زنان افغان و فرزندانشان در دهکده مازار دارا پس از یک زمین لرزه 6 عظیم در 31 آگوست. بیش از 800 نفر درگذشتند و بیش از 2700 نفر در شرق افغانستان از زلزله و پس لرزه زخمی شدند.
Wakil Kohsar/AFP/از طریق Getty Photographs
عنوان مخفی کردن
شرح زیر
Wakil Kohsar/AFP/از طریق Getty Photographs
همانطور که زمین لرزه بخش هایی از افغانستان را ویران کرد در اواخر اوت، مقامات طالبان از آژانس های امدادی خواستند تا بیشتر کارمندان بهداشت زن را برای کمک به بازماندگان زن بفرستند. آنها همچنین به طور خلاصه کارمندان زن سازمان ملل متحد را از رسیدن به مناطق تخریب شده زلزله منع کردند.
دلخوری تضادها در پی زلزله به همین جا ختم نشد.
در میان پیامدهای بعدی ، همانطور که گروه های امدادی و بوروکرات های طالبان در حال کمک به افراد مجروح و بی خانمان در اثر زلزله بودند ، سایر مقامات طالبان دو بار بیشتر پذیرایی اینترنت و سلولی را در سراسر افغانستان به حالت تعلیق درآوردند و تلاش های کمکی را پیچیده کردند.
این حوادث چهار سال پس از به دست آوردن قدرت افغانستان ، ادغام طالبان را برجسته می کند.
هاردلین ها کاملاً کنترل می شوند ، اما به نظر می رسد که جناح های عملی تر به طور مداوم در تلاشند تا راه حل هایی را برای حاکمیت پیدا کنند-مانند ترغیب به کارگران امدادی زن برای رفتن به مناطق زلزله.
یک تحلیلگر ارشد ، که خواستار ناشناس ماندن شد ، گفت: “این یک مبارزه مداوم است زیرا طالبان از افرادی که به عنوان انتقاد از آنها درک می شوند ، سرکوب کرده است.
(آن فرد ، مانند بیش از ده ها نفر که NPR برای این داستان با آنها صحبت کرده است ، از جمله نمایندگان ارشد خیریه های بین المللی ، ساکنان محلی و تحلیلگران محترم ، از NPR از نام خود استفاده نمی کنند. دیگران درخواست کردند که ما فقط از نام های خود استفاده کنیم. برخی از افراد نگران بودند که سازمان های آنها حتی از نظر بازپرداخت از نظر ویزیت ها ، از نظر ویزیت های مربوط به ویزیت ها ، که از نظر ویزیت ها انتقاد می کنند ، مجازات می شوند.
این به و فریا در پاسخ طالبان به زلزله کشنده ، که در کوههای منزوی استان کونار شرقی در اواخر ماه اوت ویرانگر بود ، دیده می شود. خانه های گل و لای چسبیدن به کوههای شیب دار بر روی ساکنان خوابشان فرو ریخت. ریچارد ترنچارد ، که هماهنگ کننده بشردوستانه افغانستان بود ، گفت: از نقطه نظر یک هلیکوپتر ، به نظر می رسید که کل روستاها “به تازگی از طرف تپه ها جدا شده اند”.
سازمان ملل برخی تخمین می زند 2200 نفر کشته شدند و بیش از 3600 نفر زخمی شدند. در اکثریت زنان و دختران بودند – تا حدودی به دلیل اینکه زنان در هر جمعیت معینی بیشتر از مردان وجود دارند ، زیرا این منطقه برای مردانی که برای یافتن کار مهاجرت می کنند شناخته شده است و به این دلیل که زنان و دختران بیشتر در داخل ساختارهایی که فروپاشیده بودند ، می خوابند.
زنان کجا بودند؟
در روزهای اول پس از وقوع زلزله ، طالبان جریانی از فیلم های نیروهای دفاعی خود را به اشتراک گذاشتند که زخمی ها را از روستاهای منزوی بیرون می کشیدند. مجروحان در این قرقره ها همه مردها بودند ، گویی طالبان در روستاهایی که هیچ ساکن زن نبوده اند فرود آمده اند.
یک کارگر کمک محلی ، که با یک نام ، Wahidullah می رود ، به NPR گفت زنان هوایی شدند خارج ، اما مطابق با قوانین و هنجارهای فرهنگی طالبان ، آنها فیلمبرداری نشده و در داخل هلیکوپتر تفکیک شدند. یک فیلم ، که توسط یک گروه کمک محلی فیلمبرداری شده است ، به طور تصادفی نشان داده شده است زنانی که نجات می یابند: آنها در پشت یک هلی کوپتر ، که بیشتر در Burkhas پوشیده شده بود ، لگد زدند.
و دو کارگر ارشد امدادرسانی گفتند که مقامات طالبان آنها را ترغیب می کنند تا کارگران زن بیشتری را برای کمک به زنان و دختران تحت تأثیر این زمین لرزه به دلیل فرهنگ عمیق محافظه کارانه افغانستان که ارتباط مردانه با زنان را محدود می کند ، و قوانین خود طالبان که خواستار تفکیک دقیق جنسیت هستند ، بفرستند. Trenchard گفت: “آنها از ما تشویق می کردند و از ما خواسته بودند که اطلاعات بیشتری را ارائه دهیم ، به ویژه در مورد حمایت پزشکی از زنان.” یکی دیگر از کارگر ارشد امدادرسانی به NPR گفت: “طالبان از پزشکان زن درخواست می کردند ، آنها از تیم های پزشکی زن ، همه تیم های پزشکی زن درخواست می کردند. ما منابع لازم برای ارائه آن را نداشتیم.”
درخواست طالبان برای تعداد بیشتری از کارگران زن با وجود محدودیت های خرابکاری که این گروه از زمان چهار سال پیش به تصرف خود تحمیل کرده اند ، رسید. این شامل جلوگیری از مطالعه و کار بیشتر زنان و دختران است.
چه کسی پشت محدودیت ها است؟
براساس گزارش NPR از زمان توقیف طالبان ، به نظر می رسد که این محدودیت ها توسط رهبر معنوی این گروه سفارش داده شده است. Hibatullah Akhundzada در رازهای تقریباً توت در شهر جنوبی قندهار زندگی می کند و به ندرت ظاهر می شود. تحلیلگران به علی رغم بازگرداندن سطح بالا توسط دیگران ، به چگونگی محدودیت ها اشاره می کنند روحانیون برجسته، و چندین تلاش در زمین برای کنار گذاشتن قوانین.
این فشار شامل معاون وزیر امور خارجه سابق شر عباس استنیکزی ، که افغانستان را ترک کرد در ماه فوریه پس از انتقاد عمومی از ممنوعیت دختران تحصیل فراتر از کلاس ششم چند باربشر نخستین وزیر آموزش عالی طالبان چشم پوشی از زنان در دانشگاه – حتی پس از تصمیم به اجازه دادن به دختران در دبیرستان در مارس 2022 به طرز چشمگیری از بین رفت – پس از اینکه به دختران گفتند که می توانند شرکت کنند ، و مجبور شدند از کلاس های درس بیرون شوند. (تا دسامبر سال 2022 ، طالبان متوقف شده بودند بیشتر زنان از حضور در دانشگاه.)
پس از اخراج زنان افغان از دانشگاه ها ، به نظر می رسد وزارت بهداشت عمومی به عقب برگردد و یک دوره پرستاری و مامایی را برای زنان افغانستان ایجاد کرد تا آنها بتوانند به زنان دیگر کمک کنند. تحلیلگر که در مورد شرط ناشناس بودن صحبت می کرد ، گفت: “این باعث ناراحتی هاردینرها شد.” دوره پرستاری و مامایی آشغال شد در دسامبر سال گذشته، تنها چند ماه پس از شروع آن ، ظاهراً به دستور رهبر عالی طالبان ، Haibatullah Akhundzada. این اقدام نشان می دهد که چگونه “بیشترین تحریم کننده حرکات کنترل و کنترل در حال افزایش است.” کیت کلارک، مدیر شبکه تحلیلگران افغانستان ، یک گروه تحقیقاتی برجسته.
این کنترل فزاینده به ضرر زنان و دختران رسیده است. آنها بیشتر از حضور پزشکان و پزشکان مرد ممنوع است. این امر مراقبت های بهداشتی زنان را در دست تعداد کمتری از زنان باقی می گذارد.
در آن زمان ، یک محقق برجسته در افغانستان ، هدر بار از نظر حقوق بشر ، به این ترتیب بیان کنید: “اگر زنان را از معالجه متخصصان مراقبت های بهداشتی مرد منع کنید ، و سپس زنان را از آموزش برای تبدیل شدن به متخصصان مراقبت های بهداشتی ممنوع می کنید ، عواقب آن واضح است: زنان به مراقبت های بهداشتی دسترسی نخواهند داشت و در نتیجه می میرند.”
هیچ داده ای در سطح کشور برای افغانستان وجود ندارد ، اما به نظر می رسد که نه تنها هیچ زن جدیدی از طریق سیستم مراقبت های بهداشتی افغانستان وارد نمی شوند ، بلکه تعداد زنان واجد شرایط هنوز هم در حال کار هستند. به نظر می رسد برخی از افغانستان را ترک می کنند. شبکه تحلیلگران افغانستان ، همچنین گزارش داد که دیگران در میان آنها ترک می کنند کاهش حقوق و بدتر شدن شرایط. این شبکه همچنین گزارش داد که کارکنان بهداشت زن می گویند که همکاران جدیدشان احتمالاً زنان غیر ماهرانه ای بودند که از خانواده های تنها طالبان آمده بودند.
چرا کارگران امدادی با موانعی روبرو شدند
فقدان کارگران زن واجد شرایط به یکی از موانعی تبدیل شد که کارگران کمک کردند و پس از وقوع زلزله بخش های ویران شده بخش های افغانستان در تاریخ 1 سپتامبر ، با آنها تلاش کردند تا به مردگان برسند و زخمی شوند.
مانع دیگر که مانع نجات زنان می شود این بود که طالبان مانع از رسیدن کارگران زن سازمان ملل متحد به مناطق ویران شده می شود. در الف 11 سپتامبر ، بیانیه ، سازمان ملل همچنین گفت که حاکمان طالبان افغانستان مانع از ورود کارمندان و پیمانکاران زن سازمان ملل متحد در پایتخت کابل ، شهر غربی هرات و شهر شمالی مزار-شیرف شده است.
Trenchard ، هماهنگ كننده انسان دوستانه سازمان ملل متحد ، گفت كه مقامات طالبان در نهایت به زنان اجازه داد کار برای سازمان ملل برای کمک به قربانیان زلزله در این زمینه پس از مذاکره ، اما به آنها اجازه بازگشت به دفاتر خود داده نشده است. مقامات طالبان به درخواست های متعدد برای اظهار نظر پاسخ ندادند.
همه اینها به این معنی بود که تعداد کمی از کارگران زن برای معالجه زنان و دختران زخمی در اثر زلزله در دسترس بودند. حتی برای رسیدن به آنها ، کارگران امدادی ساعت ها در جاده های خطرناک در کوههای شیب دار قدم می زدند. یک نجات دهنده زن به سرویس خبری سازمان ملل چگونه آنها “هر بار که یک پس لرزه وجود داشت” در حال سقوط صخره ها بودند. انتظار می رفت که از کارگران بهداشت زن در روسری ها و لباس های طولانی و گشاد قدم بزنند. آنها همچنین به یک محرام ، یک سرپرست مرد – مردی که با خون که یک زن نمی تواند با او ازدواج کند ، مانند یک برادر یا خواهرزاده یا شوهر خود. اینکه ماهرام باید توسط طالبان مجوز بگیرد.
کارگران امدادرسانی گفتند که دشوار است که کارکنان زن خود را به سمت مناطق ویران شده سوق دهند ، تا حدودی به این دلیل که مهرام آنها نمی خواستند بروند ، و بخشی از آن به این دلیل که شرایط بسیار دلهره آور بود. در نتیجه ، در ابتدا تعداد کمی از زنان برای کمک به زنان دیگر وجود داشتند. وی گفت که کارگران کمک کننده زن در این زمینه بهترین کار را داشتند ، از جمله یک ماما که شش ساعت برای کمک به یک زن به دنیا آمد.
در بعضی موارد ، به نظر می رسد که زنانی که در این زلزله زخمی شده اند ، بدون توجه به کارگران بهداشت زن ، بدون توجه باقی مانده اند. کارگران امدادرسانی گفتند که این فقط ممنوعیت طالبان در مورد مردان با زنان نیست. جوامع محلی همچنین به مردان ، اعم از نجات دهنده یا پزشک ، اجازه نمی دادند که به بستگان زن خود کمک کنند. اومید حقجو ، داوطلبانی که نه ساعت پیاده روی کرد تا در منطقه ای معروف به دره مازار دارا دست بکشد ، گفت: “آنها بسیار سختگیرانه بودند و به ما اجازه نمی دادند که حتی مجروحان را ببینیم.” وی گفت که این یک چشم انداز ویرانگر است ، زیرا “بیشتر مجروحان کودکان و زنان بودند.”
برخی از زنان و دختران حتی دو هفته پس از زمین لرزه ، هیچ مراقبت بهداشتی دریافت نکرده اند ، گفت: کارگر امدادرسانی ، فرش ، که به او کمک کرده بود تا پس از نابودی خانه هایشان ، به زنان کمک کند تا به چادرها منتقل شوند.
غارشین ، کارگر بهداشتی 50 ساله ، گفت آنچه او را ناامید می کند این است که سنت های محافظه کار افغان-در کنار قوانین طالبان-به این معنی بود که زنان نمی توانند به جز زنان دیگر مورد توجه قرار گیرند. او گفت ، “تصور کنید ،” در آخرین زمین لرزه ، “لباس زنانه از بین رفت ، یا شاید لباس آنها پاره شده باشد.
چرا اینترنت پایین آمد؟
اما اگر امیدی وجود داشت که مقامات طالبان ممکن است ممنوعیت های خود را در مورد زنان تحصیل آرامش بخشند ، اگر فقط برای کمک به زنان دیگر ، فقط دو هفته پس از وقوع زلزله از بین بروند.
در 15 سپتامبر ، مقامات طالبان تعلیق را به وجود آوردند عملیات کابل فیبر نوری این اینترنت مقرون به صرفه و سریع را برای اکثر افغان ها فراهم می کند. حرکت به گفته حاجی زید ، سخنگوی شهر شمالی بلخ ، “جلوگیری از شر” بود. اما یکی از تلفات هزاران زن و دختر بود که پس از انکار دسترسی جسمی به مدرسه ، به صورت آنلاین تحصیل می کردند.
دسترسی در اکثر مکان ها از سر گرفته شد ، تا اینکه دوباره خاموش شد 48 ساعت در 29 سپتامبر ، در کنار پذیرش تلفن همراه.
در اولین تعلیق اینترنتی ، یک پدر به NPR توضیح داد که پس از قطع اینترنت ، دخترانش ساکت ، رنگ پریده و پس گرفته شدند. آنها از طریق یک دانشگاه آنلاین در حال تحصیل بودند. او برای امنیت دخترانش از ناشناس بودن درخواست کرد. وی در مورد چهار سال تحت طالبان گفت: “این همان ناامیدی است.” و همان تاریکی. “
اکبری از پاریس گزارش داد. با گزارش های اضافی توسط Ruchi Kumar در استانبول.
