تیرانداز از بین بردن شورشیان طالبان

هشدار: این مقاله حاوی محتوای ماهیت حساس است که ممکن است برخی از افراد ناراحت کننده باشند.

“من او را در گلو شلیک کردم ، او احتمالاً در همان سن من بود …”

این لحظه اصلی داستانی است که تد شرلی در حال ساختن آن است ، زیرا او تجربیات خود را برای من به عنوان یک مارککار حرفه ای توصیف می کند – یک تیرانداز در ارتش انگلیس.

من نمی توانم بگویم مکالمه ما در کجا صورت می گیرد. تد ، نه نام واقعی او ، مانند دیگران که آشکارا در مورد کشتن شورشیان دشمن در مکانهایی مانند افغانستان صحبت کرده اند ، آگاه است که کسی ، در جایی ، فقط خوشحال خواهد شد که انتقام بگیرد.

گفتن آن مثل آن است

او 38 ساله است ، در پوست خودش راحت است و نسبت به گذشته خود فروتن است.

این هیچ افتخار نیست. بر خلاف دیگران که در مورد قتل صحبت کرده اند ، او نشان نمی دهد یا سعی در Extol Macho ، سربازان فورت مانند را نشان نمی دهد. او به سادگی می گوید مانند آن.

“زمان بود!” او به یاد می آورد ، با توصیف شرایط منتهی به شبی که برای از بین بردن پنج مبارز دشمن در حالی که در یک پشت بام قرار داشت ، لازم بود.

روی زمین جلوی او ، رفقای وی در آنچه که معلوم شد یک آتش سوزی 13 ساعته است ، شرکت کردند.

تد با بازگشت به یاد مردی که در گلو برخورد کرد ، به یاد می آورد که سایر اعضای طالبان جای او را می گرفتند.

یکی یکی ، او آنها را بیرون آورد تا پنج نفر در همان نقطه کشته شوند. او این لحظات را به شروع اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) پیوند می دهد ، که تد در حالی که هنوز هم در افغانستان مستقر شده بود ، هفته ها پس از مأموریت ، تجربه کرد.

جهنم شل شد

انگلیس در پی 11 سپتامبر عملیات را در افغانستان آغاز کرد. در ابتدا ، استقرار مستقیماً اثبات شد. کسانی که در عراق می جنگند در معرض خطر بیشتری قرار گرفتند.

اما خیلی زود تغییر کرد.

از ارسال کمتر از 2،000 سرباز به مکانهایی مانند هلمند و کابل ، سرانجام دولت انگلیس خود را پیدا کرد که نیاز به ارسال تقریبا 10،000 نفر دارد. هر گوشه ارتش تحت تأثیر قرار گرفت و در نهایت 457 پرسنل نظامی انگلیس جان خود را از دست دادند.

این یکی از آن ضررها بود که طرفی را به ذهنیت تد رساند که امروز او را بی ادب توصیف می کند.

وی گفت: “یکی از بچه های گردان 2 ، او در افغان کشته شد. این یک انگیزه برای ما برای آموزش سخت تر ، بهتر شدن و اطمینان از اینکه ما بهترین دارایی هستیم برای بچه های موجود در زمین بودیم.”

در اواسط تور دوم خود ، تد به من می گوید ، واحد وی برای حمایت از یک تیم نیروهای ویژه آمریکایی که در یک منطقه خاص به سختی برخورد کرده بود ، سقوط کرد.

“آنها به انجام اعتصاب اعتصاب می رفتند ، و تلفات شدیدی از جمله خلبان هلی کوپتر خود را متحمل می شدند.

“در تاریکی ، همه ما روی Chinooks بارگذاری کردیم و از آنجا رفتیم. از آنجا که شروع به ورود به منطقه منطقه قطره کردیم ، همه جهنم ناگهانی شل شد.

“در چندگانه من ، من تنها تیرانداز با آنها بودم – سایر تیراندازها با تیم های دیگر حرکت کردند. فوراً ، به محض اینکه مجتمع تعیین شده خود را به دست گرفتیم ، من از پشت بام پریدم و شروع به اسکن منطقه کردم.”

همانطور که انجام داد ، او متوجه مردی در موتورسواری شد که دیگران را به جلو و عقب به سمت موقعیت ها سوق داد.

به زودی ، یک مینی بوس نیز وجود داشت ، با آنچه که تد توصیف می کند که مردان در سن و سال در حال بیرون رفتن و موقعیت هستند.

در ضخیم نبرد

آنها برای استفاده از سخنان او ، “کشتی گرفتن از مردم برای جنگیدن” بودند. تصمیم گرفته شد که تد باید عکس های هشدار دهنده آتش سوزی کند.

وی گفت: “من نمی خواستم آنها این اطمینان را داشته باشند كه دست بالایی را بدست آورده اند ؛ من می خواستم آنها بدانند كه من به آنها نگاه كرده ام.”

اما در پاسخ به آن عکسهای اولیه – که نه با هدف کشتن اخراج شد – یک قله متعال از سر و صدای از همه طرف فوران کرد. تد و واحد او در ضخامت نبرد بودند.

شورشی که تد در گردن زده بود در پشت درخت پنهان شده بود.

تد می گوید که او در حال شلیک AK-47 بود و بنابراین می دانست که او باید محاسبات مربوطه را با باد ، فاصله و ارتفاع انجام دهد تا بتواند با یک ضربه او را از بین ببرد.

یک رفیق افتاده

در این لحظات بود که او در مورد همکارش که در تور قبلی کشته شده بود فکر کرد.

تد توضیح داد: “این جایی است که عصبانیت از دست دادن یک دوست قبل از رسیدن به آنجا ، و هر آنچه که قبلاً در تور اتفاق افتاده بود ، برای اولین بار واقعاً به ذهنیت من خزیده بود.”

“این اولین باری بود که من با عصبانیت و نارضایتی واقعی ماشه را کشیدم.

“این غیرقابل تصور است ، اما غیرقابل تصور است ، برای اینکه یک مدنی تصور کند که می خواهد برود و به آتش سوزی برود و بدترین بشریت را انجام دهد که می توانید تصور کنید.”

PTSD TED شروع به تجربه کرد در حالی که هنوز در افغانستان در نهایت باعث شد که وی از ارتش خارج شود.

تجربیات وی از این اختلال شامل فلاش بک ها – اولین موردی که او می گوید با قطار برخورد کرده بود – و تلاش برای زندگی خودش بود.

اما ، از آنچه من می توانم بگویم خاطرات دشوار برای توصیف است ، TED پیام مثبتی دارد و او می خواهد آن را بسیار دور و گسترده شناخته شود: PTSD قابل درمان است.

وی گفت: “این ایده که PTSD برای زندگی است ، که بارها شنیده ام ، نادرست است و یکی از اصلی ترین دلایلی است که من سعی کردم زندگی خود را به پایان برسانم.”

“این درست نیست. شما فقط باید خود را وقف تغییر و پیشرفت کنید.”

زندگی پس از ارتش

ما توجه خود را به TED از امروز معطوف می کنیم. در حالی که تجربیات خود را در دهه 20 به عنوان یک تیرانداز حرفه ای در نظر می گرفت – با آنچه که می توان از آن به عنوان مجوز قتل در افغانستان یاد کرد – زندگی حرفه ای و شخصی او نمی تواند از آن زمان ها فراتر رود.

امروز ، او در مد کار می کند ، لباس های پرنعمت را تجارت می کند و وقت آزاد خود را به شریک زندگی و عشق او به موسیقی متمرکز می کند. او همچنین مشتاق این است که مردم بدانند که روانشناسان وی وی را برای معالجه با حشیش دارویی انتخاب کرده اند ، که به گفته وی زندگی وی را تغییر داده است.

تد در یک فضای خوب است ، و همانطور که در ابتدا گفتم ، کاملاً با خودش راحت است.

برای مردی که کشته است – و سعی در کشتن خود داشت – به لطف تمرکز بر بهبودی خود ، که اعتراف می کند که خود را به آن اختصاص داده است ، امروز آماده است تا داستان خود را به اشتراک بگذارد.

او این کار را به طور مناسب ، با احترام و با اندیشه در نظر گرفته است – اما با صداقت وحشیانه.

:: تد شرلی کتابی به نام خفا افغانستان نوشت: تروما در خط مقدم و فراتر از آن ، که توسط قلم و شمشیر منتشر شده است. اکنون برای پیش سفارش در دسترس استبشر

اگر در حال حاضر شما یا شخصی که می شناسید به پشتیبانی نیاز دارید ، کمک های موجود را پیدا کنید وب سایت مابشر