به گفته مقامات طالبان ، زمین لرزه ای ویرانگر 6.0 در شرق افغانستان در 31 اوت کشته شد و بیش از 2200 نفر را کشته و به گفته مقامات طالبان ، حدود 3600 نفر را زخمی کرد.
تقریباً نیم میلیون نفر تحت تأثیر زمین لرزه در بدترین ضربه قرار گرفتند استان های کونار و نانگرهار، با تلاش های امداد و نجات حتی پس از سه هفته فاجعه ادامه یافت.
داستان های توصیه شده
لیست 4 موردانتهای لیست
با این حال ، همانطور که دولت محلی و آژانس های امدادی سعی در حمایت از قربانیان در کشوری دارند که تا حد زیادی به حمایت بین المللی بشردوستانه وابسته است ، زنان به وضوح از این تلاش ها غایب هستند.
در سال 2022 ، دولت طالبان زنان را از کار در سازمان های مردم نهاد که در این کشور فعالیت می کردند ، ممنوع اعلام کرد. یک سال بعد ، این زنان افغانستان را نیز از همکاری با سازمان ملل متحد و سایر سازمان های مردم نهاد بین المللی منع کردند.
در حالی که چندین سازمان غیردولتی قادر به مذاکره در مورد اصطلاحات بودند که به برخی از کارمندان زن خود اجازه می دهد در صورت همراهی با “مهرام” خود (نگهبانان مرد) ، به کار خود ادامه دهند ، اما زنان به طور قابل توجهی کمتر از آنچه امروز در افغانستان کار می کنند ، از آنچه قبل از بازگشت طالبان به قدرت بازگشتند ، کار می کنند.
برخی از آنها می گویند ممنوعیت طالبان ، آژانس های امدادرسانی را که در افغانستان فعالیت می کنند ، سخت تر کرده است که به زنانی که در هنگام فاجعه نیاز به پشتیبانی دارند ، مانند زمین لرزه اخیربشر به گفته سازمان ملل ، بیش از نیمی از کسانی که در این زلزله کشته یا زخمی شده بودند ، زنان و دختران بودند.
با این حال ، چندین زن در مناطق تحت تأثیر زمین لرزه گفتند که کارگران نجات مرد به آنها کمک می کنند ، و طالبان اصرار دارند که تمام تلاش خود را برای اطمینان از کمک به همه قربانیان-صرف نظر از جنسیت خود انجام می دهد.
زنان نادیده گرفته اند؟ داستانهای مختلط
در تاریخ 7 سپتامبر ، سازمان بهداشت جهانی (WHO) از مقامات طالبان خواست تا پس از فاجعه ، محدودیت های خود را برای کارگران کمک کننده زن در افغانستان برداشته باشند.
موکتا شارما ، نماینده WHO در پایتخت کابل ، در آن زمان گفت: “اکنون مسئله بسیار بزرگی است که کمبود کارکنان زن در این مکان ها است.” وی گفت: نزدیک به 90 درصد از کادر پزشکی منطقه تحت تأثیر زمین لرزه مرد بودند و 10 درصد باقی مانده زنانی بودند که عمدتا به عنوان ماماها و پرستار کار می کردند و به همین دلیل برای مقابله با صدمات شدید آموزش دیده نبودند.
تعدادی از کارگران مراقبت های بهداشتی داوطلبانه زن ، که توانستند به مکانهای آسیب دیده از زلزله برسند ، چالش های پیش روی زنان را تأیید کردند.
فاتما ، داوطلب که فقط نام اول خود را به اشتراک گذاشت ، پس از بازگشت از کونار روز جمعه به الجزیره گفت که عدم تمایل بسیاری از داوطلبان مرد برای لمس زنان به دلیل قانون سختگیرانه اجتماعی افغانستان به این معنی است که “بسیاری از زنان به دلیل غفلت هنوز مفقود هستند”.
سوزان فرگوسن ، نماینده ویژه زنان سازمان ملل در افغانستان ، در مصاحبه با ایمیل به هزاران نفر از پناهندگان افغان و مهاجران در ماههای اخیر ، گفت: “محدودیت های فرهنگی می تواند دسترسی به زنان را برای زنان سخت تر کند ، همانطور که ما با زنان بازپرداخت زنان افغان از ایران و پاکستان دیدیم.”
فرگوسن افزود: “در زلزله هرات در سال 2023 ، تقریباً شش از 10 نفر از کسانی که جان خود را از دست دادند زن بودند و تقریباً دو سوم از این زخمی ها زن بودند.” در اکتبر سال 2023 ، سه زمین لرزه متوالی – بیش از حد 6 – بخش های بزرگی از استان هرات را در ویرانه ها قرار داد و نزدیک به 1400 نفر کشته ، هزاران زخمی و چندین روستا مسطح شدند.
اما بسیاری از زنان الجزیره پس از وقوع زلزله اخیر ، با آنها گفتند ، آنها در واقع توسط کارگران امدادرسانی نجات یافتند.
گللایی ، ساکن روستای اوراک دندیلا در منطقه نورگال کونار ، هر شش کودک را از دست داد و به شدت زخمی شد. برادرزاده وی او را به ایمنی منتقل کرد. وی گفت: “من از درد فریاد می کشیدم و منتظر نجات بودم.”
آنها توانستند به یک هلیکوپتر نجات که در گذشته از منطقه پرواز می کند ، سیگنال دهند. گللایی ، که فقط نام او را داد ، گفت: “این نمی تواند در محلی که ما در آن قرار داشتیم فرود بیایند ، و آنها مجبور شدند ما را به آنجا برسانند که هلیکوپتر بتواند به زمین بیاید. تیم نجات آمد. آنها زخمهای من را تمیز کردند ، جراحات من را لکه دار کردند و مرا تخلیه کردند.”
مقامات طالبان همچنین به الجزیره گفتند كه آنها متعهد هستند كه در صورت لزوم زنان به درستی توسط كارگران بهداشت مرد درمان شوند.
نجیب الله حقانی ، مدیر استانی کونار برای وزارت اطلاعات و فرهنگ ، گفت: ارتش و داوطلبان افغانستان “تخلیه و مراقبت از همه”.
“در روز دوم ، یونیسف یک کلینیک پزشکی را در منطقه (Kunar’s) Nurgal راه اندازی کرد ، و آنها همچنین پزشکان زن نیز داشتند. ما به همان اندازه که کلینیک می توانست در آنجا رفتار کند ، افراد مجروح را به دست آوردیم و آنها را با همه افراد و زن ، زن و مرد معالجه می کردند. در هر شرایط اضطراری ، هیچگونه تبعیض مبتنی بر جنسیت وجود ندارد.
شرایط غیر بهداشتی
با این حال ، می گویند داوطلبان زن و رهبران غیرانتفاعی جهانی ، زنان و دخترانی که از زلزله جان سالم به در بردند به مبارزه ادامه دهید در حالی که آنها در اردوگاه های امدادی با صدمات و شرایط دشوار مبارزه می کنند.
براساس ارزیابی غیرقانونی در تاریخ 16 سپتامبر ، بیش از 7،700 خانواده آواره شده در اثر زلزله هنوز در فضاهای باز در دو مکان اصلی در منطقه نورگال پناه می گرفتند.
هیچ توالت جنسیتی وجود ندارد – مشکلی برای زن و مرد. اما برای زنان ، موانع اجتماعی بدان معنی است که به اشتراک گذاشتن فضاهای توالت با مردان به ویژه چالش برانگیز است.
روئیلا ماتین ، سخنگوی ASEEL ، یک سازمان افغانستان که کمک های اضطراری را تسهیل می کند ، گفت: “آنها غالباً تا اواخر شب یا اوایل صبح برای استفاده از توالتهای موجود در اردوگاه ها صبر می کنند.”
ماتین افزود: “بازماندگان زنان همچنین به دلیل شرایط غیر بهداشتی (در اردوگاه ها) ، از تجربه تب ، اسهال ، شکم ، کلیه و درد معده استفاده کرده اند.”
کمبود کادر پزشکی زن
کمبود پرسنل زن نیز بر خدمات اضطراری و مراقبت های بهداشتی که زنان می توانستند دریافت کنند ، تأثیر گذاشته است.
در حالی که زنان هنوز مجاز به کار در بخش پزشکی افغانستان هستند ، بسیاری از متخصصان پزشکی زن از زمان تصاحب طالبان کشور را ترک کرده اند. برخی از کسانی که در عقب مانده اند می گویند که سیاست های این گروه به دلیل محدودیت در حرکات خود ، کار آنها را برای آنها سخت تر کرده است. زنان در بسیاری از مناطق افغانستان از مسافرت خودشان ممنوع است و نیاز به مهرام برای جابجایی عمومی دارد.
ممنوعیت تحصیلات عالی زنان طالبان نیز بسیاری از آنها را از ادامه آموزش پزشکی خود متوقف کرده است. از زمان این ممنوعیت ، هیچ فارغ التحصیلان پزشکی زن جدید در افغانستان وجود نداشته است.
پشتانا دورانی ، بنیانگذار Be taught افغانستان ، یک سازمان غیردولتی که ماماها و پرستاران را آموزش می دهد ، گفت: زنان باردار به ویژه در پی مصیبت هایی مانند زمین لرزه اخیر آسیب پذیر هستند.
وی به الجزیره گفت: “زنانی که باردار هستند به هیچ وجه قادر به مراقبت پزشکی نیستند.” ماهیت محافظه کارانه جامعه افغانستان به این معنی است که زنان یا ناراحت کننده هستند یا مجاز به تعامل با پزشکان مرد در مورد مسائل مربوط به سلامت مادران و باروری هستند.
تیم دورانی از پنج کارگر پزشکی دوران پس از زمین لرزه ، با تجهیزات پزشکی ، از جمله ماشین های سونوگرافی ، به سه ناحیه در نانگرهار رفتند. در حالی که آنها قادر به معالجه برخی از زنان باردار بودند ، اما نیاز فوری برای رسیدن به بیش از 11،600 زن باردار که تحت تأثیر زمین لرزه قرار گرفته اند ، وجود دارد.
افغانستان یکی از بالاترین میزان مرگ و میر مادران در منطقه آسیای جنوبی است. از سال 2023 ، این کشور طبق گزارش بانک جهانی 521 مرگ مادران در هر 100000 تولد زنده ، بارها میانگین منطقه ای 120 را ثبت کرده است.
مقداری صراحت
فرگوسن زنان سازمان ملل گفت: زنان بشردوستانه برای غلبه بر موانع جنسیتی در مواقع بحران ، مانند عواقب زمین لرزه ، بسیار مهم بودند. وی گفت: “بدون آنها ، تعداد زیادی از زنان و دختران کمک های نجات بخش زندگی را از دست نخواهند داد.” “این ضروری است که زنان به زنان و دختران کمک کنند.”
Mateen of Aseel Ngo گفت: کمک های صرفه جویی در زندگی برای زنان نیاز به همراهی متخصصان و زیرساخت های لازم برای اجرای آن دارند.
وی گفت: “ارسال داروها بدون پزشک برای تحویل آنها یا ارسال کیت بهداشتی برای زنان بدون دسترسی به توالت ، کاربرد زیادی ندارد.”
با این حال ، دورانی از یادگیری افغانستان گفت ، پذیرش روزافزون کارگران امدادی که با زنان کار می کنند وجود دارد.
وی گفت: “بله ، اینها جوامع محافظه کار هستند ، اما در عین حال ، آنها برای دریافت کمک و پشتیبانی بسیار باز بوده اند.” “بسیاری از مردم محلی به ما رسیده اند و از ما حمایت کرده اند و به ما کمک زیادی کرده اند. بنابراین من فکر می کنم همه این موارد مهم است.”
(گزارش های اضافی توسط سورین Furcoi از استان های کونار و نانگرهار ، افغانستان)
