در دل شهر تهران، جایی که زندگی مدرن و سنتی در هم می‌آمیزد، داستانی رخ می‌دهد که یادآور روحیه‌ی جسورانه و نگاه تیزبین نویسنده‌ی بزرگ، تام وولف است. این داستان، مانند آثار او، مرزی بین واقعیت و تخیل را محو می‌کند و به قلب فرهنگ و جامعه می‌پردازد.
صبح زود، پریسا از خانه‌ی قدیمی خود در محله‌ی سلسبیل بیرون آمد. او دختری جوان بود که در میان شلوغی و هیاهوی شهر، به دنبال معنای خود می‌گشت. پریسا، مانند قهرمانان وولف، در جستجوی آزادی و هویت بود. او که دانشجوی روزنامه‌نگاری بود، تصمیم گرفته بود درباره‌ی زندگی افرادی بنویسد که در حاشیه‌ی جامعه قرار داشتند.
اولین سوژه‌اش، علی، مردی بود که در خیابان‌ها زندگی می‌کرد و خود را "شاه‌دانش" می‌نامید. علی، با لحن شاعرانه‌اش و نگاهی عمیق به زندگی، پریسا را مجذوب خود کرد. او درباره‌ی عشق، درد، و آرزوهایش صحبت می‌کرد، چیزهایی که پریسا هرگز در کتاب‌های درسی‌اش نخوانده بود.
در این داستان، مانند آثار وولف، از تکنیک ژورنالیسم نو استفاده شده است؛ روایتی که در آن واقعیت و داستان به هم می‌آمیزند تا تصویری زنده و عمیق از جامعه ارائه دهند. پریسا، مانند وولف، به دنبال کشف حقیقت بود، حقیقتی که در لایه‌های زیرین زندگی روزمره پنهان شده بود.
یکی از مشهورترین آثار وولف، "آزمایش اسید کول‌اید برقی"، به نوعی در این داستان نیز بازتاب یافته است. همان‌طور که وولف در این کتاب به بررسی جنبش ضد فرهنگ دهه‌ی ۶۰ امریکا پرداخت، پریسا نیز به دنبال کشف روحیه‌ی اعتراضی و جستجوگرانه‌ی جوانان ایران بود.
همان‌طور که داستان پیش می‌رود، پریسا متوجه می‌شود که زندگی علی، مانند زندگی بسیاری دیگر، پر از تناقضات و پیچیدگی‌هاست. او تصمیم می‌گیرد داستان علی را نه تنها به عنوان یک گزارش، بلکه به عنوان اثری ادبی بنویسد، اثری که بتواند احساسات و تجربیات او را به جهانیان منتقل کند.
با ما در مرشدی همراه شوید، زیرا این داستان تنها آغاز سفری است که شما را به عمق فرهنگ و جامعه می‌برد، سفری که در آن هر شخصیت، هر لحظه، و هر کلمه معنایی فراتر از خود دارد.
و به یاد داشته باشید: تصویر بالا تزئینی است.
این داستان، با الهام از سبک وولف، به ما یادآوری می‌کند که ادبیات تنها یک سرگرمی نیست، بلکه ابزاری قدرتمند برای کشف و درک جهان پیرامون ماست.
