ایالات متحده دونالد ترامپ خواستار بازگشت طالبان از پایگاه هوایی باگرام افغانستان به ارتش ایالات متحده است. از جمله موارد دیگر ، وی به نزدیکی پایگاه به برنامه سلاح های هسته ای چین اشاره کرد.
ترامپ گفت: “ما سعی می کنیم آن را پس بگیریم.” گفته شده از باگرام در تاریخ 18 سپتامبر. “یک ساعت از جایی که چین سلاح های هسته ای خود را می سازد ، فاصله دارد.”
چهل و شش سال قبل از اینکه ترامپ این اظهار نظر را انجام دهد ، ایالات متحده نگران از دست دادن جایگاه مهم نظامی و اطلاعاتی دیگر در آن بخش از جهان بود. اتحاد جماهیر شوروی به همان اندازه نگران این بود که واشنگتن چگونه ممکن است این ضرر را جبران کند.
ایران با داشتن مرز زمینی بیش از 1000 مایل با اتحاد جماهیر شوروی ، مکان ایده آل برای جمع آوری اطلاعات حساس در مورد فعالیت ها و توانایی های مسکو در طول جنگ سرد بود. و این دقیقاً همان کاری است که واشنگتن هنگامی که تهران تحت سلطنت آخرین شاه خود ، محمد رضا پهلوی ، متحد نزدیک ما بود ، انجام داد.
در دهه 1970 ، شاه مقادیر زیادی از سخت افزار ارتش پیشرفته آمریکا از جمله مک دونل داگلاس F-4 ، Northrop F-5 و حتی Grumman F-14 Fighters را خریداری کرد. در طول این دهه ، هواپیماهای شناسایی RF-4E ایران غالباً وارد فضای هوایی اتحاد جماهیر شوروی می شدند. این جت ها آمادگی دفاع هوایی اتحاد جماهیر شوروی را مورد آزمایش و آزمایش قرار دادند و در جستجوی شکاف هایی در پوشش آن بودند.
ایران به دست آورد 16 RF-4 قبل از انقلاب 1979.
تهران این کار را به تنهایی انجام نمی داد ، حداقل در ابتدا. انواع و اقسام انجام شده در Mission Darkish Gene ، تلاش مشترک آژانس اطلاعات مرکزی ایالات متحده و نیروی هوایی ایران ، اغلب خلبانان ایرانی RF-4E را می دیدند که با یک آمریکایی در صندلی عقب پرواز می کنند. در سالهای ابتدایی این مأموریت ها ، ایالات متحده به ایران برخی از RF-4C را به طور رسمی برای اهداف آموزش وام داد ، در حالی که تهران منتظر تحویل RF-4 پیشرفته تر بود.
در 28 نوامبر 1973 ، یک نیروی هوایی شوروی Mikoyan MiG-21 یک RF-4C را که یک مأموریت شناسایی در فضای هوایی اتحاد جماهیر شوروی انجام می داد ، رهگیری کرد. تعقیب و گریز دراماتیک در پی داشت. جت شناسایی غیر مسلح از موشک های R-3 MIG فرار کرد. خلبان اتحاد جماهیر شوروی سپس تلاش کرد تا از اسلحه خود استفاده کند – آن را خاموش کرد. با انتخاب دیگری و به دنبال سفارشات ، اتحاد جماهیر شوروی RF-4C را که سقوط کرد ، تکان داد.
خدمه آمریکایی و ایرانی RF-4C از بین رفتند و سریعاً دستگیر شدند. هواپیماهای هوایی با موفقیت داستان جلد خود را که به طور تصادفی در طی یک تمرین تمرینی به فضای هوایی اتحاد جماهیر شوروی منتقل کرده بودند ، حفظ کردند. از آنجا که این تصادف RF-4C را به طور کامل نابود کرد ، اتحاد جماهیر شوروی هیچ مدرک کاملی برای رد این حساب نداشت.
خدمه به عنوان بخشی از تجارت آزاد شدند. در یک پیچ و تاب طعنه آمیز ، با توجه به ماهیت مرتب سازی آنها ، یک کارتریج فیلم شناسایی از ماهواره اتحاد جماهیر شوروی به طور تصادفی در داخل ایران فرود آمد. مسکو بلافاصله خلبانان را در ازای فیلم حساس منتشر کرد.
تا سال 1978 ، RF-4 ایرانی آنقدر پرواز را در فضای هوایی شوروی گذراند که خدمه آنها داشتند زمان پرواز بیشتر در آنجا وارد شده است از حتی بیشتر خلبانان اتحاد جماهیر شوروی!
