یک باستان شناسی “عاطفی و الهام بخش” از ابزارهای دیرینه ای ، یک گذرگاه ماقبل تاریخ طولانی گمشده را نشان داده است که ممکن است حرکت بین ایوالیوک و اروپا را فعال کند.
با توجه به تحقیقات پیشگامانه در منطقه ای که تا حد زیادی ناشناخته مانده است ، ممکن است یک بار در زیر دریا قرار داشته باشد ، ممکن است یک بار به انسان های اولیه اجازه داده باشد که بین آنچه اکنون Türkiye و اروپا است ، حرکت کند.
این یافته ها ، که در 19 سپتامبر 2025 در The Peer Reviewed منتشر شد مجله جزیره و باستان شناسی ساحلی، اولین شواهد از حضور دیرینه ای در ایوالیک را مستند کنید. به طور قابل توجهی ، آنها ممکن است درک ما از نحوه ورود انسان به اروپا را تغییر دهند.
برای چندین دهه ، دیدگاه غالب این بود که Homo Sapiens به طور عمده از طریق بالکان و لوانت به قاره رسید و از آفریقا به خاورمیانه سفر کرد.
با این حال ، کشف اخیر 138 ابزار سنگی در 10 سایت که 200 کیلومتر مربع با آن وجود دارد ، احتمال متفاوتی را نشان می دهد: مدتها قبل از آنکه ایوالک به خاطر باغ های زیتون و مناظر ساحلی خود شناخته شود ، ممکن است خط ساحلی اژه آن در شمال شرقی آن مسیری جایگزین برای انسانهای سازگار با دنیای پیشگویی تغییر یافته فراهم کرده باشد.
“کشف باستان شناسی ما پرده برداشت که این منطقه در حال حاضر به طور بالقوه یک پل زمینی حیاتی برای حرکت انسانی در دوران پلیستوسن ارائه می دهد. کشور
وی گفت: “ما از این کشف بسیار هیجان زده و خوشحالیم. این یافته ها به عنوان یک مرز جدید بالقوه در داستان تکامل انسان ، نشان می دهد و آن را محکم روی نقشه پیش از تاریخ بشر قرار می دهد – باز کردن یک امکان جدید برای چگونگی ورود زودرس انسان ها ممکن است وارد اروپا شود.
“به نظر می رسد که ما یک صفحه کاملاً جدید به داستان پراکندگی انسان اضافه می کنیم. تحقیقات ما امکانات مهیج را برای اکتشافات آینده ایجاد می کند ، و امیدواریم که به عنوان بدنه کار ظاهر شود که رویکرد باستان شناسی پلیستوسن را برای دهه ها تغییر دهد.”
این یافته ها چگونه ممکن بود؟
در طول عصر یخبندان ، سطح دریا بیش از 100 متر پایین تر از امروز بود ، و نشان می داد که امتداد گسترده ای از زمین که اکنون غرق شده اند. در آن دوره ، جزایر و شبه جزیره آیووالک مدرن به عنوان بخشی از یک ماسه زمین واحد متصل شدند و یک راهرو طبیعی بین آناتولی و اروپا ایجاد کردند.
ابزارهای تازه کشف نشده در امتداد ساحل فعلی قرار دارند و شواهد مستقیمی از افراد ساکن و مسافرت در این مناظر که بعداً در زیر دریا ناپدید شدند ، ارائه می دهد.
تاکنون عواملی مانند تغییرات محیطی و عمق که در آن دفن شده است ، شناسایی و حفظ شواهد باستان شناسی در منطقه ایوالیک را دشوار کرده است.
پروفسور کادرییه اوزسلیک ، نویسنده همکار ، در تمام این دوره ها ، جزایر امروزی و شبه جزیره آیووالک می توانستند مناطق داخلی را در یک محیط زمینی گسترده تشکیل دهند. ”
“این بازسازی های paleogeographic بر اهمیت منطقه برای درک پراکندگی هومینین در سراسر شمال شرقی اژه در طول پلیستوسن تأکید می کنند.”
چه چیزی پیدا شد؟
زمین شناسی در حال تغییر زمین و خطوط ساحلی فعال در شمال اژه ، حفظ را دشوار کرد و تعداد موارد کشف شده “محدود”. با این حال ، این تیم تحقیقاتی موفق به کشف فن آوری های Levallois از دوره های مختلف سرخپوشان و همچنین دستی و برش ها شد.
در میان مهمترین یافته ها شامل ابزارهای پوسته پوسته به سبک Levallois ، لوازم پیشرفته مرتبط با سنت موستری پالئولیتیک میانه-اینها اغلب با نئاندرتال ها و همساپین های اولیه همراه است.
دکتر کاراهان توضیح می دهد: “این ابزارهای برش بزرگ از جمله نمادین ترین مصنوعات دیرینه ای هستند و حتی امروز نیز فوراً قابل تشخیص هستند ، بنابراین یک یافته بسیار مهم است.”
“حضور این اشیاء در ایوالیک به ویژه قابل توجه است ، زیرا آنها شواهد مستقیمی ارائه می دهند که این منطقه بخشی از سنت های گسترده تر فناوری است که در سراسر آفریقا ، آسیا و اروپا به اشتراک گذاشته شده است.”
دکتر کاراهان با توصیف کشف اولیه 131 مورد ، می افزاید: “این یک لحظه واقعاً فراموش نشدنی برای ما بود. نگه داشتن اولین ابزار در دست ما هم احساسی و هم الهام بخش بود.
“و هر یک از آنجا به بعد لحظه ای هیجان برای کل تیم بود.
“نگه داشتن این اشیاء – پس از پیاده روی در مناظر که در آن هیچ کس تاکنون بقایای دیرینه ای را ثبت نکرده است – فراموش نشدنی بود.”
این کشف در مورد انسانهای اولیه به ما چه می گوید؟
استدلال کلیدی کارشناسان به پتانسیل آیوالک به عنوان یک سایت پویا برای تعامل و تبادل و تسهیل حرکت اولیه بشر بین شبه جزیره آناتولی و اروپا وابسته است.
بررسی چگونگی آناتولی ، با تمرکز خاص بر ایوالیک ، و اروپا در طول غرفه های پایین سطح دریا در ارتباط قرار گرفتند ، مسیرهای جایگزین را برای چگونگی حرکت اولیه انسان ها در اطراف منطقه فراتر از آن که عمدتا بر مسیرهای سرزمین اصلی شمال غربی تأکید شده است ، ارائه می دهد.
با پرداختن به شکاف در بورس تحصیلی ، کار نویسندگان پایه و اساس جدیدی را برای بررسی منابع و مسیرهای مهاجرت فراهم می کند که در آن ممکن است ایوالک به عنوان بخشی از یک راهرو تحرک معرفی شود.
بازده این نظرسنجی از ابزارها نشان دهنده “استفاده مداوم از فناوری Levallois و تولید پوسته … و یک ابزار متنوع” است ، در حالی که همه آثار باستانی در کنار هم آنچه را که دولت تیم “بینش ارزشمندی در مورد حضور اولیه انسان ، ترجیحات مواد اولیه و تنوع تکنولوژیکی دارد” ارائه می دهند.
دکتر کرااهان توضیح می دهد: “این یافته ها تصویری واضح از سازگاری اولیه ، نوآوری و تحرک در طول اژه را نشان می دهد.”
“نتایج تأیید کرد که ایوالیک – که قبلاً هرگز به دلیل پتانسیل سرخپوشان مورد مطالعه قرار نگرفته بود – اثری اساسی از فعالیت های اولیه انسان را در خود جای داده است.”
بهبودی باورنکردنی ، صدها هزار سال بعد
از آنجا که این یک نظرسنجی بود (در طی یک دوره دو هفته در ژوئن سال 2022 انجام شد) و نه یک کاوش ، تیم نمی توانست از آنچه در هنگام راه اندازی پیدا می کنند ، اطمینان داشته باشند. آنها از زمین شناسی و دیرینه شناسی منطقه می دانستند که پتانسیل وجود دارد. آنها کاوش کردند – غالباً گل آلود ، (به ویژه در حوضه های دشت و دشتهای ساحلی) – سایت هایی با پای پیاده.
دکتر کرااهان می گوید ، آنچه در پی آن “کشف چنین مجموعه ای از آثار باستانی متنوع و به خوبی حفظ شده بود ، که فراتر از انتظارات ما بود ، بود.
اگرچه این تلاشهای بهبودی بدون چالش نبود ، نویسندگان آنچه را که چالش ها و یافته ها در مقاله نشان می دهد ، کشف می کنند.
آنها اظهار داشتند: “پوشش گسترده و گل آلود یک عامل محدود کننده برای حفظ و قابلیت تشخیص مواد دیرینه ای محسوب می شد.
“با این حال ، با وجود این محدودیت ها ، منابع اولیه مواد اولیه با کیفیت بالا ، مانند فلینت و کلسدونی ، در مکان های مختلفی از جمله مناطقی که تحت تأثیر رسوب آبرفتی قرار دارند ، شناسایی شدند.”
پتانسیل آینده
نویسنده همکار دکتر Hande Bulut ، از دانشگاه Düzce ، می افزاید: “در نهایت ، نتایج زیربنای پتانسیل آیووالک به عنوان یک زیستگاه طولانی مدت هومینین و یک منطقه اصلی برای درک ویژگی های فن آوری دیرینه در شرق اژه است.
“در حالی که مقدماتی است ، یافته های فعلی پتانسیل منطقه را برای کمک به مباحث گسترده تر در مورد اتصال اژه و تکامل تکنولوژیکی در طول پلیستوسن تأکید می کند.
“به طرز حیرت انگیزی ، منطقه بین شمال اژه و سرزمین اصلی آناتولی ، ممکن است با وجود چالش های ناشی از فرآیندهای ژئومورفولوژیکی فعال ، سرنخ های ارزشمندی را برای اشغال اولیه داشته باشد.”
این تیم توصیه می کند که تحقیقات آینده از یک رویکرد چند رشته ای برای ترسیم آشنایی مطلق ، کاوش های چینه شناسی و بازسازی دیرینه محیطی استفاده می کند ، که آنها را “برای روشن شدن عمق زمانی و شخصیت عملکردی مجموعه ayvalık” توصیف می کنند.
مرجع: “کشف Ayvalık سرخپوشان: یک چهارراه استراتژیک در پراکندگی های اولیه بشر بین آناتولی و اروپا” توسط Hande Bulut ، Göknur Karahan و Kadriye Ozçelik ، 17 سپتامبر 2025 ، مجله جزیره و باستان شناسی ساحلیبشر
doi: 10.1080/15564894.2025.2542777
هرگز یک موفقیت را از دست ندهید: به خبرنامه Scitechdaily بپیوندید.
ما را دنبال کنید گوگلبا کشف کردنوت خبربشر
