با ادامه اسرائیل با نسل کشی خود به خالی غزه فلسطینی ها ، دفتر رسانه های غزه در این ماه اظهار داشت که بیش از یک میلیون فلسطینی از ترک شهر غزه امتناع می ورزند. “ما باید تأیید کنیم که بیش از یک میلیون فلسطینی ، از جمله بیش از 350،000 کودک ، در شمال باقی می مانند ، در زمین ، خانه ها و املاک خود ثابت قدم می زنند و طرح جابجایی اجباری به جنوب را رد می کنند.” بیانیه تا حدی خوانده شده
اخیراً سازمان ملل متحد تأیید كرد كه اسرائیل مرتكب نسل کشی علیه مردم فلسطین در غزه است. تقریباً دو سال طول کشید تا مؤسسه حقوق بشر ادعا شده بدیهی را تصدیق کند. اما آنچه رهبران سازمان ملل و جهان همچنان از تشخیص خودداری می کنند ، پروژه استعماری اسرائیل و همدستی بین المللی در حفظ آن است. هر دو به اسرائیل اجازه دادند تا به نقطه نسل کشی و اجرای مداوم آن برسد ، همانطور که می بینیم در غزه آشکار می شویم.
فلسطینی ها در غزه نماینده کل فلسطین هستند. همه از زمان ناکبا در سال 1948 ، جابجایی اجباری را می شناسند. در راستای برنامه پارتیشن سازمان ملل در سال 1947 ، جامعه بین المللی روشن کرده است که هدف اصلی آن محافظت از شرکت استعماری اسرائیل است. به همین دلیل فلسطینی ها به الگوی کمک های بشردوستانه و نقض حقوق بشر مجبور شدند. با جدا کردن اسرائیل از آنچه که فلسطینی ها را طبق روایت جامعه بین المللی تعریف می کند ، پروژه استعمار صهیونیستی برای رسیدن به نسل کشی آزاد بود. مسیر نسل کشی توسط جامعه بین المللی محافظت می شود.
بین باغ های زیتون و دروازه ها: مبارزات فلسطینی برای زمین و معیشت
در ماه های اول نسل کشی اسرائیل در غزه ، جابجایی اجباری توسط مقامات اسرائیلی آشکارا در مورد آن صحبت شد. جامعه بین المللی اظهار داشت كه با استناد به قوانین بین المللی ، میزبان فلسطینی ها با برنامه های پاکسازی قومی اسرائیل ، میزبان فلسطینی ها را نمی پذیرد. با این حال ، جامعه جهانی نمونه های زیادی از چگونگی نابرابری کاربرد حقوق بین الملل را نشان داده است. موضع گیری در برابر پاکسازی قومی به دلایل سیاسی که هیچ ارتباطی با پروژه استعماری اسرائیل ندارد ، چنین دستکاری در حقوق بین الملل است. یا آنچه هرکسی با احساس عدالت با حقوق بین الملل ارتباط دارد.
اگر حقوق بین الملل از ادامه استعمار ناشی شود ، آنگاه همدستان اسرائیل و اسرائیل خود موضعی را در اختیار دارند که فقط از طریق استعمار می توان به چالش کشید و مقابله کرد. غسان کانافانی چندین بار در نوشته های سیاسی خود بیان کرد که فلسطینی ها در برابر استعمار و امپریالیسم هستند ، نه فقط پروژه استعماری صهیونیستی و گسترش در قلمرو خود.
در حالی که مردم فلسطین حق خود را برای ماندن در فلسطین تأیید می کنند ، جامعه بین المللی فلسطینی ها را از طریق پارادایم هایی تعریف کرده است که فقط به اسرائیل و همدستان غربی آن خدمت می کنند. فلسطینی هایی که خود را تعریف می کنند چیزی نیست که جامعه بین المللی می خواهد با آن روبرو شود ، زیرا این امر باعث فروپاشی کل نمای حقوق بشر می شود. در حالی که سازمان ملل متحد اکنون تصدیق می کند که اسرائیل مرتکب نسل کشی علیه مردم فلسطین می شود ، اما هنوز استعمار اسرائیل را تصدیق نکرده است. سازمان ملل نیز تصدیق نکرده است که به رسمیت شناختن بندهای اسرائیل از استعمار است.
فلسطینی ها نمی خواهند سرزمین خود را ترک کنند. مفهوم غربی حقوق بشر حتی نباید به نفع استعمار ، به آن حق و یا مذاکره در مورد آن حق را تحریک کند.
نظرات بیان شده در این مقاله متعلق به نویسنده است و لزوماً منعکس کننده سیاست تحریریه مانیتور خاورمیانه نیست.
