توسط موژدا محمد
مریم* به عنوان زنی که در افغانستان تحت کنترل طالبان زندگی می کرد ، بسیاری از حقوق وی را در سالهای اخیر از بین برد. اما او موفق شده است تا به سمت راست خود بچسبد تا سوار اتومبیل خود شود و خودش را به سمت فروشگاه خیاطی که در آن کار می کند سوار کند.
رانندگی برای استقلال او مهم است ، اما اکنون این نیز مورد تهدید قرار گرفته است. تنها در یک ماه گذشته ، این 28 ساله دو بار توسط پلیس اخلاق ترس طالبان متوقف شده است و به او گفته می شود که تحت پیگرد قانونی قرار خواهد گرفت و ماشین وی را مصادره کرده است مگر اینکه این کار را بدهد.
مریم یک کارگاه خیاطی را در هرات ، سومین شهر بزرگ افغانستان و پایتخت استان غربی با همین نام مدیریت می کند. از نظر تاریخی ، هرات یکی از مترقی ترین مناطق کشور بوده است و زنان در اینجا حتی پس از بازگشت طالبان در سال 2021 به قدرت خود ادامه می دهند. مریمیم تجارت خود را اداره می کند و هر روز از ماشین خود استفاده می کند تا همکاران خود را به کار خود سوق دهد.
وی به Rukhshana Media گفت: “رانندگی کار را آسان تر می کند و به من این امکان را می دهد تا کارمندان را با خیال راحت به کارگاه بیاورم ، بدون اینکه آنها در این راه با آزار و اذیت روبرو شوند.”
اما در هفته های اخیر ، مریم می گوید که وی دو بار توسط مقامات وزارت افغانستان برای تبلیغ فضیلت و پیشگیری از معاون – پلیس اخلاق متوقف شده است. او می گوید ، در اولین مناسبت ، آنها او را متوقف کردند و گفتند که زنان دیگر اجازه رانندگی ندارند. دو هفته بعد ، همین مقام دوباره او را متوقف کرد و او را با پیگرد قانونی و تهدید به ماشین وی تهدید کرد.
“من مستقیم ایستادم و به او گفتم ، اگر واقعاً فکر می کنید می توانید از کار من مراقبت کنید ، سپس کسی را برای من تعیین کنید. من رانندگی می کنم زیرا نیاز دارم ، نمی توانم آن را تسلیم کنم.”
مریم می داند که اگر او از رانندگی متوقف شود ، تنها کسی نخواهد بود. تجارت وی 13 زن و دختر را استخدام می کند و رانندگی برای موفقیت آن بسیار مهم است.
وی گفت: “پیش از این ، من مجبور شدم مبلغ زیادی را برای حمل و نقل بپردازم و کار من اغلب به تأخیر می افتاد. اما اکنون با ماشین خودم ، بدون اینکه به یک مرد بستگی داشته باشد ، می توانم امور تجاری مانند خرید ، فروش و دریافت کالا را انجام دهم. این احساس خوبی دارد.”
هرات یکی از معدود مکان های باقیمانده در افغانستان است که زنان را می توان در پشت چرخ ماشین دید. اگرچه هیچ ممنوعیت رسمی ملی وجود ندارد ، محدودیت هایی برای زنانی که کار می کنند یا حتی از خانه های خود خارج می شوند به این معنی است که به سختی در جاده ها دیده نمی شوند.
در هرات ، پیچ ها به آرامی چرخانده می شوند. سه سال پیش ، گزارش هایی مبنی بر اینکه طالبان به مربیان رانندگی در هرات دستور داده بودند که از اعطای مجوزهای رانندگی زنان جلوگیری کنند. سپس در اوایل سال جاری ، نامه ای از یک مقام ارشد طالبان در هرات ، زنان را به طور کلی ممنوع اعلام کرد.
در نامه شیخ آزیزیزوری الموهیر، رئیس بخش انتشار فضیلت و پیشگیری از معاون هرات ، گفت: رانندگی “یک کار مهم و مسئول” است که زنان قادر به انجام صحیح نیستند زیرا آنها بیش از حد “از نظر روانی پریشان” بودند و می توانند اشتباهات خطرناکی انجام دهند.
در واقع ، مطالعات به طور مداوم نشان می دهد که مردان خطرات بیشتری نسبت به زنان داشته باشید و به همین دلیل بیشتر در حوادث ترافیک جاده ای درگیر می شوندبشر
“توهین و طعنه”
حتی قبل از بازگشت طالبان به قدرت در سال 2021 ، فشارهای اجتماعی و خانوادگی به این معنی بود که مردان بر جاده های افغانستان مسلط شدند. حداقل چهار مدرسه رانندگی برای خانمها قبلاً در هرات فعالیت می کردند. با این حال ، زنانی مانند شهناز*، 41 ساله ، به دلیل عدم حمایت از خانواده ، هنوز از آنجا دور ماندند.
به عنوان یک زن جوان ، شهناز به خودش آموخت که رانندگی کند ، اما او نتوانست ماشین خود را تحمل کند و تحت فشار خانواده اش به معنای این بود که او هرگز در این شهر سوار نشد. سپس دو سال پیش ، او سرانجام توانست ماشین خود را بخرد و حالا خودش را در اطراف هرات سوار می کند. وی گفت: “در آن زمان ، من پول یا شجاعت خود را برای امروز برای مبارزه با آنچه می خواهم ندارم.” “اما اکنون که استقلال مالی دارم ، خانواده ام کنترل کمتری بر من دارند.”
اکنون ، او به شکل طالبان با مانع دیگری برای رانندگی روبرو است.
تصویر: رسانه Rukhshana.
هر روز او ماشین خود را بین خانه و محل کار رانندگی می کند. او می گوید که از جاده های گشت زنی توسط پلیس اخلاق جلوگیری می کند و در صورت متوقف شدن ، به دنبال جلوگیری از درگیری است.
وی گفت: “شما نمی توانید در پاسگاه های بازرسی استدلال کنید. اگر با من پرخاشگر هستند ، من ساکت می شوم.” “به عنوان مثال ، اگر آنها به من می گویند که از یک جاده خاص استفاده نکنید ، من می گویم” همه چیز درست “و مدتی از آن دوری می کنم.”
مریم و شهناز تأکید می کنند که ممنوعیت طالبان تنها مشکل آنها نیست. آزار و اذیت از مردان در خیابان ها نیز رانندگی را دشوار می کند.
شهناز می گوید حتی وقتی او یک حجاب کامل می پوشد ، مجبور است پنجره ها را بسته نگه دارد زیرا مردان به طور غیر ضروری کاتکال می کنند یا از آن استفاده می کنند. “هر کجا که رانندگی کنیم ، چیزی به ما گفته می شود.
مریم معتقد است که این رفتارها ناشی از جهل است: بسیاری از دوستانش که زمانی سوار شده اند به دلیل تهدیدهای طالبان ، آزار و اذیت اجتماعی یا مخالفت خانوادگی متوقف شده اند. وی گفت: “وقتی یک زن در پشت فرمان قرار می گیرد ، با توهین و طعنه روبرو می شود.”
در میان تمام فشارها ، لحظات همبستگی نیز وجود دارد. شهناز گفت: “در بعضی جاها ، زنان از ما حمایت می کنند. وقتی یکدیگر را در حال رانندگی می بینیم ، انگشت خود را بلند می کنیم ، انگشت شست به یکدیگر می دهیم و از آنجا عبور می کنیم.”
رانندگان زنانی که ما با آنها صحبت کردیم اصرار دارند که آنها به راحتی تسلیم نخواهند شد. شهناز گفت: “رانندگی فقط برای تفریح یا اوقات فراغت نیست ، بلکه برای زنانی که کار می کنند و مشاغل را اداره می کنند ، ضروری است.” “زنان باید متحد شوند و صدای خود را بلند کنند تا بگویند رانندگی برای ما ضروری است.” * نام ها برای محافظت از ایمنی منابع تغییر یافته اند
