومت و ارتقاء بازیابی طولانی مدت ، به همکاری های ملی و بین المللی پایدار نیاز دارد.
