سوابق حمل و نقل ، تصاویر ماهواره ای و یافته های تحقیقاتی حاکی از آن است که ایران بی سر و صدا هزاران تن مهمات را به روسیه می کشاند – حمل و نقل که ممکن است نقش مهمی در حفظ تلاش های جنگ مسکو داشته باشد.
4 دقیقه بخوانید
-
نویسندگان
-
![عکس Vlad Litnarovych]( "عکس Vlad Litnarovych")
وزیر امور خارجه روسیه ، سرگئی لاوروف ، اتهامات غربی را مبنی بر تکیه بر سلاح های ایران در جنگ خود علیه اوکراین برطرف کرده است ، اما تمام شواهد ، تصاویر ماهواره ای و منابع روسی می گویند ، در غیر این صورت ، یک رسانه رسانه ای روسیه ، meduza ، در 18 اوت نوشت.
لاوروف گفت: “اگر آمریكا ده افسانه در روز اختراع می كنند ، ما را به همه گناهان فانی متهم می كنند ، این فقط یك چیز است: آنها روسیه را به عنوان رقیب در مرحله جهانی دوست ندارند.” گفته شده زودتر
مطابق به اسناد به دست آمده توسط گروه تحقیقاتی مستقر در واشنگتن C4ADS و توسط سعادت، روسیه تنها در نوامبر 2024 به اندازه 4600 تن “مواد انفجاری” از ایران دریافت کرد.
-1afe8933c743567b9dae4cc5225a73cb.png)
محققان می گویند ، این منابع از طریق بندر اولیا در منطقه آستراخان روسیه مورد استفاده قرار گرفتند.
تحلیلگران C4ADS خاطرنشان می کنند که مقامات روسی غالباً تحویل اسلحه ایرانی و کره شمالی را تحت عنوان مبهم “مواد انفجاری” در حمل و نقل کاغذی مبدل می کنند.
روسلان لویف ، بنیانگذار تیم اطلاعاتی درگیری (CIT) ، که این یافته ها را بررسی کرد ، گفت: “این سلاح است که مستقیماً از خط تولید ایران خارج می شود.”
به نظر می رسد عکس های ماهواره ای از نوامبر 2024 یک کشتی باری روسی ، پورت اولیا -1 را نشان می دهد که ظروف تخلیه شده که سپس مستقیماً به خطوط ریلی در داخل بندر منتقل می شوند.
-007b7438a05c303eaadec523aa0aa882.jpg)
این کشتی غالباً بین بنادر اولیا و ایران در دریای خزر شاتل می شود ، جایی که محققان معتقدند که پوسته های توپخانه ، خمپاره و موشک را جمع می کند.
این بندر خود یک مرکز مهم در کریدور روسیه و ایران است. بلومبرگ قبلاً گزارش شده این که حمل و نقل اسلحه ایرانی به مسکو اغلب توسط حسین شمهانی ، فرزند مشاور ارشد رهبر عالی آیت الله علی خامنه نظارت می شود.
مالکیت بندر و ناوگان حمل و نقل آن لایه دیگری از فتنه را اضافه می کند. سهام کنترل کننده متعلق به تاجر جمالدین پاشایف است که در سال 2024 توسط ایالات متحده به دلیل تسهیل نقل و انتقالات باری نظامی مجازات شد.
مقامات آمریکایی وی می گویند ، “نقش مهمی در انتقال کمک های نظامی ایران به منطقه ویژه اقتصادی آلابگا روسیه” ، مرکز تولید هواپیماهای بدون سرنشین بازی می کند. چندین کشتی مرتبط با شرکت های پاشایف-PORT OLYA-1 از طریق بندر اولیا-4-به محموله های سلاح گره خورده است.
از اولیا ، ظروف منتقل شده توسط راه آهن به انبارهای ذخیره سازی در Kotluban (منطقه ولگوگراد) و لوکوفسکی (اوستیای شمالی) ، هر دو به فرماندهی لجستیک وزارت دفاع روسیه مرتبط هستند.
تصاویر ماهواره ای از Kotluban از نوامبر گذشته نشان می دهد افزایش ذخایر کانتینر. لویف به Meduza گفت: “واضح است که جریان مهمات ادامه دارد.”
یک مطالعه 2025 توسط دانشکده اقتصاد کیف (KSE) تخمین این سلاح های ایران اکنون حداکثر 17 ٪ از منابع موجود در Kotluban را تشکیل می دهد.
-36ecf3ae032b188e3a67450954113aca.jpg)
تحویل از کره شمالی نیز پس از ورود به دریا در Nakhodka از انبار عبور می کند. در مجموع ، KSE تخمین می زند که روسیه در سال 2024 260،000 تن “مواد منفجره” از ایران و کره شمالی دریافت کرده است – پرش از 150،000 تن در سال قبل.
در حالی که ترکیب دقیق سلاح ها نامشخص است ، لویف می گوید شواهد حاکی از آن است که خمپاره ها ، پوسته های توپخانه ای از چندین کالیبر و موشک های درجه. وی گفت: “از مارک ها ، بسته بندی ها و حتی جعبه ها ، می توانید بگویید که این تجهیزات تازه است که مستقیماً از کارخانه های ایران خارج می شوند.”
محموله ها مورد توجه اوکراین قرار نگرفته اند. هفته گذشته ، هواپیماهای بدون سرنشین اوکراینی ضربه کشتی بندر اولیا 4 ، که بنا به گزارش ها با مهمات ایران بارگذاری شده است.
بندر اولیا 4 روسیه پس از برخورد با یک هواپیمای بدون سرنشین اوکراین ، 15 اوت 2025. (عکس: منبع باز)
علی رغم شواهد و مدارک ، هر دو مسکو و تهران همچنان هرگونه تجارت سلاح را انکار می کنند. وزارت امور خارجه ایران تأکید می کند که چنین ادعاهایی تلاشی غربی برای توجیه حمایت نظامی از کیف است. لاوروف از طرف خودش ، گزارش ها را به عنوان تبلیغات بی اساس رد کرده است.
پیش از شلیک کردنبا نشان دادن یک نقطه عطف جدید در مقیاس تولید هواپیماهای بدون سرنشین در تأسیسات آلابگا روسیه در تاتارستان.
این هواپیمای بدون سرنشین متعلق به خط Geran-2 بود-نامگذاری روسیه برای هواپیماهای بدون سرنشین طراحی شده ایران. نامه سیریلیک “ы” در شماره سریال آن را به عنوان تولید شده در منطقه ویژه اقتصادی آلبوگا مشخص می کند.
