ALPERN AT LARGE – برخی از ما/شما/آنها آن را می‌فهمند و برخی از ما/شما/آنها نمی‌فهمند…و احتمالاً هرگز نخواهند رسید.
صلح از طریق مذاکرات سازش‌آمیز و تسلیم‌کننده و از طریق اقدامات دوستانه و خشونت‌آمیز حاصل می‌شود.
پرزیدنت ترامپ در حال مذاکره درباره معاهدات صلح در سرتاسر جهان در جاهایی است که بسیاری از ما چیز زیادی درباره آن نمی دانیم، اما او به جنگ برای دشمنانی مانند رهبر ونزوئلا برمی خیزد.
پرزیدنت ترامپ اکنون یکی از رهبران اصلی صلح خاورمیانه است و دوستان و دشمنان اسرائیل او را به یک اندازه محبوب و منفورند.
گروگان های حماس در ازای دو هزار جنایتکار آزاد شدند، که بسیاری از آنها به قدری خشن هستند که ما هرگز آنها را از زندان خود بیرون نخواهیم گذاشت (فکر کنید اگر چین و روسیه از آنها برای مبادله زندان درخواست می کردند، به چارلز منسون، خفه کننده دامنه تپه، جان وین گیسی یا تد باندی اجازه می دادیم بروند؟).
قطر در هر دو قتل عام 7 اکتبر 2023 که افکار جهانی را در سراسر جهان به آتش کشید، نقش داشت و همچنین نقش مهمی در سقوط دولت بایدن/هریس و انسجام حزب دموکرات ایفا کرد، اما هم قطر و هم اسرائیل، رئیس جمهور ترامپ را دوست دارند.
پرزیدنت ترامپ خواهان دریافت جایزه صلح نوبل در سال 2025 بود، و خواستار وفاداری و حمایت از این تلاش است، در حالی که بسیاری از کسانی که مایل به جلب لطف رئیس جمهور ترامپ هستند، خواستار نامزدی او و برنده شدن جایزه صلح نوبل در سال 2026 هستند.
برنده جایزه صلح نوبل 2025، رهبر مخالفان ونزوئلا در مخفی کردن ماریا کورینا ماچادو، جایزه خود را به دونالد ترامپ تقدیم کرد و از او و ایالات متحده خواست تا نجات ونزوئلا رئیس جمهور نیکلاس مادورو که به رهبر تبدیل شده به ارباب مواد مخدر تبدیل به تروریسم مواد مخدر شده است: این به معنای جنگ است.
نقطه عطف بزرگ در صلح خاورمیانه (یا حداقل دور کنونی امیدها برای آن) زمانی اتفاق افتاد که ایالات متحده بمب افکن‌هایی را به سراسر جهان فرستاد تا تأسیسات هسته‌ای خود را از بین ببرند: این به معنای جنگ بود، اما به معنای قدرت و سرسختی آمریکا نیز بود.
روسیه و چین، و ایران و حماس، در دولت های قبلی بایدن و فعلی ترامپ، نظاره گر بودند – کل «ترامپ همیشه جوجه ها بیرون می رود (TACO)» ممکن است خنده دار باشد…اما کاخ سفید دقیقاً قصد خود را برای خنثی کردن هر دعوای خارجی یا داخلی نشان نمی دهد.
کدام ممکن است بد باشد و کدام ممکن است خوب باشد. عصبانی کردن کانادا و برخی از متحدان اروپایی ما ممکن است بد باشد…اما این که به آنها بفهمانیم که اگر انتخابی بین چین/روسیه مدیریت جهان در مقابل ایالات متحده باشد… ممکن است خوب باشد.
ونزوئلا و دیگر شهروندان آمریکای لاتین کمک ما را می‌خواهند و نایجل فاراژ، همتای ترامپ، ممکن است نخست‌وزیر بعدی بریتانیا در میان بیداری بریتانیا، همسایه‌اش ایرلند و بسیاری از قاره اروپا باشد که رهبران اتحادیه اروپا و سازمان ملل متحد برای شهروندان دوستان نیستند.
صلح از طریق گفت‌وگو، و صلح از طریق قدرت، و این پرسش که آیا کمیته صلح‌جویانه و «عاقلانه» جایزه نوبل، سازمان ملل، و همه نخبگان جهانی/جهانی بهترین نمایندگان مردم سیاره زمین (و سیاست‌های زیست‌محیطی و اقتصادی برای راه‌اندازی) هستند یا نه، بحث‌هایی است که اکنون در جریان است.
برخی از ما/شما/آنها آن را می‌فهمند و برخی از ما/شما/آنها نمی‌فهمند… و احتمالاً هرگز نخواهیم فهمید که بحران‌ها و رقابت‌های جهان ما در حال حاضر چقدر پیچیده و در هم تنیده شده‌اند.
بنابراین پرزیدنت ترامپ، چه روزی یا چند سالی برنده جایزه نوبل شود یا نه، یک گاو گاو وحشی در یک مغازه چینی فروشی است.
اما این سوال که آیا ما به آن گاو نر برای اصلاح چیزها در زمان پیچیده و دیوانه کنونی خود نیاز داریم یا نه، در واقع یک سوال به موقع است … و پاسخی دارد که بسیاری از ما اصلاً آن را دوست نداریم.
(Kenneth S. Alpern، MD، یک متخصص پوست است که در کلینیک‌های لس‌آنجلس، اورنج، و ریورساید کانتی خدمت کرده است، و همسر و پدری مغرور است. او به مدت 20 سال در شورای اجتماعی Mar Vista (MVCC) به عنوان عضو هیئت مدیره متمرکز بر برنامه‌ریزی و حمل‌ونقل فعال بود و به رهبری تلاش‌های مردمی LisLA به Exploiting کمک کرد. MetroRail آخرین پروژه او کتاب تخیلی آنلاین اوست با عنوان The Unforgotten Tales of Center-earth، و می توانید به آدرس زیر دسترسی داشته باشید (ایمیل محافظت شده). نظرات بیان شده در این مقاله صرفاً نظرات دکتر آلپرن است.)
