یک غذای خاورمیانه که مردم را به میز می آورد

نمای زاویه ای بالا از یک خانواده اسلامی که در خانه ناهار با هم دارند

گتی

بنابراین تعداد کمی از ظروف تغییر دهنده بازی هستند. ظرفی که به طور مداوم به شدت طولانی است وقتی که روی میز نیست. معامله گران آمریکایی ممکن است در شکرگذاری و کریسمس بوقلمون یا کباب بزرگی باشند. این معتبر است که آیا شما در واقع مسیحیت را تمرین می کنید یا فقط یک ملحد غذایی هستید – که من هستم – در هر مناسبت برای بهترین طعم های سنت ها علوفه می کند.

با این حال ، گاهی اوقات – به ویژه این روزها – واژگان آنچه خانواده را در خاورمیانه به میز می آورد کمی متفاوت است. این ممکن است شامل استانداردهایی مانند باشد بادمجان ، ترکها می گویند که به ده ها راه تهیه شده است زنان آماده ازدواج نیستند تا زمانی که آنها بدانند چگونه بادمجان را به صدها روش بپزند. ظرف اصلی می تواند یک اصلی کلاسیک باشد ، که در فلسطین است. موزه یک غذای مرغ تاریخی است که در صدر پیازهای کارامل شده ، جعفری و ملاس انار قرار دارد که به راحتی هوس می شود.

وقتی با یک سرآشپز فلسطینی آشنا شدم که در این ظرف در امان ، اردن تخصص داشت ، می خواستم به او کمک کنم تا داستان خود را به اشتراک بگذارد. شراب و غذا همیشه به عنوان دیپلماسی نرم عمل کرده اند و به ویژه در این دهه جنگ زده ، می توانیم از طریق بینش در غذاهای کلاسیک آنها ، چهره و فضایی را در دنیای خود به غریبه ها بدهیم. آنها ممکن است صفحاتی نباشند که توسط کسانی که از قحطی رنج می برند – و شرایط مسکن غیرقابل تحمل – می توان از آنها لذت برد ، اما همه ما می توانیم به غذاهای مورد علاقه آنها ادای احترام کنیم تا اینکه حداقل بتوانند دوباره از آنها لذت ببرند.

سلام ابو شرار صاحب مکان تک مکان است موزه فاطمه ، واقع در امان ، اردن. من اخیراً توانستم در مورد اشتیاقش به موزه با او صحبت کنم که او به افتخار مادرش فاطمه ، که او جوان را به دلیل سرطان از دست داد ، آماده می کند. او همچنین امیدهای خود را برای آوردن غذای خود به مصرف کنندگان در ایالات متحده و دبی به اشتراک گذاشت و در مورد اینکه چرا این امر ممکن است برای ساکنان در هر دو مکان جذاب باشد ، صحبت کرد. تمام پاسخ ها برای وضوح ویرایش و متراکم شده اند.

لیزا ب. زیمرمن: غذاهای اصلی فلسطینی یا خاورمیانه چیست که واقعاً مردم را به میز می آورد؟

سلام ابو شارر (SAS): گذشته از موسخان ، دو غذای دیگر وجود دارد که به طور طبیعی مردم را گرد هم می آورند: عیاشی وت MAQLUBEH Mansaf ، یک غذای سنتی اردن و فلسطینی است که با بره ، برنج و جامد ساخته شده است: که ماست تخمیر شده است. این اغلب در پلاترهای بزرگ برای خوردن غذا در طول جشن ها سرو می شود. Maqlubeh ، یک برنج لایه ای ، گوشت یا مرغ و ظرف بادمجان یا گل کلم ، با دقت پخته می شود و سپس قبل از سرو وارونه می چرخد ​​و یک محور بصری خیره کننده ایجاد می کند که همه را به هم می رساند.

لیزا ب. زیمرمن: شما فکر می کنید جنگ ، نزاع سیاسی و عدم اطمینان بر اینکه مردم چگونه غذاها را می خواهند تا آنها را به میز بیاورند ، تأثیر می گذارد؟ آیا هوس ها را ساده می کند؟

ساس: در مواقع جنگ و عدم اطمینان فرهنگ غذایی قطعاً تحت تأثیر قرار می گیرد. ممکن است بسیاری از افراد نتوانند آشپزی کنند ، به خصوص با آنچه در حال حاضر در مناطق خاصی از جهان اتفاق می افتد.

اهمیت موسخان و ارتباط آن با زمین و خانواده ، آن را به مکانی امن تبدیل می کند که مردم می توانند عقب نشینی کنند. به طور کلی ما انسانها همیشه به دنبال راحتی و شادی در اطراف عزیزان خود هستیم و فکر می کنم در مواقع عدم اطمینان ، این نیاز قطعاً افزایش می یابد.

LBZ: چرا فکر می کنید این ظرف برای مردم دبی و ایالات متحده جذاب خواهد بود؟

SAS: من معتقدم که موسیخان برای مردم دبی و ایالات متحده جذاب خواهد بود زیرا سالم ، خوشمزه و بصری جذاب است. امروز ، مردم به خوردن غذای تازه و تغذیه کننده اهمیت می دهند.

فراتر از عطر و طعم ، داستانی در پشت موسخان فاطمه وجود دارد که مربوط به ارتباط مادرم با میراث و سنت فلسطین است. این یک برند است که توسط مأموریت ، فداکاری و عزم هدایت می شود.