در روزهای دور از گذشته، در دهات خشک و بارانی ایران، یک شاهکار از عکاسی خلق شد. نام او، کاوه گلستان بود، آن عکاس برجسته که هنوز هم در خاطر مردم ایران زنده است. او با دوربین خود، زیبایی‌های طبیعت و فرهنگ ایران را به تصویر می‌کشید. از بندرعباس تا تهران، از قم تا تبریز، هر جایی که رفت، قلب ایران را در عکس‌هایش ثبت می‌کرد.
تصاویر کاوه، خیلی بیشتر از فقط صحنه‌های زیبا بودند. آنها شاهکارهایی از هنر و اندیشه بودند، نمایی از عمق فرهنگ و تاریخ ایران. هر تصویر او مثل یک شعر زیبا بود، با آنقدر پر از احساسات که دل هر بیننده را می‌لرزاند.
یک روز، در یک از سفرهایش به شهر بزرگ تهران، کاوه با جوانی جوان و خسته از زندگی شهری آشنا شد. او به نام مرشد بود و از همان اول به تصاویر کاوه معتاد شد. “تو با دوربینت نه تنها زیبایی‌ها را ثبت می‌کنی، بلکه هر تصویر درونی تو و احساساتت نیز در آنها نهفته است”، گفت.
کاوه و مرشد دوست شدند و با هم در سفرهای جدید آنها، زیبایی و رمز و رازهای ایران را کشف می‌کردند. مرشد تازه‌ازدواج کرده و زندگی آرامشی را در کنار کاوه پیدا کرد.
تصاویر کاوه و مرشد همیشه در ذهن مردم ایران خواهند بود، همانند شاعران بزرگی مثل حافظ و سعدی. این دو دوست، با تصاویر خود، همواره در خاطرات و افکار ما خواهند بود.
با ما در مرشدی همراه شوید، تا با هم با خاطرات و تصاویر کاوه و مرشد، به دنیای زیبای ایران سفر کنیم و از شاهکارهایشان لذت ببریم.
تصویر بالا تزئینی است
